Ισλάμ: Φορέας ειρήνης ή κατακτητική δύναμη;

Η Ευρώπη συγκλονίστηκε από τη δολοφονική επίθεση από φανατικούς ισλαμιστές στο σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo στην μήτρα του Διαφωτισμού, το Παρίσι (7-1-2015). Η ελευθερία τη έκφρασης, -ακόμη και αν συχνά αποδεικνύεται πλαστή (αφού οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ υπαγορεύουν στους δημοσιογράφους τις απόψεις που προβάλουν)- είναι αδιαπραγμάτευτη πολιτισμική κατάκτηση για κάθε δυτικό άνθρωπο, όπως και η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής σαν "τιμωρία" οιασδήποτε άποψης, οσοδήποτε ακραίας ή ακόμη και επικίνδυνης. 

Οι δολοφονημένοι δημοσιογράφοι, που αντιστάθηκαν στις απειλές των φανατικών και πλήρωσαν με τη ζωή τους, είναι οι "μάρτυρες" του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, που σε αντίθεση με τους φανατικούς ISIS, δεν απαιτεί εκδίκηση, ούτε κλειστά σύνορα για να θριαμβεύσει. 
Όμως οι πολιτικοί και οι απλοί πολίτες υπάρχει κίνδυνος να παρασυρθούν από την υστερία του μίσους, που αν και ξεκίνησε με τις πρώτες επιθέσεις της ΗΠΑ στο Ιράκ φούντωσε με την 11η Σεπτεμβρίου, για να εξαπλωθεί με την ίδρυση του Χαλιφάτου στην καρδιά της Ευρώπης και απειλεί την καθημερινότητα των εφησυχασμένων κατοίκων της. Έτσι αναδύεται ο κίνδυνος να κυριαρχήσουν οι απόψεις ακόμη σκληρότερων μέτρων κατά της μετανάστευσης και η ισχυροποίηση ακροδεξιών θέσεων που θα περιορίσουν την ελευθερία της σκέψης για την οποία οι δολοφονημένοι δημοσιογράφοι θυσιάστηκαν.
Κι επειδή φοβόμαστε ακόμη και ν' αναφερθούμε στο Ισλάμ ας εξετάσουμε κάποια ιστορικά στοιχεία.

ΙΣΛΑΜ: ΦΟΡΕΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ Ή ΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ;

μετεγγραφή ομιλίας στο Διεθνές συνέδριο της "Εταιρείας διεθνών και Ευρωπαϊκών σπουδών" που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο της Δίβρης Ηλείας Σεπτέμβριο 2003

από το περιοδικό «διβρη» τεύχος 101

«Ο Αλλάχ», έλεγε ο Μωάμεθ, «έστειλε διάφορους προφήτες, όπως τον Μωυσή, τον Σολομώντα, τον Ιησού Χριστό για να κάνουν γνωστές τις διάφορες ιδιότητες Του, τη μακροθυμία, τη σοφία, τη δικαιοσύνη και την παντοδυναμία Του. Όμως οι άνθρωποι δεν επείσθησαν. Εγώ λοιπόν, ο τελευταίος προφήτης, έρχομαι εφοδιασμένος από τον Αλλάχ όχι με την πειθώ, αλλά με το ξίφος.... το ξίφος είναι το κλειδί για τον παράδεισο και για την κόλαση». 

Αυτό το κήρυγμα, το καθοριστικό για την πορεία του Ισλάμ, έγινε μετά από 13 χρόνια διωγμών. Από αυτή τη στιγμή χρειάστηκαν 10 χρόνια πολεμικών και πολιτικών επιτυχιών για την εδραίωσή του. Ας μη ξεχνάμε ότι ενώ ο χριστιανισμός χωρίς τον Παύλο θα έμενε ιουδαϊκή αίρεση, ο Μωάμεθ ευτύχησε να ζήσει την πραγμάτωση κάθε του στόχου. Από τη μάχη του Μπέντερ μέχρι το πρώτο Τζιχάντ η μουσουλμανική θρησκεία εξαπλώθηκε, επειδή μετέτρεψε τη βία σε θεϊκό πρόσταγμα.

Ο Μωάμεθ ποτέ δε διακήρυξε ότι δημιούργησε νέα θρησκεία. Αντίθετα ο­μογενοποιώντας τη μονοθεϊστική παράδοση με τον παγανισμό της Κάαμπα μιλά για παλινόρθωση των θεϊκών εντολών, αποδέχεται το πεπρωμένο σαν ακατάλυ­το, για να προπαγανδίσει την ευλογημένη αυτοκτονία, νομιμοποιεί το πλιάτσικο, θεσμοθετεί την γυναικεία υποτέλεια, αναγορεύει το όπλα σε θρησκευτικά αντι­κείμενα. 

Αν και ο Μωάμεθ χρωστά περισσότερα στη σύζυγο του Χαντιτζά απ' όσα ο Ιησούς στη μητέρα του, ο μωαμεθανισμός έγινε η πιο καταπιεστική για τις γυναίκες θρησκεία. Αν και οι πιστοί μορφωμένοι μουσουλμάνοι διατείνονται ότι λόγοι κοινωνικοί απαιτούσαν την πολυγαμία και ότι ο Μωάμεθ θεσπίζοντάς τη απέβλεπε στην προστασία των υπεράριθμων λόγω των πολέμων γυναικών, που μάλλον παραχάιδευε (αφού απαιτεί από τον πιστό να συμπεριφέρεται ακριβοδί­καια σε όλες τις συζύγους) και αν και είναι βέβαιο ότι αποκρουστικές τελετουρ­γίες που σήμερα εφαρμόζουν μωαμεθανοί (π.χ. η κλειτοριδεκτομή) προϋπήρχαν του Ισλάμ, ενώ το βέλο -κατά τραγικήν ειρωνεία- από σύμβολο κοινωνικής θέ­σης μεταμορφώθηκε στη μπούρκα της υποτέλειας, το Ισλάμ δεν κατάφερε να ε­ξελιχθεί και απειλεί με το φονταμενταλισμό του.

 Δεν λησμονώ από το 1995 πολύ πριν εμφανισθεί ο Ερντογάν, τη συνομιλία μου με ένα φωτισμένο καθηγητή πανεπιστημίου στην Κωνσταντινούπολη που μου διηγείτο πώς, με δέλεαρ την οικονομική βοήθεια, οι ισλαμιστές πείθουν τις φοι­τήτριες απλώς να καλύπτονται με τη μαντήλα, για να τις μεταμορφώσουν σύντομα σε φανατικά τους υποχείρια.

Τουλάχιστον το Ισλάμ είναι ειλικρινές. Δεν υποκρίνεται την αγάπη για να επιβάλει την εξουσία του. Η παπική εκκλησία στ' όνομα του Εσταυρωμένου θε­ού της αγάπης, χρησιμοποίησε τον προσηλυτισμό σαν όπλο εδραίωσης της κο­σμικής της εξουσίας βασανίζοντας φριχτά τους αλλόθρησκους, τους διαφωνού­ντες, τους σκεπτόμενους, οδήγησε στις πυρές της Ιεράς εξέτασης πρωτοπόρες διάνοιες και βασανισμένες «μάγισσες», ευλόγησε το δουλεμπόριο, συμμάχησε με κάθε ισχυρό, ποδοπάτησε κάθε αδύναμο. Το κλασσικό Ισλάμ δεν σκότωνε τους αιρετικούς, όπως η μεσαιωνική Δύση ή οι σημερινοί ισλαμιστές φονταμενταλιστές.

Το Ισλάμ (σε αντίθεση με τον χριστιανισμό που αποθεώνει τη «μωρία του κηρύγματος») βασίζεται στη γνώση, γεγονός που της δίδει απρόσμενη φιλοσο­φική ευρύτητα. Σε αντίθεση με τον κλειστό δογματισμό της χριστιανικής θεο­λογίας, το Ισλάμ δέχεται τη φιλοσοφία σαν αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Αυτό οδήγησε στην αφομοίωση της ελληνικής φιλοσοφικής παιδείας που μετέ­τρεψε το Ισλάμ σε κιβωτό του ελληνικού πνεύματος, έτσι που χάρη στις αρα­βικές μεταφράσεις να γνωρίσει η Ευρώπη το αρχαίο ελληνικό πνεύμα πυροδο­τώντας την Αναγέννηση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 313, που το διάταγμα των Μεδιολάνων νομιμοποίησε τον χριστιανισμό, είναι η αφετηρία των διωγμών όχι μόνο των υπόλοιπων αρχαίων θρησκειών, αλλά και του ελληνικού πολιτισμού στο σύνολο του, έτσι που το 797 η Σύνοδος της Νικαίας αναθεματίζει όσους μελετούν τα ελληνικά γράμματα και η λέξη «Έλληνας» διαγράφεται από το λεξιλόγιο της βυζαντινής κοινωνίας. Χρειάστηκε η επανάσταση του 1821 για ν' αναδυθεί ξανά στο φως της Ιστορίας η ελληνική παράδοση του έθνους.

Την πλημμυρίδα της μουσουλμανικής διείσδυσης από τη Αραβία μέχρι την Ιβηρική χερσόνησο, ακολούθησε η άμπωτη των Σταυροφοριών, που με πρόσχη­μα την απελευθέρωση των αγίων τόπων, υπέσκαψαν τα θεμέλια του Βυζαντίου βοηθώντας την οθωμανική επεκτατικότητα στη Ευρώπη. Έτσι βλέπουμε ότι η κάθε θρησκεία, αντί να παρηγορεί τον άνθρωπο για τα δεινά του βίου, γίνεται πάντα πρόσχημα και αρωγός της ιστορικής αναγκαιότητας του πολέμου, όργανο φρίκης και θανάτου.

Όπως η «pax romana» χρησίμευσε σαν όχημα του ελληνικού πολιτισμού, το ίδιο και η στρατιωτική επέκταση του Ισλάμ συνέβαλε στην οικειοποίηση της ελληνικής παιδείας από τον αραβικό κόσμο. Το Ισλάμ ανέδειξε στο Μεσαίωνα μια σειρά φιλοσόφων πρώτου μεγέθους (αλ Κίντι, αλ Φαραμπί, Αβικένας, Αβερρόης κ.ά.) και συνετέλεσε στην ίδρυση των πρώτων ευρωπαϊκών πανεπιστη­μίων, έτσι ώστε συνέβαλε αποτελεσματικά στην παγκοσμιοποίηση της ελληνι­κής κουλτούρας. Αν οι Έλληνες συνηθίζουν να αποκαλούν την επεκτατική πολιτική του Μεγαλέξανδρου πολιτισμική, το Ισλάμ δεν έχει λιγότερα τεκμήρια να επικαλεσθεί για τη συμβολή του στην παγκόσμια πρόοδο. 

Τα έτη 767-912 στην πολύπαθη σήμερα Βαγδάτη μεταφράστηκε το σύνολο της ελληνικής γραμματείας στα αραβικά, έτσι που ακόμη και σήμερα να υπάρχουν περισσό­τερες μεταφράσεις του Αριστοτέλη στα αραβικά παρά στις ευρωπαϊκές γλώσσες. Μεταφράστηκαν ιατρικά, φιλοσοφικά, μαθηματικά και αστρονομικά κείμενα, πολλά από τα οποία διασώθηκαν μόνο χάρη στις αραβικές τους μεταφράσεις, ενώ αγνοήθηκε πλήρως η ποίηση (δεν υπάρχει μετάφραση του Ομήρου ή των αρχαίων τραγικών). 

Η ιδέα της δημοκρατίας ποτέ δεν άνθησε στο θεοκρατικό Ισλάμ, αφού σε ένα ισλαμικό κράτος -κυρίαρχος είναι μόνο η θέληση του θεού, ενώ η οποιαδήποτε λαϊκή βούληση θεωρείται αλαζονεία και απιστία. Έτσι αποδείχθηκα λαθεμένες οι ελπίδες των δυτικών για την περίφημη Αραβική Άνοιξη που μεταστράφηκε σε ισλαμική καταιγίδα που σάρωσε κάθε δημοκρατική προσέγγιση . Από την άλλη το Κοράνι δεν ενθαρρύνει τον ασκητισμό, όπως η Ανατολική εκκλησία, που έτσι διέβρωσε το Βυζάντιο, παραδίδοντάς το ουσιαστικά στην ισλαμική σπάθη. «Καλύτερα τουρκικό σαρίκι παρά η παπική τιάρα», κήρυτταν οι θρη­σκευτικοί μας ηγέτες πριν την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Αντίθετα το Ισλάμ κηρύσσει ότι μόνο στην κοινωνία φθάνει ο άνθρωπος στην ευλάβεια, ενώ έμφαση δίνεται στην ορθοπραξία και όχι στην ορθοδοξία.

Δε μπορούμε να ξεχνάμε τη συμβολή του Ισλάμ στην πρόοδο της Ιατρικής. Τόσο ο Αβικένας όσο και ο Αβερρόης υπήρξαν γιατροί φιλόσοφοι στο πρότυπο του Ιπποκράτη, ενώ οι Άραβες δίδαξαν στους Ευρωπαίους την οργάνωση σύγ­χρονων νοσοκομείων, όπως την είχαν προσλάβει από τους Πέρσες. Τα νοσοκο­μεία αυτά, χτισμένα στις ωραιότερες περιοχές, είχαν ζεστό νερό, άψογη υγιεινή και διοίκηση, πολύ καλή ιατρική φροντίδα και ιδρύθηκαν αρχικά στη Βαγδάτη (κάτι που δημιουργεί συνειρμούς για το πώς οι σύγχρονοι παντοκράτορες ξεπληρώνουν την οφειλή στα νοσοκομεία του Ιράκ) και έφθαναν πάνω από 50 στην Κόρντοβα, την εποχή που στην Ευρώπη οι κάτοικοι βασίζονταν για την υγεία τους σε τσαρλατάνους και καλόγερους και πέθαιναν στους δρόμους.

Το Ισλάμ είναι θεοκρατικό πολιτικό σύστημα και θα μπορούσε να κυριαρ­χήσει, αν δεν είχε εκ γενετής την -κοινή για κάθε αποκαλυπτική θρησκεία- αδυ­ναμία της δογματικής καθαρότητας που φανατίζει. Έτσι ενώ θεωρητικά το Ισλάμ προπαγάνδιζε την ειρήνη που θα 'ρχόταν, όταν όλοι οι άνθρωποι κάποτε θα γίνουν πιστοί, άρκεσαν λίγα χρόνια για να διαστρεβλωθεί η απόλυτη λύ­τρωση της πίστης και να θεσπισθούν δογματικά παράθυρα, έτσι που, όπως οι χριστιανοί πολεμούν τους χριστιανούς, και οι μουσουλμάνοι να πολεμούν τους μουσουλμάνους.

Τον 21° αιώνα, χίλια χρόνια μετά τις Σταυροφορίες, η κυβέρνηση Μπους και η εβραϊκή πολιτική των προληπτικών δολοφονιών προκαλούν καταιγίδες «μαρτύρων-τρομοκρατών». Ας μη ξεχνάμε ότι η πρακτική αυτή πρωτοαπαντάται στη Βίβλο με το παράδειγμα του Σαμψών και το «αποθανέτω η ψυχή μου με­τά των αλλοφύλων», οι Έλληνες καυχώμεθα για το Κούγκι και το Ζάλογγο, ενώ και «ο χριστιανισμός θεωρήθηκε από την Ιστορία άξιος να ζήσει, επειδή θεωρή­θηκε άξιος να πεθάνει κάποιος γι' αυτόν».

Κάθε θρησκεία οφείλει να προσαρμόζεται στις ανάγκες της εποχής. Το Ισ­λάμ παρά το φονταμενταλισμό του ήδη συνέβαλε στην ανθρώπινη πρόοδο. Ο Αλλάχ είναι δίκαιος, όπως ο Ιεχωβάς, σπλαχνικός και ελεήμων, όπως ο Χριστός. Η μεγάλη πλειοψηφία των μουσουλμάνων όπως και των χριστιανών ΔΕΝ είναι φανατικοί τρομοκράτες.  Έμπρακτη αλληλεγγύη οργανώνεται ειδικά σε καιρούς κρίσης και στις δυο θρησκευτικές κοινότητες. Η μόνη διαφορά είναι η διακήρυξη της αγάπης προς τον εχθρό, όπως ο Χριστιανισμός περιγράφει με την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Όμως οι Χριστιανοί, συχνά δεν εφαρμόζουν αυτές τις διδαχές του θεανθρώπου. 

Ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει στην ανθρώπινη κοινωνία χωρίς δίκιο και φιλαν­θρωπία. Παρά το μαχητικό του κήρυγμα, το Ισλάμ επέδειξε ιστορικά μεγαλύτε­ρη ανοχή στη διαφορά απ' ότι οι χριστιανικές εκκλησίες. Η απελπισία ήταν εκείνο που όπλισε τον φανατισμό των μαρτύρων της Τζιχάντ, και σε αυτό τον νέο φαύλο κύκλο, που προκάλεσε ουσιαστικά όχι η θρησκευτική διαφορά, αλλά η θεοποίηση του κέρδους, είμαστε όλοι συνένοχοι.  Ένοχοι δεν είναι οι κυνηγημένοι από τον πόλεμο και την ανέχεια μετανάστες, που εξακολουθούν να πνίγονται στο κατώφλι της δήθεν ευμάρειας. Προφανώς απαιτείται θωράκιση της Δημοκρατίας και προστασία της κατακτημένης ανεκτικότητας.
Σήμερα η Ευρώπη καλείται να αποδείξει αν μπορεί να υπερασπισθεί τα θεμέλια του πολιτισμού της, που δεν είναι η προστασία των νόμων της αγοράς, αλλά η ελευθερία της σκέψης, η ώσμωση των ιδεών και η χριστιανική αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Διαφορετικά θα ξανακυλήσουμε στο Μεσαίωνα των Σταυροφοριών και την πυρά των "μαγισσών". 

Βιβλιογραφία

-   Το Κοράνι

-  Ουάσιγκτον Ίρβιγκ, Ο βίος του Μωάμεθ, Ζαχαρόπουλος 2002.

-  Amaury de Riencourt, Γυναίκες και εξουσία, Τραυλός, 2002.

-  Κωνσταντίνος Ρωμανός, Ελληνιστικό Ισλάμ, Αλεξάνδρεια, 2001.

-    Αμίν Μααλούφ, Οι Σταυροφορίες από τη σκοπιά των Αράβων, Ν. Σύνορα- Λιβάνης

-  Ιστορία της Ιατρικής, Πάπυρος- Λαρούς

Summary: Maria Arvaniti - Sotiropoulou, Islam: A force for peace or a provocative power?

Mohamed the prophet declared in the Koran, that his mission was to persuade people to believe by the power of the Sword, because men did not obey the previous prophets, Moses, Solomon and Christ. Muslim religion declares violence as God's will and uses ancient practices like the cletoridectomy to repress women. History has showed us how the veil from a sign of social recognition became the burka of obedience and how the law punishes women who dare or by bad luck become pregnant without being married. We haven't forgotten the situation of women in Afghanistan, which continues after the "liberation" to be crueler than before.

On the other hand we could say that Islam is honest. We know that Christianity, in the name of love, used the power of the Crucified God to torture innocent people in the Holy Missions of the New World, burned to death after tortures wise men and "witches", blessed slavery and hypocritically started the Holy Crusades in order to gain more wealth. Unfortunately any religion when it gains power transforms from a healing and comforting medicine to a repressing power. From 313 A.C. the newborn Church offended not only the ancient religions but the whole Greek civilization. Untill the Greek Revolution of 1821 the world "Greek" was outlawed because it meant "ethnic" (=believer of the 12 Gods).

Islam is based on Knowledge and Act, when Christianity is based on belief. This is the reason why Islam accepted the philosophy of ancient Greeks and by translating the Greek manuscripts passed this knowledge to Europe, preparing Renaissance. From 767- 912 in Baghdad the whole Greek literature was translated in Arabic and many manuscripts are saved only in the Arabic translation. Though Democracy is against the will of Islam (because the only dominion is the will of God) The Koran never accepted the asceticism, which was responsible for the fall of Byzantine State. During the Middle Age, Islam created a better civilization than the Western. They taughl Europe how to create Universities, Hospitals (more than 50 existed only in Cordoba) and have to show many philosophers such as al Kinti, al Farabi, and physicians such as Avicenas and Averoes who passed the wisdom of Hippocrates to the whole world.

Theoretically Islam declares that Peace could be achieved when all people became Muslim. In reality, Muslims started to fight against Muslims, as Christians killed Christians in the past. In the 21st Century, 1000 years after the Crusades, the policy of preventive attacks creates a flood of martyr suicides. We should remember that this is a reflection of the act of Samson who in the Bible is a hero because his sacrifice of life caused the death of many of his enemies.

Every religion should compromise with the needs of every generation. Islam though fundamentalist, has already contributed to human progress and civilization. Allah is fare like Jehovah and merciful like Christ. Peace cannot exist in human society without justice and compassion. In History, Islam proved to be more tolerant than the Christian Churches to the "different". Despair is "the gun of the Martyrs of Jihad and in this madness we are all victims and accomplices.

JOURNAL OF ORIENTAL AND AFRICAN STUDIES

VOLUME 13 (2004) Offprint

ΜΑΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ - ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Γιατρός-συγγραφέας

ΙΣΛΑΜ: ΦΟΡΕΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ Ή ΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ;

JOURNAL OF ORIENTAL AND AFRICAN STUDIES

The JOAS is an international academic organ, which claims to be an independent and pluralist review for the promotion of Asian and African studies. Contributions of scientists and scholars from all over the world are invited.

EDITOR: Athanasius Th. Photopoulos, Ph.D., Lecturer at the Univ. of Patras

ADDRESS: Papadiamandi 228, Agia Barbara 123 51, Athens - Greece. Phone/Fax.:+210 5613643 mobile: 6934167113 Email: joas@otenet.gr

EDITORIAL BOARD: C. E. Bosworth, University of Manchester. -Ahmed Etman, Cairo University. -Benjamin Hendrickx, Rand Afrikaans University (Johannesburg). -Helen Nicholson, Cardiff University. -M. Tahar Mansouri. University of Sfax (Tunisia). -A. Savvides, University of the Aegean. Rhodes- Greece. -John Alexander, University of Thessaloniki.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου