Η ξανθή Μαρία

Η ξανθή Μαρία

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος καημός απ’ την απώλεια του παιδιού σου και τρομάξαμε όλοι διαβάζοντας -με αφορμή την αποκάλυψη της ξανθής Μαρίας στον τσιγγάνικο καταυλισμό- τον αριθμό των παιδιών που εξαφανίζονται.

Από τα κλασσικά παιδικά αναγνώσματα «Όλιβερ Τουιστ» και το «Χωρίς οικογένεια» μέχρι την πρόσφατη ανάλογη φιλμογραφία η απαγωγή του παιδιού μας στοιχειώνει, ενώ επίκαιρα ρεπορτάζ αναδεικνύουν πόσο εύκολα -παρά τις προειδοποιήσεις- τα παιδιά εξακολουθούν ν’ ακολουθούν το «μαγικό φλάουτο» οποιουδήποτε εγκληματία. Κοινή πεποίθηση στη συλλογική νεοελληνική μυθολογία ήταν ότι οι γύφτοι και οι εβραίοι κλέβουν παιδιά, οι πρώτοι τα πουλούν, οι δεύτεροι τους πίνουν το αίμα. Στη Σαντορίνη βέβαια -σαν παιδιά- η απειλή ήταν οι λάμιες και ο «μαύρος», αλλά νομίζω ότι έχει σχέση περισσότερο με επιβίωση του φόβου των πειρατικών επιδρομών παρά με τους ελάχιστους τότε εκεί τσιγγάνους. Φαντάζομαι ότι για τους λαούς της Ασίας ο μπαμπούλας παραμένει λευκός, αφού ο σεξουαλικός -κυρίως με παιδόφιλους- τουρισμός εξακολουθεί να ανθεί παρά την οικονομική κρίση, όπως και η εμπορία οργάνων μεταμόσχευσης για τις ανάγκες του πλούσιου αρρώστου.

Και βέβαια, ενώ θεωρείται φιλανθρωπία η υιοθεσία πολυφυλετικών μωρών από λευκούς σταρ και όχι μόνον, απορρίπτεται εξ ορισμού η πιθανότητα μια ρομά οικογένεια ν’ αγάπησε πραγματικά ένα ξανθό κορίτσι που ξέμεινε στα χέρια της. Η υπαρκτή προσπάθεια άντλησης οικονομικού οφέλους δεν αποκλείει την ευγένεια των προθέσεων παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες για την ανατροφή ενός παιδιού με στοιχειώδεις παροχές σε παιδεία, υγεία. Το γεγονός εγκατάλειψης παιδιών σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχολεία λόγω της οικονομικής κρίσης ή ο υποσιτισμός τους σε αστικές περιοχές αποδεικνύει ότι το πρόβλημα δεν είναι φυλετικό.

Η περίπτωση της ξανθής Μαρίας ανέδειξε τις ρίζες του καλά θαμμένου ρατσισμού, που ευθύνεται για το φούντωμα της Χρυσής Αυγής στον τόπο μας.  Όχι επειδή όπως είπαν κάποιοι τα ΜΜΕ ενδιαφέρθηκαν, επειδή το παιδί ήταν ξανθό -«αγγελούδι» ήταν ο όρος, ξεχνώντας ότι και ο φονιάς Μπρέιβικ τέτοιο αγγελούδι γεννήθηκε-, ενώ αδιαφορούν για την τύχη των μελαψών παιδιών, που πνίγονται στα σαπιοκάραβα της λαθρομετανάστευσης. Φαντάζομαι ότι σε μια πλούσια χώρα της Αφρικής θα σόκαρε εξ ίσου η αποκάλυψη ενός μαύρου παιδιού σε μια οικογένεια τρωγλοδυτών λευκών, ενώ είμαι βέβαιη ότι ο πόνος των μανάδων δεν έχει χρώμα, φυλή ή θρησκεία. Από την άλλη δεν πρέπει να λησμονούμε ότι στην Ινδία εξακολουθούν να γεννιούνται ζωντανά μόνο αγόρια, ενώ στην Κίνα όπου ισχύει το καθεστώς περιορισμού ενός μόνο παιδιού ανά οικογένεια πρόσφατα αναφέρθηκε η απαγωγή από τις αρχές και ο βίαιος εξαναγκασμός μητέρας σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης σε έκτρωση.

Προφανώς οι ρομά έχουν αυξημένη εγκληματικότητα και ζουν κάτω από χειρότερες συνθήκες. Όμως είναι μύθος ότι δεν αγαπούν τα παιδιά τους και τα κακομεταχειρίζονται επειδή κάποιοι από αυτούς τα βάζουν να ζητιανεύουν.  Η ζωή τους είναι σκληρή, αλλά επειδή οι κοινωνία τους είναι ανοικτή, δεν μπορεί να συγχωρήσει περιστατικά ακραίας κακοποίησης, όπως αυτά που γίνονται όλο και πιο συχνά στις «πολιτισμένες» κοινωνίες μας.

Αναρωτιέμαι, πόσοι θα ενδιαφερθούν για την τύχη της ξανθής Μαρίας, όταν τα φώτα της επικαιρότητας αποσυρθούν. Αναρωτιέμαι πόσοι εξακολουθούν να θρηνούν για τα -με γεωμετρική πρόοδο αυξανόμενα- παιδιά, που ξεβράζονται στις ακτές της Ευρώπης νεκρά ή ζωντανά με την απειλή της απέλασης. Και επειδή ο θρήνος και οι καλές προθέσεις δεν αρκούν, τι κάνουμε και πώς αντιμετωπίζουμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι αυτό το σύγχρονο απανθρωπισμό μας. Νοιαζόμαστε πραγματικά ή προσπαθούμε απλώς να καταπνίξουμε τις ενοχές μας; Πόσοι από μας θα ήταν πρόθυμοι να μοιράσουν ακριβοδίκαια την πίτα της αφθονίας στον παράδεισο της κατανάλωσης; Πόσοι θα δεχόντουσαν σήμερα τις ευθύνες και τα έξοδα ανεπιθύμητων παιδιών μέσα στη δική τους οικογένεια; Η συμπεριφορά όλων μας είναι υποκριτική. Ίσως είναι αναμενόμενο. Παρ’ ότι κάθε ζωντανό είδος αυτοθυσιάζεται για να περιφρουρήσει το DNA, που έχει περάσει στους απογόνους του, ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα, που εξακολουθεί να θυσιάζει τελετουργικά Ισαάκ ή Ιφιγένειες στο όνομα κάποιας ιδέας.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου