Η αγάπη πρόσφυγας στον προυπολογισμό των χορτάτων

Στον προϋπολογισμό των χορτάτων

        Απρόκλητη εισβολή της Άνοιξης. Παράνομα επιβάλει την εξουσία της στους ανασκαμμένους τάφους. Ολάνθιστοι κλώνοι καδράρουν τη φρίκη. 

        

     Λάθη πετροβολούν την ύβρη του τεχνολογικού θαύματος με διαμελισμένες ελπίδες. Γενοκτονία των νεκρών, επανάσταση των φλεγόμενων ουρανών, σπορά θανάτου. Πυροτεχνήματα σάρκας, γιοφύρια πάντα διψασμένα για αίμα. Του πρωτομάστορα η γυναίκα τραγουδά, το τρένο καλπάζει προς το βλήμα. Ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίναι ο Αμνός του θεού, ο αίρων την παραφροσύνη του κόσμου. Σφραγίς δωρεάς η έξοδος. 

       Χαμόγελο μίσους κυοφορείται σε ανύποπτα βλέφαρα γερόντων. Τοκετοί ορφανών σε αντίσκηνα μετά βαίων και κλάδων διαφημίζοντας σε δορυφορική σύνδεση με το χάος. Τραγούδια εξανεμίζουν την αυτάρκεια των κοσμοκρατόρων. 

       Πασχαλιές σαλπίζουν την απορία των χελιδονιών για τις χαμένες φωλιές τους. Γεράκια και γύπες καραδοκούν το θέρο των λεπιδόπτερων σαρκοφάγων. Στη σκιά του βόμβου βομβαρδιζόντων. Στη σιωπή των ανθοβόλων κόρφων, που αφουγκράζονται ροκανίσματα τρωκτικών και εκρήξεις φλογοβόλων στα καταφύγια.

       Εκκρεμές του Φουκώ η Ιστορία επιστρέφει τελικώς διαγράφοντας μηδενική πρόοδο. 

       «Και όμως κινείται!» ψελλίζουν δειλά οι πρώτες παπαρούνες στους ιεροεξεταστές των Νυν και Αείποτε. 

       «Και όμως ελπίζουν!» αποφαίνονται οι μαργαρίτες. 

      Τσούγκρισαν ματωμένα αυγά με εναέριους στόχους ασπαζόμενοι τα σφαλιχτά πέταλα της φρίκης. Η αγάπη πρόσφυγας εκλιπαρεί ματαίως μια θέση στον προϋπολογισμό των χορτάτων.        Φυλλορροούν οι οθόνες γυμνά προσχήματα. Θήλαστρα συνωθούνται με κανόνια σε καμιόνια ανθρωπισμού - εξανδραποδισμού καταυλισμών προσφύγων.

        Νοσταλγώ σε πολεμόχαρε Άρη, για την ανθρωπιά των πολέμων σου. Συγκομιδή του πολιτισμού η ρομποτική φρίκη. 

       «Μήνιν αείδε θεά» του κάθε αδικημένου Αχιλλέα. Αγαπημένε μου εχθρέ, τιμημένε Έκτορα, σε ψάχνω σε αυτό το άνανδρο σφυροκόπημα. 

       Βιαστική μου Άνοιξη, κάνε έφοδο στις τηλεοπτικές κεραίες, κατάλαβε τον κυβερνοχώρο, ψέκασε μ΄ έρωτα τις καρδιές που σφυγμομετρούν τον Όλεθρο για λύση.

        Για να ξανάρθει φέτος η Ανάσταση.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου