Ιαπωνική τραγωδία

Η κατάσταση στην Ιαπωνία θυμίζει όλο και πιο πολύ ελληνική τραγωδία. Οι γιαπωνέζοι σαν τον Οιδίποδα ήταν καλοπροαίρετοι. Όλα τα χρόνια μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου πάσχιζαν να επουλώσουν με ειρηνόφιλες πρακτικές τις χαίνουσες μνήμες της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, να ξορκίσουν τις τύψεις τους για τη στυγνή κατοχή που είχαν επιβάλει στους λαούς της Ασίας και να αναπτυχθούν οικονομικά με εργατικότητα και ευσυνειδησία.

Η ύβρις ήταν ότι, αν και τα πρώτα και μοναδικά μέχρι σήμερα θύματα της πυρηνικής βόμβας, όχι μόνο δεν ξόρκισαν τον πειρασμό, αλλά επένδυσαν πάνω του χτίζοντας 55 πυρηνικούς αντιδραστήρες για να θεμελιώσουν την οικονομική τους ανάπτυξη. Όλοι ορκιζόντουσαν στο όνομα της ιαπωνικής υπεροχής στον τομέα της ασφάλειας και της αντισεισμικής προστασίας. Και πραγματικά είναι οι καλύτεροι. Οι ουρανοξύστες στο Τόκυο άντεξαν χωρίς συνέπειες τα πρωτοφανή 9 Ρίχτερ του σεισμού. Ακόμη περισσότερο οι κάτοικοι έδειξαν αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και υπευθυνότητα, που βασιζόταν σε εντατική εκπαίδευση και αποδοχή των συχνών για τη χώρα σεισμικών επεισοδίων. Πριν λίγα χρόνια το Κόμπε είχε ισοπεδωθεί από σεισμό και σε λίγους μήνες ξαναχτίστηκε ασφαλέστερο και ωραιότερο.

Ότι άντεξε στο σεισμό το σάρωσε το τσουνάμι. Αν ο δυτικός άνθρωπος τρόμαξε στη θέα των καταστροφών στην ΝΑ Ασία, τώρα πανικοβλήθηκε βλέποντας ότι οι οχυρωμένες πόλεις της υπέρτατης τεχνολογικής προόδου είναι το ίδιο ευάλωτες στη μανία της φύσης με τα καλύβια της Ινδονησίας και της Σρι Λάγκα.

Τα πυρηνικά εργοστάσια αντιμετωπίστηκαν δυστυχώς σαν κοινά κτίρια και παρατάθηκε η λειτουργία τους πέρα των 30 χρόνων. Όμως ο σεισμός στάθηκε άτεγκτος κριτής των ανθρωπίνων παραβλέψεων. Το τσουνάμι σάρωσε και την ασφάλεια των πυρηνικών εγκαταστάσεων. Ο ένας μετά τον άλλο οι αντιδραστήρες δε μπορούσαν να ψυχθούν και το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Ο κόσμος τρομοκρατημένος ζητούσε να μάθει αν κινδυνεύει, όπως στο Τσερνομπίλ. Η Νέμεση για την Ιαπωνία ήταν σκληρή. Ενώ ο ένας αντιδραστήρας του Τσερνομπίλ μοίρασε λίγο πολύ δίκαια την ραδιενέργεια σε όλο τον πλανήτη, η πυκνοκατοικημένη Ιαπωνία συγκρατεί όλη τη ραδιενέργεια, που προέκυψε από την καταστροφή 6 τουλάχιστον πυρηνικών αντιδραστήρων.

Οι υπέρμαχοι της πυρηνικής τεχνολογίας ξεσπάθωσαν ξανά. Για τρίτη φορά μετά το Τσερνομπίλ και το Κοζλοντούι προσπάθησαν λυσσαλέα να υποτιμήσουν τον κίνδυνο που διαφαινόταν από τις 11-3-2011. Δυστυχώς επί 50 χρόνια η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας συνεχίζουν τη συγκάλυψη μετά τη συμφωνία που υπέγραψαν στις 28 Μαΐου 1959 σύμφωνα με την οποία «είναι αναγκαίο να υπάρξουν κάποιοι περιορισμοί στη δημοσιοποίηση εμπιστευτικών πληροφοριών».

Σκοπός της ΠΟΥ είναι η εξασφάλιση της υγείας των κατοίκων της γης ενώ της ΔΕΑΕ η προώθηση της πυρηνικής ενέργειας. Αυτά δεν είναι συμβατά. Αποτέλεσμα αυτής της παρά φύσιν συνεργασίας ήταν το κοινό πόρισμα που εκδόθηκε στην 20η επέτειο του Τσερνομπίλ στο οποίο εμφανίζουν στοιχεία μόνο από 350 αγγλόφωνες πηγές, τη στιγμή που υπήρχαν πάνω από 30.000 δημοσιεύσεις και πάνω από 170.000 αναφορές.

Αφού περίμεναν επί δυο δεκαετίες τα αποτελέσματα των ερευνών της ΠΟΥ οι Alexey Yavlokov από τη Ρωσία και Vasily και Alexey Nesterenko από τη Λευκορωσία προχώρησαν στην έκδοση των αποτελεσμάτων, που συγκέντρωσαν από 5000 επιστημονικές εργασίες. Το 2009 η εργασία αυτή η οποία αποκαλύπτει την καταστροφή μεταφράστηκε στα αγγλικά και δημοσιεύτηκε από την Ακαδημία Επιστημών της Νέας Υόρκης.

Ο κίνδυνος από την έκθεση στη ραδιενέργεια είναι ίδιος για κάθε κάτοικο της γης. Δεν υπάρχει πια χαμηλότερη επιτρεπόμενη τιμή έκθεσης στη ραδιενέργεια. Η ραδιενέργεια στην επιφάνεια του πλανήτη -το μηδενικό δηλαδή σημείο έχει αυξηθεί μετά της ατμοσφαιρικές πυρηνικές δοκιμές και ιατρικά η επιτρεπόμενη έκθεση στη ραδιενέργεια είναι το μηδέν.

Η Ιαπωνία είναι πυκνοκατοικημένη γιαυτό και αρχικά θεωρήθηκαν τα 20 χμ επαρκής χώρος εκκένωσης και προστέθηκε αργότερα εγκλεισμός στην περιφέρεια των 30 χμ. Το Τόκυο, με τους 36 εκατομμύρια κατοίκους ήδη έχει ρυπανθεί. Οι υπερασπιστές της πυρηνικής τεχνολογίας ακριβώς όπως έκαναν στο Τσερνομπίλ ζητούν να τους επιδείξουμε νεκρούς και φθάνουν μάλιστα στο θράσος να λένε ότι σε σύγκριση με τους νεκρούς από το σεισμό και το τσουνάμι θα είναι αμελητέοι.

Η καταστροφή στην Ιαπωνία έχει ήδη συντελεστεί και κανείς από μηχανής θεός δε βρέθηκε να τους σώσει. Αν κάτι θετικό βγει από αυτή την τραγωδία αυτό είναι το ξαναζωντάνεμα του αντιπυρηνικού κινήματος και αναγκαστική αναθεώρηση των πυρηνικών επιλογών από όλες τις κυβερνήσεις.