Πανδημία είναι. Θα περάσει;

Εμείς η επαπειλούμενη από τον Κορωνοιό γενιά είμαστε οι προνομιούχοι. 

Γεννηθήκαμε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αν και περάσαμε φτωχικά παιδικά χρόνια θεωρούσαμε την παγκόσμια ειρήνη εφικτή, την ανέλιξη του πολιτισμού νομοτέλεια, την αέναη οικονομική ανάπτυξη δεδομένη, την τεχνολογική πρόοδο αυτονόητη, την δικαίωση των αγώνων φυσική συνέπεια. 

Είμαστε η γενιά, που είδε τον άνθρωπο να πατά το φεγγάρι και το Τείχος στο Βερολίνο να γκρεμίζεται. Πιστέψαμε ότι χάρη στη λογική και τον ανθρωπισμό, τίποτε δεν είναι  αδύνατο για την ανθρωπότητα. 

Ειδικά στην Ελλάδα οι ιστορικές δυσκολίες, που βιώσαμε, όπως η Χούντα, έληξαν σύντομα και με νίκη της Δημοκρατίας. Αν και οι σχέσεις μας με την Τουρκία εξακολουθούν να μας τρομάζουν και η πληγή από την Κυπριακή τραγωδία είναι νωπή, η επούλωση του από Βορρά κινδύνου και η διπλωματία των σεισμών και του φθηνού χρυσαφικού μας έφερε κοντά στους γείτονες. Στα χρόνια μας η οικονομική πίτα μεγάλωνε, οι συνθήκες ζωής βελτιώνονταν, η τεχνολογία γεφύρωνε τις διαφορές, χάρη στον μαζικό τουρισμό ο κόσμος μας πλάταινε, όσο οι αποστάσεις μίκραιναν. Μετά την κατάρρευση της Σ. Ένωσης και τη μαζική μετανάστευση από τις τέως κομμουνιστικές χώρες νιώσαμε ότι ανήκουμε στο κλαμπ των πλουσίων, μέχρι που η οικονομική κρίση ψαλίδισε την έπαρση και μας επανέφερε στο ρόλο του φτωχού συγγενή και φιλόξενου για τους πελάτες χωριάτη. 

Κι ενώ οι τοπικοί πόλεμοι και η ορατή σε όλους πλέον -λόγω τεχνολογίας- οικονομική εξαθλίωση προκάλεσε τσουνάμι μεταναστευτικών ροών, οι οικολόγοι γκρίνιαζαν για το οικολογικό αποτύπωμα των αεροπορικών ταξιδιών, τουριστικοί παράδεισοι όπως η Βενετία και η Σαντορίνη ζητούσαν μέτρα περιορισμού της κρουαζιέρας, μέχρι που η Πανδημία πέτυχε την πρωτοφανή παγκόσμια Καραντίνα. 

Είναι πια ξεκάθαρο ότι όποτε και αν η κοινωνία επανέλθει σε κανονικό ρυθμό, τίποτε δεν θα είναι το ίδιο. Η εποχή της εξωστρέφειας τελείωσε. Ο κόσμος ξανά κλείνει για τους πολλούς. Ο κόσμος μας μικραίνει. Περιορίζεται στις άκρες των δακτύλων μας, που πληκτρολογούν. Οι αισθήσεις μας ιχνηλατούν μόνο τον άυλο ψηφιακό κόσμο. Επικοινωνούμε σα φαντάσματα.

Δε με τρομάζει ο COVID/19. Θεωρώ αυτό τον Κορωνοιό φυσικό ρυθμιστή απέναντι σε μιαν ανθρωπότητα, που κατασκεύασε ιατρικά θαύματα για να παρατείνει υπερβολικά τη ζωή στους έχοντες και κατέχοντες. Στη Γη λειτουργεί σύστημα εξισορρόπησης και ο κύκλος θανάτου και ζωής λειτουργεί με αρμονία. Τίποτε δεν πάει χαμένο, όλα τα είδη στον πλανήτη εξαρτώνται το ένα από το άλλο και όλα τα είδη προφυλάσσουν το DNA τους με «ηρωικές» πράξεις αυτοθυσίας. 

Όσο ο άνθρωπος κατασκευάζει φάρμακα καταπολεμώντας τις ασθένειες, τόσο η φύση θα δημιουργεί νέους ευφάνταστους τρόπους για να εξισορροπήσει την πλάστιγγα θανάτου και ζωής για το ανθρώπινο είδος, που είναι απλώς ένα από τα αναλώσιμα στον πλανήτη μας, που και αυτός γεννήθηκε με ημερομηνία λήξης.

Προφανώς η ανθρωπότητα είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί την επιδημία σύμφωνα με τα δεδομένα της ιστορικής στιγμής. Κάποτε στις επιδημίες κυνηγούσαν τις μάγισσες και τους ξένους, ενώ από την εποχή του Ομήρου καταγράφεται η δολοφονία αθώων σε εξαγνιστικές θυσίες. Μετά είδαν ότι ο εγκλεισμός 40 ημερών είναι συχνά αποτελεσματικός, εξ ου και καραντίνα. Τώρα ο υποχρεωτικός ελεγχόμενος -για πρώτη φορά παγκόσμιος- εγκλεισμός σε καλές συνθήκες λένε ότι ίσως μας σώσει. Κανείς σοβαρός επιστήμονας δεν είπε ότι σίγουρα αυτό είναι η λύση. Κάποιοι μας δίνουν ελπίδα ότι το εμβόλιο θα είναι η πανάκεια. Όμως τα εμβόλια -που αποδείχθηκαν θαυματουργά για αρρώστιες όπως η Πολυομυελίτιδα και η Ιλαρά- έχουν μερική αποτελεσματικότητα για το κοκτέιλ των ιών, όπως η Γρίπη ή οι Κορωνοιοί. Και αυτό τον ιό και τις μεταλλάξεις του ακόμη δεν τον ξέρουμε.

Αυτό που περιφρουρούμε με τον εγκλεισμό και τα αναγκαστικά μέτρα ΔΕΝ είναι η επιβίωση των γηραιότερων, που είναι αναλώσιμοι όπως και πρέπει. Ο κίνδυνος είναι στην επιστροφή συνθηκών Μεσαίωνα για ΟΛΟΥΣ από την κατάρρευση του Συστήματος Υγείας και την οικονομική εξαθλίωση. 

Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος της δικής μου προνομιούχου γενιάς θα ήταν πρόθυμος να παίξει το ρόλο της Ιφιγένειας για να πνεύσουν ξανά ούριοι άνεμοι για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Αν κάτι μας δίδαξε αυτή η πανδημία είναι ότι μετά το τέλος των θρησκειών και των ιδεολογιών, τώρα και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια απέναντι στην παντοκρατορία των Φυσικών Νόμων. Προφανώς η ανθρωπότητα έχει επιβιώσει από πολλές πανδημίες, που συχνά αποχωρούσαν το ίδιο ανεξήγητα όπως ενέσκηπταν. Στην Πανώλη ελπιδοφόρο μήνυμα ήταν η επανεμφάνιση των ποντικιών στους δρόμους. Εμείς δεν έχουμε πια ποντίκια στο κομπιούτερ μας και τα τσουνάμι των εγκλεισμών μας αποθαρρύνουν. Στο θαυμαστό κόσμο του Ιντερνετ είμαστε όλοι άυλοι. Στατιστικές και θάνατοι πλέον δε μας τρομάζουν. Οι ασθενείς και οι ετοιμοθάνατοι φυλακισμένοι, τα φέρετρα εξωπραγματικά, όσο και οι εκατόμβες των νεκρών από φυσικές καταστροφές κάπου στον εικονικό μας κόσμο. Μοναδική μας ανθρώπινη επαφή ο μασκοφορεμένος κούριερ. Θεωρίες συνωμοσίας έρπονται, κάθε δράση περιθωριοποιείται, κάθε ψύχραιμη λογική προσέγγιση απομονώνεται στον καταιγισμό των απόψεων που επικρατούν, η επιστημονική άποψη στα ΜΜΕ θυμίζει όλο και πιο πολύ θρησκευτική δοξασία και οι φανατικοί συσπειρώνονται σε επίδειξη ανέξοδου μαρτυρικού μεγαλείου. 

Έχουμε πλέον ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και το μόνο που κρατάμε στα χέρια μας  -τόσο εύθραυστο- είναι η ελπίδα. Αν δεν κρατηθούμε ξανά η ανθρωπότητα θα επιστρέψει σε εποχές βαρβαρότητας. Το βλέπουμε να συμβαίνει κάτω από τα δάχτυλα μας καθώς χαϊδεύουμε πια μόνο τις οθόνες αφής μας.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου