Παγκόσμια ημέρα ειρήνης
Παγκόσμια ημέρα
ειρήνης
Η 21η Σεπτεμβρίου έχει οριστεί
από τον ΟΗΕ σαν Παγκόσμια ημέρα ειρήνης, με στόχο την προώθηση των ιδανικών της
ειρήνης και μη βίας ανάμεσα στα έθνη. Όμως σήμερα, με τον πόλεμο στη Συρία δίχως
τελειωμό και τις ΗΠΑ και την Β. Κορέα να απειλούν με πυρηνικό εφιάλτη, με την
τρομοκρατία να εξελίσσεται σε νέο είδος πολέμου εντός των τειχών. πολλοί
θεωρούν αυτό το στόχο ουτοπία.
Άλλωστε πολλοί
φιλόσοφοι θεωρούν τον πόλεμο σα φυσική κατάσταση στην ανθρώπινη ιστορία και οι
αριθμοί τους δικαιώνουν. Από το 3.600 π.Χ. έγιναν πάνω από 14.000 πόλεμοι από
τους οποίους 3.500 είχαν μεγάλη έκταση και βάρος. Ειρήνη υπήρξε μόνο 292
χρόνια. Μόνο στον αιώνα που διανύουμε έγιναν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι στους
οποίους 60 εκ. άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Αλλά και μετά το 1945 έγιναν πάνω
από 150 περιφερειακοί και τοπικοί πόλεμοι. Αν προσθέταμε τη διάρκειά τους θα
καταλήγαμε στο απίστευτο αποτέλεσμα των 500 χρόνων πολέμου με πάνω από 20 εκ.
νεκρούς δηλ. διπλάσιους από εκείνους του Α' Παγκόσμιου πολέμου.
Και όλα αυτά πριν την
«Αραβική Άνοιξη» που μετέτρεψε σε πυριτιδαποθήκη όλη τη Μεσόγειο από τη Λιβύη
μέχρι την Τουρκία του Ερντογάν, προκαλώντας την προσφυγική κρίση και τους
τρομοκρατικούς τυφώνες, που εξακολουθούν να συνταράσσουν την εφησυχασμένη
Ευρώπη.
Ο πόλεμος υπάρχει παντού. Η οικονομική κρίση ανέδειξε τη ζούγκλα των
εργασιακών συνθηκών. Στην οικογένεια, στο σχολειό, στο επάγγελμα, στην
κοινωνική ζωή όλοι καλούμεθα να είμαστε ανταγωνιστικοί, αν θέλουμε να
επιβιώσουμε.
Οι διαφορές πάντα θα υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους και τα συμφέροντα
των λίγων κρύβονται πάντα πίσω από τις μεγάλες ιδέες που πυροδοτούν τον πόλεμο.
Όμως δε διασφαλίζεις την ειρήνη με διαρκείς παραχωρήσεις. Χρειάζεται μια
παιδεία ειρήνης που θα βασίζεται, τόσο στο σεβασμό των δικαιωμάτων των
συνανθρώπων μας όσο και στην εξασφάλιση της δικής μας αξιοπρέπειας.
Ο πόλεμος είναι μια υπαρκτή
πραγματικότητα κι οι αιτίες του υπάρχουν και στη δική μας κοινωνία. Και
χρειάζεται να υπενθυμίζουμε με επιχειρήματα, το γιατί ο πόλεμος ποτέ δεν είναι
η λύση.
Ο πόλεμος υποστρέφει την ανθρώπινη
πρόοδο και προκαλεί οικολογικές ανακατατάξεις με τις μετακινήσεις πληθυσμών. Θύματα
κάθε πολέμου δεν είναι μόνον οι άνθρωποι, αλλά και το περιβάλλον και οι
πολιτισμικοί μας θησαυροί, όπως έντονα το βιώσαμε στους πολέμους του Ιράκ και
της Συρίας. Το περιβάλλον όμως μπορεί να είναι και η αφορμή για πόλεμο. Τα
οικοσυστήματα, ακόμη και όταν δεν
αποτελούν στρατηγικούς στόχους
επηρεάζονται από τις πολεμικές συγκρούσεις. Οι βομβαρδισμοί, οι νάρκες,
οι πυρκαγιές αφανίζουν τα ζώα και καταστρέφουν τη βλάστηση. Οι επιπτώσεις αυτών των καταστροφών παραμένουν για
δεκαετίες από την κατάπαυση των εχθροπραξιών.
Οι
ένοπλες δυνάμεις και σε ειρηνικές περιόδους είναι η μεγαλύτερη πηγή
μόλυνσης του πλανήτη, αφού συμβάλουν και
στην εξαφάνιση των πρώτων υλών
και στην περιβαλλοντολογική υποβάθμιση, ενώ
η παραγωγή, παραμονή και αποθήκευση
όπλων κάθε τύπου δημιουργεί μεγάλες ποσότητες τοξικών καταλοίπων. Το
Υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος
καταναλωτής πετρελαίου στη
χώρα και πιθανώς στον κόσμο. Η
ενέργεια που καταναλώνει
ετησίως θα μπορούσε να καλύψει
τις κυκλοφοριακές ανάγκες όλων των δημοσίων και ιδιωτικών μέσων μεταφοράς
για 14
χρόνια..
Η
συμβολή των στρατιωτικών πηγών στη
δημιουργία της τρύπας του Οζοντος
είναι σημαντική.
Οι πιο βαθιές
και επίμονες περιβαλλοντολογικές βλάβες έχουν σχέση με την
παραγωγή και τις δοκιμές των πυρηνικών
όπλων. Είναι πια γνωστό ότι τα ραδιενεργά παράγωγα των πυρηνικών εκρήξεων
έχουν μολύνει κάθε οικοσύστημα, την τροφή και το νερό και όλα τα έμβια παντού
στον πλανήτη και θα εξακολουθούν να μολύνουν για χιλιάδες χρόνια.
Ο πόλεμος είναι μια αρρώστια που θα
μπορούσαμε να προλάβουμε και -γιατί όχι;- και να εξαλείψουμε ακριβώς όπως έγινε
με την Ευλογιά.
Πρέπει να
προωθήσουμε την ειρήνη ξεκινώντας απ' το σπίτι μας. Δίνοντας ένα χαστούκι στο
παιδί μας δεν το πείθουμε ότι έχουμε δίκιο, απλώς το εκπαιδεύουμε ν' αποσπά
αυτό που θέλει από τον πιο αδύναμο ασκώντας βία και να υποκύπτει υποκριτικά στον ισχυρότερο. Πρέπει να
εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας ότι ένας μόνο τρόπος επίλυσης διαφορών υπάρχει για
τον άνθρωπο κι αυτός είναι ο διάλογος. Πρέπει με το παράδειγμά μας να τους
δείξουμε τι είναι διάλογος, γιατί
βλέποντας τηλεόραση τα παιδιά μπορεί να πιστέψουν πως διάλογος είναι οι
πολιτικές κοκορομαχίες.
Πρέπει ν'
απαιτήσουμε από τους κυβερνήτες να συναποφασίζουμε σε θέματα εθνικής πολιτικής,
που καθορίζει το μέλλον αυτού του τόπου. Στο κάτω κάτω εμείς θα κληθούμε στα
όπλα για να πολεμήσουμε όταν οι συνθήκες το καλέσουν.
Πρέπει να
μάθουμε στα παιδιά μας ότι οι λαοί δε γεννιούνται ορκισμένοι εχθροί, αλλά
γίνονται με την κατάλληλη προπαγάνδα. Οι έλληνες πάντα ήταν φιλάνθρωποι κι η
δημοκρατία δίδαξε και την αλληλεγγύη των λαών.
Η Ειρήνη είναι ένα ευαίσθητο λουλούδι. Μπορεί όσο κι αν το καλλιεργούμε
ποτέ να μην το δούμε να ανθίζει.. Ίσως να είναι στ' αλήθεια ουτοπία.. Όμως
αξίζει να παλεύουμε γιαυτήν. Είναι το μόνο που αξίζει να κληρονομήσουμε στα παιδιά
μας.
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου