Ο γέρος και η θάλασσα

Ο γέρος και η θάλασσα

Ξανά στο σύνορο του κόσμου. Χθες είχα ξανά την ευκαιρία ν' αναμετρηθώ με τη θάλασσα. Το Πήλιο, που βούλιαξε τον Περσικό στόλο, φημίζεται και για τις καλοκαιρινές του τρικυμίες. Τρικυμία τη βάφτισαν, επειδή τα κύματα πάνε σε τριάδες δυο χαμηλότερα κι ένα πιο δυνατό, έλεγαν οι παλιοί. 

Εμείς, οι  νησιώτες, από παιδιά περιφρονούσαμε την παθητικότητα της μπουνάτσα και διασκεδάζαμε παίζοντας με τα κύματα. Το μαθαίναμε στην πράξη. Όσο δυνατά κι αν είναι, όταν επιπλέεις η θάλασσα σε κρατά στην επιφάνεια. Ο κίνδυνος υπάρχει να σε συντρίψουν τα κύματα μπαίνοντας ή βγαίνοντας ή να σε παρασύρει στα ανοιχτά μέχρις να σε εξοντώσει. Σα νέοι δύσκολα κατανοούσαμε τον πνιγμό σε μια θάλασσα, που -αν της αφεθείς- πάντα σε διασώζει. 

Η αίσθηση του να εγκαταλείπεσαι στο νερό, κάνοντας "τον ψόφιο" σε γαλήνιο νερό είναι ψυχοθεραπευτική -Θαλασσολαγννεία, την βάφτισε ο Μυριβίλης- αλλά πληκτική. Δεν συγκρίνεται με τη ζωντανή γεύση επικοινωνίας με τη φύση, το θεό ή τον εαυτό σου, που σε συνεπαίρνει, όταν σε φουρτουνιασμένη θάλασσα περνάς ένα ένα τα κύματα. Έκρηξη αδρεναλίνης, σπάνια γεύση περιπέτειας σε μιαν ηλικία, που ο πραγματικός κίνδυνος καραδοκεί στη συνήθεια του αναπόφευκτου που ήδη μας αγγίζει. Ριψοκίνδυνη; Ίσως λόγω ηλικίας; Ο κίνδυνος είναι  πάντα σχετικός. Σπονδή λατρείας στη Ζωή με κάθε ίνα αυτού του κορμιού, που ακόμη αντέχει.

Αίσθημα ακατανόητο για κάποιο βουνίσιο, όπως ο άνδρας μου που τρομοκρατήθηκε, όταν με είδε να ακολουθώ δυο νέα παιδιά και να ξανοίγομαι στη φουρτουνιασμένη θάλασσα γοητευμένη από την ομορφιά και την παντοδυναμία της ολοζώντανης θάλασσας. Αίσθημα διαλόγου με την ίδια τη ζωή, τον ίδιο μας τον εαυτό, όπως τόσο παραστατικά περιέγραψε και ο Χεμινγουέι στο κλασσικό "Ο γέρος και η θάλασσα". 

-Σκεπτόμουν, ότι θα σε σώσουν οι νεαροί στην παραλία, κατέληξε την οργισμένη του επίπληξη, ο ορεσίβιος -πραγματικά τρομαγμένος- άνδρας μου όταν επιτέλους βγήκα σώα και αβλαβής. 

Και όσο για το Χεμινγουέι, άσε τα αυτά. Αυτός δεν είναι, που στο τέλος αυτοκτόνησε;;;!!!

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου