Μακαφούλα!!!

Μακαφούλα

Αληθινό συμβάν

       Απρίλης 1998
       Στο γραφείο απαντήσεων των Μικροβιολογικών απαντήσεων του Οίκου Ναύτη. Ως συνήθως ουρά οι ασφαλισμένοι. Η ταλαίπωρη υπάλληλος, που δεν ευκαιρεί ούτε τουαλέτα να πάει στη βάρδια της, ρωτά το όνομα και ανασύρει τις απαντήσεις που είναι ταξινομημένες αλφαβητικά.
       -Πατέρα! λέει η ευτραφής κυρία, σείοντας το επώνυμον ως πιστοποιητικόν ευγενούς καταγωγής με εγγύησιν τουλάχιστον 29 κατασκευαστών πλυντηρίων.
       - Μακαφούλα; ρωτά η υπάλληλος κοιτάζοντας το ντοσιέ του Π απ’ όπου ανασύρει τον φάκελο.
        - Καλά!!! αγριεύει η κυρία. Αυτή τη φορά θα το αφήσω να περάσει έτσι, προσθέτει, και αρπάζοντας το φάκελο από το χέρι της άναυδης υπαλλήλου, αποσύρεται με ύφος βαθύτατης προσβολής.
      -’Ηταν ανάγκη σήμερα; σκέπτεται η ξενυχτισμένη από τον πυρετό του μωρού υπάλληλος.
       Μέχρι να δώσει σε άλλους δυο τις απαντήσεις, η κυρία επανέρχεται εξαγριωμένη.
       - Καλά λένε ότι εδώ μέσα όλο λάθη κάνετε, ωρύεται. Δεν είναι δικές μου αυτές οι εξετάσεις. Εμένα με λένε Αμαλία!! προσθέτει τονίζοντας το γαλαζοαίματο του οίκου της.
       -Καλά, κυρά μου, παρεμβαίνει γέρος σκεβρωμένος από την βιοπάλη των κυμάτων και αμετανόητος διεκδικητής του δίκιου της εργατιάς. Και γιατί δεν τόλεγες όταν σε ρώταγε η κοπέλα;
       - Μα, εξηγεί η λαίδη προς την υπάλληλο μεγαλοφώνως, στρέφοντας σκόπιμα τα νώτα προς τον γέροντα. Στο χωριό μου Μακαφούλα, λέμε πάντα τους ηλίθιους!!!
        Βάσκανος μοίρα έφερε στο τέλος της ουράς, λιπόσαρκο και νευρώδη την αυθεντική κυρία Μακαφούλα, κάτοχο του φακέλου Πατέρα.
        - Ηλίθια είσαι συ και όλο σου το σόι! εβόησε και διασπώντας την ακολουθία όρμησε στην εμπροσθοφυλακή με απειλητικές διαθέσεις  η κυρία Μακαφούλα.
        Η υπάλληλος ανασύρει και της κυρίας Αμαλίας τον φάκελον, ενώ ο ηρωικός συνταξιούχος προτάσσει τα στήθη, αποκλείοντας την σύρραξιν φαλαινοθηρικού με ιστιοφόρον προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού.
        Οι δυο κυρίες Πατέρα παρέλαβαν τους φακέλους και απεχώρησαν βυθισμένες στην μελέτη των, ενώ οι αναμένοντες ανέπτυσσαν εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντας απόψεις, ως προς το σε ποιο χωριό λένε "μακαφούλα" την ηλίθια.
      -Ωραία λέξη για να βρίσεις κάποιον δίχως να το πάρει είδηση, σκέφθηκε η υπάλληλος κοιτώντας τον επόμενο ασφαλισμένο, που την ατένιζε ήδη με ύφος υπουργού τεσσάρων χαρτοφυλακίων.
      -Μακαφούλα, ε μακαφούλα! έβρισε σιωπηλά και ο κόμπος, που απ’ το πρωί την έπνιγε σα να λασκάρισε.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου