Η κινούμενη εικόνα της αγάπης

Η κινούμενη εικόνα της αγάπης

 Μάλλον είναι αλήθεια. Η πρώτη φορά μας εντυπωσιάζει. Στην έρωτα, τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Έπειτα όλα μοιάζουν επανάληψη. Χαίρεσαι αλλά με κανόνα σύγκρισης. Λυπάσαι αλλά με την αίσθηση ότι και αυτό θα επουλωθεί. Η μνήμη ευτυχώς είναι δημιουργική. Δεν αποτελεί φωτογραφία του παρελθόντος, αλλά πίνακα, που διαρκώς ανασκευάζουμε. Κινούμενη εικόνα η αλήθεια της κάθε μας στιγμής και όλα αβέβαια. 

Αυτή η κινούμενη εικόνα της αλήθειας αποτελεί την γεύση της ζωής που είναι πολύτιμη ακριβώς επειδή είναι εύπλαστη και εύθραυστη. 

Με 4 παιδιά και 4 εγγόνια συχνά με ρωτούν, αν αγαπώ κάποιο περισσότερο. Υπάρχει μέτρο στην αγάπη; Μόνο τα χρώματα, που κι αυτά μεταλλάσσονται στο καλειδοσκόπιο του χρόνου. Και οι γεύσεις. Η ανάγκη να μυρίσεις την επιδερμίδα του νεογνού που νανουρίζεις στην αγκαλιά σου, η χαρά του να νιώσεις ότι το βρέφος χαμογελά κι απλώνει τα χεράκια του, όταν σε αναγνωρίζει, τα πρώτα βήματα και το σφιχταγκάλιασμα "Γιαγιά, γιαγιά" την ώρα που φεύγεις. 

Όσο μεγαλώνουν οι ρόλοι μεταβάλλονται από την απόρριψη μέχρι την αποδοχή. Περνούν από στάδια. Όλοι, μικροί -μεγάλοι, δοκιμάζονται στο καμίνι της υπομονής. Καμιά σχέση δεν είναι στατική κι επίπεδη. Κάθε παιδί μια νέα εμπειρία. Κάθε άνθρωπος ένα καινούριο σύμπαν. Κι εμείς οι ίδιοι  εξαπλωνόμαστε αιχμάλωτοι στη διαδικασία του Big Bang της ύπαρξής μας. 

Και όμως η καρδιά μου γλυκαίνεται το ίδιο στη σκέψη της Μαρίας, που συνδιαλέγεται πια ισότιμα μαζί μου, του Πέτρου, που πλέον απαιτεί να παίζω μαζί του ποδόσφαιρο, της Μελίνας, που φωλιάζει ακόμη στην αγκαλιά μου και της Εβίτας, που κάθε φορά χαμογελά στην εικόνα μου ακόμη και μέσα από τη βιντεοκλήση, Μια γλύκα σαν του πρώτου έρωτα, που αγγίζει τον πόνο, καθώς πια συνοδεύεται με τη βεβαιότητα της γοργής και ανεπίστροφης εξέλιξης που βήμα βήμα θ' απομακρύνει και αυτά τα παιδιά από την αγκαλιά μου, όπως πρέπει, με την επίγνωση της εξελισσόμενης ηλικιακής φθοράς, που παγιδεύει τα δικά μου βήματα, όπως είναι αναπότρεπτο στον κόσμο του θανάτου και της αναγέννησης, που μας καθορίζει.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου