Χάσαμε το Λουκά Βελώνια

Ο Λουκάς Βελώνιας μέχρι το τέλος πρωτεργάτης (εδώ στη Χριστουγεννιάτικη  γιορτή) του Πτωχοκομείου Θήρας

Χάσαμε το Λουκά Βελώνια

Μια ακόμη αυθεντική μορφή της Σαντορίνης έσβησε σήμερα στη Μεσσαριά.

Ο Λουκάς Βελώνιας ήταν από τους ανθρώπους, που σφιχτόδεναν το νησί με την παράδοση και την αρχοντιά, τη γενναιοδωρία και την επιχειρηματική δεινότητα, τη χριστιανική πίστη και το ανοιχτόκαρδο πνεύμα περιπέτειας της αιώνιας Σαντορίνης. 

Μαθητής του πατέρα μου και της μητέρας μου και με παλιότερους βαθείς οικογενειακούς δεσμούς, μας σφιχτόδενε κάθε καλοκαίρι με τις ρίζες μας, καθώς ιστορούσε τα παιδικά μου χρόνια και τα έπλεκε με τις δικές του αναμνήσεις από το σχολείο, τα χρόνια του σεισμού, τις ναυτικές του νεανικές περιπέτειες και τους επιχειρηματικούς του αγώνες. 

Από τότε που πρωτοεπέστρεψε στο νησί αρχικά στήνοντας την πιτσερία στα Φηρά κι έπειτα στην Μεσσαριά και τη δημιουργία του ξενοδοχείου Κάλμα, πάντα με την ακάματη συμβολή της συζύγου του Ειρήνης, παρά το φόρτο της δουλειάς έβρισκε χρόνο να σκαλίζουμε το παρελθόν και να ξαναζωντανεύουμε όσους και ότι χάθηκαν και θα αποζητούμε πάντα. Ήταν γλαφυρός στις διηγήσεις του και όλα μοσκοβολούσαν την αυθεντικότητα της Σαντορίνης, που ήξερε να επιβιώνει με ελάχιστα. 

-Πρέπει να τα γράψεις τον συμβούλευα, όμως αν και το σκεπτόταν δεν πρόλαβε. Ίσως  υπάρχουν κάποιες σημειώσεις που είμαι σίγουρη ότι αξίζει να δημοσιευθούν. 

Σε όλη του τη ζωή δεν ήταν μόνο πιστός καλός χριστιανός, αλλά και άνθρωπος της προσφοράς. Ψυχή στο Γηροκομείο της  Έξωγωνιάς και στυλοβάτης σε κάθε δυσκολία για το Μοναστήρι του Προφήτη, παρά τα προβλήματα υγείας του, διακονούσε αθόρυβα, αλλά αποτελεσματικά κάθε φιλάνθρωπη δραστηριότητα μέχρι το τέλος .

Για μένα ο θάνατός του είναι μια τεράστια απώλεια και η δική μου Σαντορίνη αποδυναμώθηκε ακόμη πιο πολύ, από τους θεμέλιους λίθους των αναμνήσεών μου, έτσι που παραμορφώνεται χρόνο με χρόνο. 

Ξέρω ότι ο Παράδεισος τον δέχθηκε, όμως εύχομαι στην οικογένειά του κουράγιο για ν' αντέξουν την δυσβάσταγη απώλεια.

Αν και η μνήμη κανενός ανθρώπου δεν είναι αιώνια, είμαι σίγουρη ότι ο Λουκάς θα επιβιώσει για πολλά χρόνια στις αναμνήσεις όσων τον γνώρισαν και θα τον θυμούνται όσο ζουν και αυτοί με την ίδια πάντα αγάπη, που εκείνος απλόχερα χάριζε. 

Σχολική εκδρομή στην Αρχαία Θήρα την εποχή που ο Λουκάς ήταν μαθητής

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου