Maria Sotiropoulou

Στη Σοφία της Άγνοιας, Δόξα Παραλλαγές στο θέμα της ερωτικής επιθυμίας, θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος αυτού του βιβλίου, όπου έρωτας νοείται πόθος θανάτου ή αθανασίας, παγίδα για ν' αδράξεις τη στιγμή. Στήνεις περίτεχνο κλουβί τις λέξεις, μα το αίσθημα πεισματικά μεταμορφώνεται, όπως τ' αηδόνι έπαψε να κελαηδά στην Αυλή του Αυτοκράτορα. Μοναδικό άλλοθι για την ιεροσυλία η διαφορετική οπτική γωνία του φύλου. Υπάρχει μια συνωμοσία σιωπής, που προκαλεί σ' εκμυστηρεύσεις. Ο Τίτλος «Στη Σοφία της Άγνοιας Δόξα» παραπέμπει σ' ένα μύθο: Σύμφωνα με τη Μυθολογία μας ο Τειρεσίας, είχε ζήσει δυο ζωές, μια σαν γυναίκα και μια σαν άνδρας. Και όπως ήταν συναγμένοι οι Θεοί σε κάποιο γιορτινό τσιμπούσι τον ρώτησαν πόσο μετρά την ικανοποίηση του έρωτα ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Εκείνος τότε τους απάντησε ότι αν βαθμολογούσε με δέκα την ικανοποίηση που γεύεται η γυναίκα, στον άντρα φτάνει ίσα τη μονάδα. Θύμωσε τότε η βασίλισσα του Ολύμπου, η Ήρα, που ο μάντης πρόδωσε...

Τειρεσίας transexual Ανδρόγυνοι και λοιποί ερμαφρόδιτοι  Βγήκαν και πάλι στους άμβωνες με κηρύγματα μίσους κατά των ομοφυλοφίλων οι θρησκευτικοί μας ταγοί με αφορμή την επιτέλους ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια.   Ήταν το 1997 όταν ήλθε στο προσκήνιο το θέμα των δίφυλων ( transexual) ατόμων μετά τη δημοσιότητα της ερωτικής περιπέτειας εισαγγελέα, που απεπέμφθη από την υπηρεσία του, επειδή συνήψε εξωσυζυγικό δεσμό με γυναίκα που είχε ακολουθήσει επιτυχή επαγγελματική σταδιοδρομία ιδιοκτήτριας πορνείου (ήτοι προαγωγού και  πόρνης) και φωτομοντέλου μετά από επιτυχή αλλαγή φύλου. Το περίεργο είναι ότι το ανάθεμα δεν ερρίφθη επειδή ο τυφλός από έρωτα εισαγγελέας δυσλειτουργούσε επαγγελματικά καλύπτοντας τις επαγγελματικές δραστηριότητες της ερωμένης του, αλλά επειδή αυτή η ερωμένη ήταν τέως άνδρας. Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στα τηλεοπτικά κανάλια και το θέμα έγινε προσφιλές στα σήριαλ και μεσημεριάτικα παύοντας να ξαφνιάζει την ελληνική ...

τύψεις Το διήγημα αυτό γράφτηκε την εποχή της Χούντας (1970) σε μιαν εποχή που υπήρχε πλήρης κοινωνικός αποκλεισμός των ανθρώπων με οποιαδήποτε αναπηρία. Ευτυχώς σήμερα οι συνθήκες άλλαξαν (αν και χρειάζεται ακόμη πολύς δρόμος για την πλήρη κοινωνική τους ένταξη) και πλέον απαιτούνται όχι τύψεις, αλλά παιδεία και συνεργασία για να τους προσφέρουμε σαν κοινωνία όλα όσα εμείς θεωρούμε αυτονόητα δικαιώματα μας. Σαν άτομα, μπορούμε να εκπαιδεύουμε τα υγιή παιδιά στην αποδοχή του διαφορετικού και σαν ενήλικοι τουλάχιστον να μη παρκάρουμε στις δικές τους διαβάσεις. ΜΑΣ Δίπλα μας κάθονταν η Ρούσα. Μόνο όποιος έχει πάει στη Σαντορίνη, έστω και μια φορά, μπορεί να φανταστεί με ακρίβεια το υπόσκαφο σπιτάκι, το θαμ­μένο μες στην ελαφρόπετρα, με το θολωτό του σχήμα, σα βα­ρελάκι σε κάποια κάβα πού πρόβαλλε λίγο το πρόσωπο του δειλά στον ήλιο, λες και τον φοβόταν, με μια ξύλινη πορτούλα κι ένα στενό φεγγίτη πάνωθέ της και ζερβόδεξα δυο στενό­μακρα παράθυρα με λίθινους παραστάτες, νησ...

Η μικρή ζωή της Ισμήνης Γλυκοί, ήμεροι, αρμονικοί οι ήχοι απ' το πιάνο χάϊδευαν τα παλιά αρχοντικά έπιπλα, το οβάλ τραπέζι, το σκαλιστό σκρίνιο, το βελούδινο βυσσινί καναπέ, ξεφτισμένο ενθύμιο, θαρρείς κάποιας ηρωϊκής εποχής κι έφευγαν, πετάριζαν από το στενόμακρο παράθυρο με τις ξεβαμμένες γρίλιες και χά­νονταν στη βουή της πολυάνθρωπης πολιτείας. Έπαιζε με πάθος η Ισμήνη το πιάνο της. Δεν ήταν υπέροχη πιανίστρια, άλλωστε λένε πώς το να παίζεις καλά τα μουσικά όργανα είναι επιδεξιότητα στα δάκτυλα κι όχι καλλιέργεια στη ψυχή, μα δίνονταν στη μουσική ολόψυχα, αφήνονταν να πλέει σε πελάγη ονειροπολήσεων, καθώς τα χέρια της πλανιόνταν, ρυθμικά, απαλά η βίαια στις ασπρόμαυρες σειρές των πλή­κτρων. Άλλωστε, Τι άλλη χαρά είχε γνωρίσει η μικρή Ισμήνη, ως τα 15 της από το πιάνο και Τι άλλο έρωτα; 'Ορφάνεψε μωρό στη κούνια. Ο πατέρας της ήταν πιλότος, τόσο όμορφος στη στο­λή του, κι η μαμά αεροσυνοδός, μόνο μιά φωτογραφία της, νύφη, βρίσκεται στο οικογενειακό άλμπουμ. Σκοτ...