Πότε θα κάνει ξαστεριά;

Πότε θα κάνει ξαστεριά;
                       


Ο πόλεμος αργά μα σταθερά σιμώνει. Η καυτή του ανάσα πυρπόλησε τους βορινούς μας φράχτες. Τα λουλούδια στο περβόλι μας μαράθηκαν. Η άνοιξη τρόμαξε, κρύφτηκε στο μαύρο χώμα, κούρνιαξε κάτω απ’ τη φλούδα της γης να περιμένει το τέλος. 
-Εδώ τελειώνουν, είπε, οι εποχές. Μόνη εποχή ο όλεθρος. 
Μανάδες σκούζουν και μαλλιοτραβιούνται, μοιρολογούν και κλαίνε, μανάδες εχθρές, μανάδες αδελφές, μανάδες χωρισμένες με συρματοπλέγματα, παιδιά που μάλωσαν διαβαίνοντας το φράχτη της αυλής, λουλούδια που μαράθηκαν σαν έγειραν να μυρώσουν το γειτονικό περβόλι. Έτσι έμαθαν να σφάζονται οι ανθρώποι. Γιατί το μήλο έπεσε στο διπλανό χωράφι, γιατί το δέντρο φύτρωσε καταμεσίς στο φράχτη, γιατί ο γιος λιμπίστηκε του γείτονα την κόρη, γιατί η θάλασσα χρυσό εγκυμονεί. Τα σπλάχνα της στοχεύουν και χτυπούν. Λιπαίνουν τα σύνορα απ’ τις πληγές, το αίμα  τ’ αχνιστό, το δάκρυ το καυτό, τον τρόμο της ψυχής μας. 
Γονατίσαμε, σερνόμαστε, τη μάνα γης αγκαλιάζουμε, τ’ αγέρι οσμιζόμαστε, τα πάντα μύρισαν ψοφίμι. Τα όρνια στα ξερόκλαδα καραδοκούν τα χρήσιμα κουφάρια των ηρωικών πολεμιστών. Τα κουφάρια που θα γίνουν ζωγραφιές, ποιήματα, τραγούδια και παντιέρες, σύμβολα ευγενικά για κούφιες λέξεις: Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, λέξεις κλειδιά για το κλουβί της Πανδώρας.
 Πού την ελπίδα να φυλακίσουμε; Ξέφυγε, πέταξε κι αυτή σκιαγμένη απ’ την επιταγή των καθημερινών σφαλμάτων μας. Στον αέρα χορογραφίες του θανάτου, στη θάλασσα διακριτικές παρακολουθήσεις, σε κάποια νησιά συναυλίες ειρήνης. Απ’ τη μια οι λύκοι σε γκρι και μπλε μείζονα, απ’ την άλλη το πρωινό κελάηδημα των χελιδονιών που δε γνωρίζουν σύνορα. 
Οι πολλοί ενοχλημένοι χειρονομούν σα να διώχνουν μύγες. 
«Ποιος θα μας ρωτήσει;» λένε. «Μας κοροϊδεύουν. Όλοι τους.» 
Ο Εγκέλαδος ανατριχιάζει στον ομφαλό της Γαύδου. Η Ελλάδα απομακρύνεται απ’ την Τουρκία 10 εκατοστά το χρόνο. Κούρσα θανάτου. Αυτό το Αιγαίο ποιος θα το πάρει; Ο Άρης ή ο Εγκέλαδος; 
Φθινόπωρο και τα χελιδόνια μεταναστεύουν. Πότε θα κάνει ξαστεριά;

Δημοσιεύτηκε στήλη  "εξ αφορμής" ΑΥΓΗ 11-11-97     

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

«Motherboard connected» Θεατρικό έργο των Γεωργίας Μπίρμπα- Στέλλας Αρκέντη

Άυλη πολιτιστική κληρονομιά και τα θρησκευτικά μας έθιμα