Κορονοπάρτι στη γειτονιά

 Αν υπάρχει κάτι που απολαμβάνουμε τις νύχτες της Καραντίνας, αυτό είναι η ασυνήθιστη ησυχία, χωρίς κραυγαλέες εξατμίσεις διτρόχων, παλλόμενα από ντεσιμπέλ τροχοφόρα και μεθυσμένες νεανικές κουβέντες, καυγάδες για τις θέσεις παρκαρίσματος, συριγμούς από συρόμενες βαλίτσες νυχτερινών δρομολογίων, που αναδύονται από τη συνεπή βουή της αδιάλειπτης ροής των τροχοφόρων στους πολυσύχναστους βασικούς άξονες κυκλοφορίας. 

Τώρα την ονειρική σιωπή, που θυμίζει χωριό, διακόπτει το σταθερό στις 4 -σαν ελβετικό τρένο- άδειασμα των κάδων απορριμμάτων με τις αναγκαίες κουβέντες των σκουπιδιάρηδων να αντηχούν αλλόκοσμα και η αιφνίδια έξαψη κάποιων σειρήνων αστυνομίας ή οι ήχοι σαν πυροτεχνήματα προφανώς από εκρήξεις, που γίνονται στην ανάπλαση του παραλιακού δρόμου. Τα νυχτερινά γαυγίσματα και οι γατίσιες ολονύχτιες ερωτικές κραυγές έχουν κοπάσει λες και τα ζώα, αποκαμωμένα από τις ημερήσιες υποχρεωτικές τσάρκες, υπακούουν στις νυχτερινές απαγορεύσεις κυκλοφορίας.

Η γειτονιά μας είναι ήσυχη, χωρίς φασαρίες ή καυγάδες. Κάποιες παρεκτροπές λόγω γιορτών ή νεανικών πάρτι συνήθως απολάμβαναν σχετική ανοχή, μέχρι την ώρα που κάποιος θα έβγαινε στο μπαλκόνι και με φωνές θα απαιτούσε το χαμήλωμα του ήχου και ίσως απειλούσε με την εμφάνιση της αστυνομίας, που παρέμενε άφαντη.

Χθες τη νύχτα, πρώτη μέρα της αυστηροποίησης του Λόκ Ντάουν λόγω του COVID κοκκινίσματος της Αττικής,  κατά τις 11 ακούστηκαν τα πρώτα καψουροτράγουδα και οι γυναικείες επευφημίες «Μπράβο! Να ζήσεις, άνδρα μου» !!! Γενέθλια ίσως (μιας και οι Τρεις Ιεράρχες δεν έχουν ομαδική θέση στο εορτολόγιο) ή ίσως επικρότηση μιας οικιακής επανάστασης κατά του εγκλεισμού. Μαθαίνω ότι σε νεανικά σπίτια οι ολονύχτιες συνάξεις είναι καθεστώς, αλλά με κάλυψη. Συνήθως οι παρέες εκτονώνονται με ηλεκτρονικά παιχνίδια μέχρι την λήξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Το αλκοόλ προφανώς είναι η εύκαιρη λύση εκτόνωσης ίσως και η απαρχή οικογενειακών δραμάτων σε φυλακισμένες οικογένειες. Τα όρια όλων δοκιμάζονται, όλα συμπιέζονται σε σημείο εκρηκτικό. Ο κόσμος των άβαταρ, που μας επιβλήθηκε δεν είναι αρκετός. Αναζητούμε την απτή επικοινωνία, ακόμη και αν είναι τραυματική.

Ο θόρυβος ήταν τόσο έντονος που αν και με διπλά τζάμια διαπερνούσε τους τοίχους και κάλυπτε τον ήχο της τηλεόρασης. Βγήκα να ελέγξω την προέλευση και είδα ότι σε αντίθεση με ότι γίνεται καθημερινά τέτοιαν ώρα, όλα τα παράθυρα παρέμεναν φωτεινά μέχρις αργά χωρίς την εκτόξευση κάποιας από άμβωνος απειλής κατά του ταραξία γείτονα. Προφανώς όλοι σκέφθηκαν ότι αύριο μάλλον κανείς δεν χρειάζεται να ξυπνήσει νωρίς και οι δουλειές έχουν κλείσει, ενώ το ξενύχτι λόγω γλεντιού έφθασε να είναι ευχάριστη αλλαγή. 

Αναρωτήθηκα αν η φασαρία εντός της οικίας με επιτρεπόμενο αριθμό μελών οικογένειας, με μάσκα ή χωρίς, ανοίγει και το Τριώδιο, επισύρει χρηματική ποινή 300; 3000; ή έγκειται στην διάθεση του κάθε οργάνου τάξης. Τα εγκλήματα (οικογενειακές τραγωδίες, φόνοι) που ανακοινώνονται από τα ΜΜΕ φαίνονται πιο κραυγαλέα, οι αντοχές μας περιορίζονται και όλοι ανησυχούμε για τον παραβάτη, που κατοικεί μέσα μας. 

Ήταν πια 2 μετά τα μεσάνυχτα, όταν βγαίνοντας στο μπαλκόνι σαν επιδέξιος ρεπόρτερ παρατήρησα κίνηση στη γωνία του δρόμου από πεζούς, που συνομιλούσαν ήρεμα. Μετά από λίγο οι ήχοι των τραγουδιών καταλάγιασαν και ένα ένα τα φώτα της γειτονιάς έσβηναν και τα παντζούρια κατέβαιναν ήρεμα σαν αυλαίες της ζωής κάθε σπιτιού.  

Το πρωί κανένα παράθυρο δεν άνοιξε πριν από τις 11 το πρωί κι ας προσπαθούσαν οι καμπάνες της γειτονιάς να θυμίσουν ότι σήμερα είναι Κυριακή χωρίς τις προαναγγελθείσες εκπτώσεις στα μαγαζιά ή εκκλησία. Παρά την παγωνιά, λιακάδα. Κωδικός 6 και βόλτα στον περίγυρο. Οι μάσκες κρύβουν το χαμόγελο και τα βλέμματα μένουν κενά, καθώς πριν συμπέσουμε, αλλάζουμε πεζοδρόμιο. 

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου