Από το Dr Cildare στο House MD

R. Chamberlain -Dr Cilrare

Από το Dr Cildare στο House MD

  Η τηλεόραση από τα πρώτα της βήματα αξιοποίησε το πλούσιο υλικό που προσφέρουν οι ιατρικές ιστορήσεις με πληθώρα από σήριαλ. Οι πρώτες σειρές πατούσαν στα σταθερά βήματα λογοτεχνικών προτύπων που είχαν θητεύσει συχνά και στον κινηματογράφο με πρότυπα τις ιατρικές μορφές που σκιαγραφούσε ο Κρόνιν ή και Τσέχωφ. 

Α. J. Cronin

 Έτσι οι πρώτοι τηλεοπτικοί ήρωες ήταν νεαροί ιδεαλιστές γιατροί που θυσίαζαν τα πάντα για το καλό του ασθενή τους, ενώ συχνά παρενέβαιναν σωτήρια με ψυχιατρικού τύπου προσβάσεις και στην προσωπική και κοινωνική τους ζωή. 

   Ήταν η εποχή της αθωότητας, όταν ακόμη το ιατρικό επάγγελμα διατηρούσε τον σεβασμό του κοινού και ο γιατρός ήταν τίτλος τιμής και διαβατήριο αξιοπιστίας. Είχαν προηγηθεί γενιές γιατρών που με προσωπική επαφή συχνά ανιδιοτελώς, στα βήματα του Ιπποκράτη είχαν κατοχυρώσει δικαιώματα εμπιστοσύνης στην ανθρώπινη κοινωνία. Παρεκτροπές όπως εκείνες που καταγράφηκαν σε ταινίες όπως το CATCH 22 με τους γιατρούς να κάνουν σεξ ή να μπεκροπίνουν την ώρα, που ακρωτηρίαζαν φαντάρους είχαν για δικαιολογία τη φρίκη του Βιετνάμ.

το καστ  του House MD

     Όσο η Ιατρική θωρακιζόταν με την τεχνολογία τόσο ο γιατρός απεκδυόταν το ιατρικό του κύρος. Τα διλήμματα που προέρχονται από το κόστος της θεραπείας και η ασφαλιστική κάλυψη εμφανίζονται για πρώτη φορά στις τηλεοπτικές οθόνες σε σειρές όπως την πολυβραβευμένη «Στην Εντατική» ΕR αλλά οι γιατροί και το υπόλοιπο προσωπικό εξακολουθούν να παίζουν το ρόλο του ανθρωπιστή που παίζει κρυφτούλι με το κεφάλαιο και «κλέβει» το νοσοκομείο για να καλύψει το άπορο πάσχοντα. Για την Ελλάδα αυτή η σειρά έδειχνε πρωτάκουστα για τους γιατρούς διλήμματα που μόλις τώρα εμφανίζονται στα νοσοκομεία μας. Γιατί μόνο με την οικονομική στην Ελλάδα στα δημόσια νοσοκομεία αποκλείονται ασθενείς επειδή είναι ανασφάλιστοι ή δεν τους γίνονται θεραπείες ή εξετάσεις επειδή δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος. Και μπορεί στα ιατρικά σήριαλ ν' αναφέρονται πράξεις αυτοθυσίας ή αφοσίωσης, αλλά πάντα σαν εξαιρέσεις του κανόνα. Ο γιατρός εμφανίζεται τελείως απομυθοποιημένος, με μόνο κύρος την οικονομική υπεροχή ενός πτυχίου, που μόνο οι πλούσιοι μπορούν να αποκτήσουν (οι πτωχοί αρκούνται στη θέση νοσηλευτή) και ικανός για οποιαδήποτε παράνομη ή και εγκληματική πράξη.

  Ο γιατρός House στο επίσης αμερικανικό House MD ή «Ιατρικές Υποθέσεις» αποτελεί την αποκαλυπτική απομυθοποίηση του ιατρικού προσωπείου. Απάνθρωπος αλλά ιδιοφυής, εξαρτημένος από τα ναρκωτικά λόγω προβλήματος υγείας που προέκυψε από δικό του λάθος, αποτελεί μια τραγική απωθητική φιγούρα. Στα χνάρια του Σέρλοκ Χολμ ενδιαφέρεται περισσότερο να βρει τη λύση σε νοητικά προβλήματα διάγνωσης παρά ν’ ανακουφίσει τον πάσχοντα. Οι σχέσεις του με τον συναδελφικό του περίγυρο, όσο και με τους ασθενείς είναι προβληματικές παρ’ όλα αυτά είναι αξιοσέβαστος λόγω της επιτυχίας, που εμφανίζουν οι απάνθρωπες, συχνά παράλογες διαγνωστικές τακτικές του. Ο House δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση, αλλά το μέλλον του γιατρού στο 21^ο αιώνα. O γιατρός στην κοινή γνώμη που εκφράζεται μέσα από τις τηλεοπτικές σειρές από αξιοσέβαστος ανθρωπιστής έχει μεταμορφωθεί σε στυγνό τεχνοκράτη που σε τίποτε δε φαίνεται να θυμίζει το Ιπποκρατικό πρότυπο. Και είναι κρίμα γιατί πια, τουλάχιστον όπως εικονογραφείται από την προβολή των κοινωνικών προτύπων στα σήριαλ, δε φαίνεται πολλοί ν' ακολουθούν την Ιατρική επειδή εμπνέονται από την προσφορά προς το συνάνθρωπο, όπως τουλάχιστον γινόταν παλιότερα.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου