140 χρόνια μετά το 1821

 

Φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την εθνική μας παλιγγενεσία. Κι επειδή για κάποιους φαίνονται πολλά, εν μέσω Πανδημίας Covid 19 και με τα σχολεία κλειστά, ψάχνοντας  παλιούς φακέλους (μια από τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες του εξαντλητικού μας εγκλεισμού) ανακάλυψα τις φωτογραφίες από τον εορτασμό των 140 χρόνων, που κάναμε τότε στο σχολείο με θεατρική παράσταση (δρώμενα) για την οποία είχαμε προετοιμασθεί με μεγάλο ενθουσιασμό.

Για όσους θυμούνται ακόμη

Ιδού εγώ, μαθήτρια δημοτικού, στο Α Δημοτικό Ερμούπολης Σύρου, σε ρόλο σκλαβωμένης Ελλάδας με νεκρό στα πόδια μου, τον μυστακοφόρο αγωνιστή συμμαθητή μου Θάνο Θρεψιάδη και στην άλλη οπτική γωνία η Ρένα Μαούτσου σαν Δόξα.

Θυμάμαι ότι με είχε δαφνοστεφανώσει και κατά την πορεία της στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, ενώ καταγράφει την Ιστορία, το ένα φτερό της έριξε το στεφάνι μου. Ο δάσκαλος Ακίνδυνος Παλαιολόγος μου είπε μετά ότι φοβήθηκε μήπως σκύψω να το σηκώσω, δημιουργώντας έτσι άτοπη φαιδρότητα στη φαντασμαγορική αναπαράσταση της εθνικής τραγωδίας, αλλά εγώ είχα μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου και η Ελλάδα με στεφάνι ή χωρίς ποτέ δεν υποκύπτει!!

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου