Ο Μανώλης Γλέζος θα ΖΕΙ για πάντα

μιλώντας για την ειρήνη σε μνημόσυνο για το Λαμπράκη

Ο Μανώλης Γλέζος θα ΖΕΙ για πάντα

Ο ασυμβίβαστος αγωνιστής Μανώλης Γλέζος μας άφησε σε μιαν εποχή, που θυμίζει την Κατοχή που εκείνος έζησε. Κλεισμένοι στα σπίτια μας όλοι αφουγκραζόμαστε το θάνατο που σιμώνει όχι πλέον με τις εκπυρσοκροτήσεις των πολυβόλων, αλλά με τις ηλεκτρονικές αναγγελίες των νεκρών σε όλο πλέον τον κόσμο. Σε μιαν εποχή που ο Κορωνοιός θερίζει κυρίως ηλικιωμένους έφυγε κι αυτός ο αιώνια έφηβος των 98 χρόνων αφήνοντας πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό.
Σε μια βουβή άνοιξη δε θα μπορέσουμε να βγούμε στους δρόμους να τον αποχαιρετίσουμε όπως του αξίζει. Εκείνος στεκόταν πάντα μπροστά, πάντα θαρραλέος, πάντα πρωτοπόρος στους αγώνες για ειρήνης και δημοκρατία, πάντα ταπεινός και μειλίχιος, ποτέ στο θεωρείο, πάντα ένας ανάμεσα στους συναγωνιστές του. 

Για τους ανθρώπους της δικής μου γενιάς ο Μανώλης Γλέζος ήταν πάντα ένας ζωντανός θρύλος και γιαυτό ιδιαίτερα εκτιμούσαμε την πάντα πρόθυμη και ολόψυχη συνδρομή του σε κάθε πρωτοβουλία που είχε σχέση με την ειρήνη, την δημοκρατία και την κατάργηση των πυρηνικών.

Ενδεικτικά παραθέτω κάποιες από τις δημοσιευμένες κοινές μας προσπάθειες 


Ο Μανώλης Γλέζος θα ζει για πάντα στις καρδιές των Ελλήνων, όχι μόνο σαν το πρότυπο του ηρωικού εφήβου, που μαζί με το Λάκη Σάντα κατέβασαν από την Ακρόπολη τη Σβάστικα, αλλά σαν τον ολοκληρωμένο άνθρωπο, που μέχρι τέλους πάλευε μαχητικά για το καλύτερο αύριο  της πατρίδας. Γιατί ο Μανώλης Γλέζος, ακμαίος και οξυδερκής και μετά τα 90 χρόνια του, δεν έγραφε απλώς άρθρα ή υπέγραφε εκκλήσεις για την ειρήνη και κατά των μνημονίων, αλλά ήταν και σωματικά παρών παντού σε μακρόσυρτες κουραστικές συναντήσεις όπου με προσοχή άκουγε κάθε γνώμη αλλά και προσερχόταν από τους πρώτους στις επικίνδυνες διαδηλώσεις. 

Από την οργανωτική μας συνάντηση για το Ε.ΛΑ.Δ.Α το 2012 με πρωτοστάτες Μανώλη Γλέζο και Μίκη Θεοδωράκη


Ο Μανώλης Γλέζος δεν επιζητούσε, ούτε είχε ανάγκη το χειροκρότημά μας. Ποτέ δεν περιστοιχιζόταν από θαυμαστές και οπαδούς. Στο μοναχικό ταξίδι της ζωής, αν και πάντα αλληλέγγυος  και δημοκρατικός, παρέμενε μέχρι τέλους αδιαπραγμάτευτα ο εαυτός του.  

Μακάρι οι νεότερες γενιές να εμπνευστούν από τη συνεπή πορεία της εκατόχρονης γεμάτης ζωής του. Πάντως σύμφωνα με το σοφό Σόλωνα μετά μια τόσο γεμάτη ζωή, ο Μανώλης Γλέζος ανήκει στους ελάχιστους ανθρώπους που τελικά αξίζει να μακαρίζουμε. 

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης