Ακόμη βομβαρδίζουν το Ιράκ

Ακόμη βομβαρδίζουν το Ιράκ

H λέξη Ιράκ μας φέρνει στο νου πετρέλαιο και πόλεμο. Από τα θραύσματα των τηλεοπτικών εντυπώσεων δε μπορούμε να σχηματίσουμε εικόνα. Η Βαγδάτη θυμίζει κάποια τμήματα του Καίρου και δε διαθέτει τη γοητεία των μύθων που συνδέονται με τ’ όνομά της. Η επαρχία είναι αντίγραφο Μαρόκου με τις σκονισμένες χουρμαδιές να γέρνουν στα πλινθόχτιστα τοιχοφραγμένα κτίσματα. Άνδρες με κελεμπίες και γυναίκες με μαύρα τσαντόρ κυριαρχούν στους δρόμους, ενώ έντονη είναι και η στρατιωτική παρουσία που στήνει μπλόκα παντού. Άλλωστε και οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης μόνο με στρατιωτική στολή εμφανίζονται ενώ ο ίδιος ο Σαντάμ το αποφεύγει στις άφθονες απεινονίσεις του. Πότε αγκαλιάζει παιδιά, πότε μελετά βιβλία, μέχρι και τη Θέμιδα παριστάνει με το ζυγό και το ξίφος σε κάποια πολυσύχναστη διασταύρωση. Εικόνες προς προσκύνηση ενός πανταχού απόντος δικτάτορος. Οι κεντρικοί δρόμοι της Βαγδάτης είναι στρωμένοι με υπαίθριους πωλητές που προσφέρουν από μικροπράγματα μέχρι χαλιά (που φευ δεν απογειώνονται, παρά μόνον ως προς την τιμή) ενώ το παζάρι είναι ο μόνος τρόπος συναλλαγής. Δρόμοι καρμανιόλες. Οδηγούν με αξιοζήλευτη αυταπάρνηση λες και προπονούνται στις παραλλαγές  αυτοκτονίας. Από τον πόλεμο καλύτερο το τροχοφόρο! Κορνάρουν συνέχεια, δεν τηρούν προτεραιότητα, συστηματικά παραβιάζουν το κόκκινο και αλλάζουν λωρίδες κατά βούλησιν, έτσι που απορείς πώς επιβιώνουν. Προφανώς υποτάσσονται στη λογική ότι στην άσφαλτο όπως και στη διεθνή πολιτική επικρατεί το δίκιο του ισχυροτέρου. Στις παρυφές της εθνικής οδού η βενζίνη πωλείται με το μπιτόνι (2 δρχ το λίτρο όταν το νερό στοιχίζει 600 δρχ το λίτρο) φρούτα προκλητικά στολισμένα, σφάγια κρέμονται απ’ τα κλαδιά, ψησταριές γκαζιού σουβλίζουν τροφαντά πουλερικά, έπιπλα παρατεταγμένα στα πεζοδρόμια και ένα πλήθος ετερόκλητα αντικείμενα προκαλούν τους περαστικούς με τα σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα. Η συναλλαγματική ισοτιμία είναι 1 δολάριο = 2000 δηνάρια κι επειδή κυκλοφορούν μόνο χαρτονομίσματα των 250 δηναρίων με 10 δολάρια αποκτάς ένα τούβλο δηναρίων που το ξοδεύεις  μοιράζοντάς το στα παιδιά που κυκλώνουν κάθε ξένο ζητιανεύοντας.

Το «σύνδρομο του Κόλπου» από το οποίο πάσχουν (και συνταξιοδοτήθηκαν χωρίς αναφορά στο αίτιο) τουλάχιστον 100.000 βετεράνοι άγγλοι και αμερικανοί, από τους 697.000 που συμμετείχαν στην «Καταιγίδα της ερήμου», είναι μια καινοφανής νόσος. Και λέμε ότι είναι νόσος επειδή στην Ιατρική «σύνδρομο» καλείται κάθε νόσος αγνώστου αιτιολογίας, ενώ στη συγκεκριμένη κατάσταση το αίτιο είναι πια γνωστό. Η περίπτωση της έκθεσης των ανθρώπων στο Ουράνιο 238 είναι εντελώς διαφορετική από τις περιπτώσεις των ατομικών βομβών Χιροσίμα και Ναγκασάκι, των δοκιμών ή των πυρηνικών ατυχημάτων τύπου Τσέρνομπιλ. Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να εκτιμήσουμε τις βλάβες από μικρή ποσότητα ραδιενέργειας, που όμως εκπέμπεται μέσα από το σώμα υγιών  ανθρώπων  ισόβια.

Το Ουράνιο 238, που αποτελεί πυρηνικό κατάλοιπο, εκπέμπει σε στερεά μορφή ραδιενέργεια, όση μια ακτινογραφία την ώρα. Αναφλεγόμενο μετατρέπεται σε Οξείδια Ουρανίου που σε μορφή αεροζόλ διασπείρονται και ο άνθρωπος μολύνεται δια της εισπνοής, της κατάποσης, δια της τροφικής αλυσίδας, αλλά και με μικροτραυματισμούς του δέρματος. Όταν εισέλθει στον οργανισμό λόγω του βάρους του προσκολλάται στα οστά, το ήπαρ και τους νεφρούς, απ’ όπου εκπέμπει κυρίως α ακτινοβολία, ενώ είναι ιδιαίτερα νεφροτοξικό. Αρκετό εκκρίνεται αργά από τον οργανισμό, αλλά η ποσότητα που παραμένει δρα σαν χημικός ραδιενεργός τοξίνη και ανιχνεύεται στο αίμα και τα ούρα προφανώς δια βίου, αφού έχει χρόνο ημιζωής 4,5 δις χρόνια, Το τραγικό με τους βετεράνους του Κόλπου είναι ότι αναφέρθηκαν ψυχολογικά προβλήματα και αυτοκτονίες σε «φορείς» ασυμπτωματικούς, που δεν άντεχαν να περιμένουν την εμφάνιση της νόσου. Οι αμερικανοί Βετεράνοι του Κόλπου ανέφεραν ότι μέχρι το 1994 οι ίδιοι εμφάνισαν ιδιόρρυθμα νοσήματα, που σχετίζονται με ανοσολογική ανεπάρκεια και παρουσίασαν λευχαιμίες και καρκίνους, ενώ 67% των παιδιών τους γεννήθηκαν με σοβαρές ασθένειες (κυρίως λευχαιμίες) ή διαμαρτίες περί την διάπλαση. Τα αναφερόμενα συμπτώματα αφορούν διαταραχές του αναπνευστικού, των νεφρών και του ήπατος, απώλεια μνήμης, πονοκεφάλους, πυρετό και μεγάλη υπόταση.

Από ανεξάρτητους παρατηρητές (ανάμεσά τους και ο ρωμαιοκαθολικός αρχιεπίσκοπος της Βασόρα  Μονσινιόρ Νζιμπραέλ Κασάμπ, που κατήγγειλε στο Βατικανό το θάνατο τριών βρεφών του ολιγάριθμου ποιμνίου του, που πέθαναν αφού γεννήθηκαν με φοβερές παραμορφώσεις του προσώπου και χωρίς μάτια) εκτιμάται ότι η αύξηση των Λευχαιμιών στα παιδιά του Ιράκ έφθασε το 10%, οι τερατογενέσεις 5%, ενώ εμφανίστηκαν καινοφανείς ασθένειες. Μόνο τους 3 πρώτους μήνες από τους βομβαρδισμούς 50.000 παιδιά πέθαναν στο Ιράκ από τις συνέπειες των DU. Σήμερα λόγω του συνεχιζόμενου εμπάργκο 11.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μήνα στο Ιράκ από κακή διατροφή, γατρεντερίτιδες λόγω μη χλωριώσεως του ύδατος  και έλλειψη  φαρμάκων και ιατρικού εξοπλισμού. Η βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε ένδεκα  φορές δηλαδή από 600 θανάτους το μήνα (1989) σε 6.700 (2000). Το ποσοστό των παιδιών που γεννιούνται ελλιποβαρή με βάρος κάτω του 2,5 κιλών αυξήθηκε πέντε φορές (από 4,5% το 1990 σε 25% το 2000). Τα παιδιά που πάσχουν από Κβασιόρκορ, μαρασμό και άλλες διατροφικές ασθένειες αυξήθηκε πάνω από 22 φορές (από 8.550 περιπτώσεις το 1990 σε 190.000 το 2000).

Τα παιδιά του Ιράκ σύμφωνα με το γερμανό γιατρό δρ S. Guenter παρουσιάζουν.

1)    Σημαντική αύξηση των μολυσματικών νόσων που οφείλονται σε σοβαρή ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος

2)    Σύνδρομα που μοιάζουν με AIDS

3)    Συχνή εμφάνιση γενικευμένου Έρπητα και Ζωστήρα που εμφανίζεται και σε παιδιά

4)    Άγνωστο σύνδρομο που θυμίζει ύδρωπα και προκαλείται από νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια

5)    Λευχαιμία, απλαστική αναιμία και νεοπλάσματα κακοήθη

6)    Συγγενείς διαμαρτίες που οφείλονται σε γενετικές διαταραχές και που παρατηρούνται και σε ζώα.

Όλοι έχουμε συγκλονιστεί από τις φωτογραφίες των παιδιών του Ιράκ. Είναι γιατί οι μανάδες τους κάθονται οκλαδόν πάνω στο κρεβάτι του νοσοκομείου κι έτσι που τα κρατούν στην αγκαλιά τους ετοιμοθάνατα μοιάζουν με Παναγιές. Το παιδιατρικό νοσοκομείο της Βαγδάτης είναι τεράστιο. Δεν έχει ράντζα στους διαδρόμους, όπως τα νοσοκομεία της Αθήνας. Δεν έχει όμως και πολλά άλλα, που θάπρεπε νάχει κάθε νοσοκομείο οπουδήποτε στον κόσμο την χαραυγή του 21^ου αιώνα. Το τραγικό στην περίπτωση είναι ότι αντίθετα με τα παιδιά της Σομαλίας, τα παιδιά του Ιράκ θα μπορούσε να είχαν αν τους επέτρεπαν να εισάγουν. Το τραγικότερο είναι ότι οι σύμμαχοι προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν πολλές από τις αρρώστιες που μαστίζουν. Είναι παράλογο αλλά τα δισκία Τρινιτρίν που παίρνουν οι καρδιοπαθείς για την στηθάγχη ανήκουν στα απαγορευμένα είδη επειδή με τόνους από αυτά μπορείς να φτιάξεις εκρηκτικά. Τα ιατρικά συγγράμματα δεν εισάγονται και οι γιατροί μας παρακάλεσαν να τους στείλουμε με αποστολή όχι με ταχυδρομείο, επειδή θα απορριφθούν. «Η Ιατρική μας, είπε χαρακτηριστικά ένας γιατρός, έχει σταματήσει στο επίπεδο που ήταν πριν από δέκα χρόνια.» Όλοι όμως ξέρουμε ότι στην εποχή μας τα τεχνολογικά και επιστημονικά άλματα 10 χρόνων αντιστοιχούν με τα βήματα αιώνων παλιότερα. Όταν μας έδειξε ένα παιδάκι που πέθαινε από κίρρωση και είπε ότι ήταν το τρίτο παιδί που πέθαινε από την ίδια νόσο στην ίδια οικογένεια, τον ρώτησα αν ξέρουν που οφείλεται αυτό και αν μπορούν να διακρίνουν εργαστηριακά τις Ηπατίτιδες. Με κοίταξε κατάπληκτος και είπε «Μα δε μπορούμε να εισάγουμε αντιδραστήρια για αναλύσεις, δε μπορούμε να επισκευάσουμε μηχανήματα όπως οι θερμοκοιτίδες των νεογνών, δεν έχουμε ούτε τις τεχνικές γνώσεις ούτε τα ανταλλακτικά» Έτσι τα παιδιά του Ιράκ που προσβάλλονται σε πολλαπλάσιο αριθμό από λευχαιμίες χάρη στις ραδιενεργούς βόμβες των συμμάχων δεν έχουν πρόσβαση στις μοντέρνες μεθόδους θεραπείας που απολαμβάνουν τα παιδιά στη Δύση. Την ώρα που εμείς τρελαινόμαστε για το σκάνδαλο των τρελών αγελάδων, ο λαός του Ιράκ δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό, επειδή εμείς οι σύμμαχοι δεν του επιτρέπουμε τη χλωρίωση του νερού, τρώει ραδιενεργά λαχανικά επειδή εμείς σπείραμε με ραδιενέργεια τα χωράφια του και ελπίζει. Πώς ελπίζει; Αυτό είναι το μεγάλο αίνιγμα. Συνεχίζουν να βομβαρδίζονται εγκληματικά από όλους τους αμερικανούς προέδρους χωρίς κομματικές διαφορές και συμβιώνουν πια με τον «Ουράνιο» θάνατο. Το Ιράκ έγινε σύμβολο αντίστασης, όπως το Βιετνάμ, επειδή σε κανένα άλλο λαό δεν επεβλήθη τόσο σκληρός και μακρόχρονος αποκλεισμός, τόσοι βομβαρδισμοί με τόσες ψεύτικες προφάσεις. Είναι όνειδος για τον ΟΗΕ και για τα κράτη, που συνεχίζουν να συναινούν στη συνεχιζόμενη γενοκτονία. Όνειδος μέγιστο και για την Ελλάδα.

δημοσιευμένο στην ΑΥΓΗ 3-9-2002 

 Μαρια Αρβανίτη Σωτηροπούλου