Φεγγάρι στην πόλη

Αυτό τ’ ανοιχτοπρόσωπο φεγγάρι

Πώς μας κοιτά ειρωνικά πάνω απ’ την πόλη!

Θαρρείς σατύρου είναι κεφάλι

Ή κάποια μάσκα Αποκριάς.

Μοναχικό, ξενιτεμένο

Πάνω απ’ τις πολυκατοικίες

Κρυφογελά για τα λαμπιόνια των ονείρων

Και τα φανάρια των αυτοκινήτων.

Ρομαντικά πάντα ανατέλλει

Πάνω από κεραίες, τζιμινιέρες

Και τα σκοινιά για τη μπουγάδα.

Προνόμιο των ρετιρέ

Ανύπαρκτο στους δρόμους

Ή την αυλή μας

Απόψε έχει ολόγιομο φεγγάρι

το γράφουν οι εφημερίδες.

Κάποιο καράβι θα σαλπάρει

Για κρουαζιέρα με ρομάντζες

Στη μπετονιένια φυλακή μας

Και το φεγγάρι τ’ αγοράζεις.

Κι αυτό

Από τότε που εσυλήθη

Καθημερνά μας αγναντεύει

Με τι θλιμμένη ειρωνεία!!!

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου