Αυτοί είμαστε

Αυτοί είμαστε
Οι δασκάλοι
Που μόνη έγνοια έχουν να πλουτίζουν
Οι γιατροί
Που πριν μας στείλουνε στο χάρο συντροφιά
Μας γδέρνουνε
Οι εμπόροι της ψυχής
Που το Θεό με χρήμα τάζουνε
Οι δικαστές
Που τη Δικαιοσύνη στην πολιτική σκλαβώνουνε
Οι γονιοί
Που σα μερμύγκια για τα εγγόνια θησαυρίζουνε
Οι γιοι
Που στα ποδόσφαιρα και ξενυχτάδικα
Τα νιάτα χαραμίζουνε
Οι έρωτες που δεν ανθοφορούν
Τα παιδιά που δε θα γεννηθούν
Οι μανάδες
Που κουράζονται τη χαρά των σπλάχνων τους
Τα παιδιά
Που κλωτσούν τα γερατιά των γονιών τους
Ο ήλιος
που δε λάμπει στην καπνιά
Η βροχή
που δε φθάνει να καθαρίσει τους δρόμους
Το χιόνι
Που λασπιάζει δίχως να λιώνει
Η θάλασσα
Που βούρκωσε και πέθανε
Οι πόλεμοι
Που θριαμβεύουν καταστρέφοντας
Η ειρήνη
Που αιώνια κυοφορείται αγέννητη
Κι ένα διαστημόπλοιο
Που ξεσχίζει το Άπειρο μολύνοντάς το
Αυτή είναι η εποχή μας
Αυτοί είμαστε



Πειραιάς 1980

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης