Τεστ κυήσεως

Τεστ κυήσεως 

-Θερμά παρακαλώ, γιατρέ μου, μιαν εξυπηρέτηση.

Ο κύριος λεπτός, καλοβαλμένος, θάλεγες αριστοκρατικός, μεσήλικας.

-Ευχαρίστως, απαντάς με τυπική ευγένεια.

-Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος... Ίσως και να με θυμάστε. Παλιοί πελάτες, οικογενειακά.

-Μα και βέβαια, σπεύδεις να επιβεβαιώσεις τη γνωριμία κι ας μη χωρούν στο μυαλό σου οι τόσοι Παπαδόπουλοι, που πέρασαν απ' τη ζωή σου.

-Η σύζυγος... αφηρημένη... κομπιάζει εκείνος. Την προηγούμενη βδομάδα, δε θυμάμαι ποια μέρα ακριβώς, συγγνώμη, έφερε κάτι ούρα για τεστ κυήσεως.

Ψάχνεις το κουτί των απαντήσεων στο Π. Παπαδοπούλου... Παπαδοπούλου..

-Όχι, σε προλαβαίνει εκείνος. Την πήρε την απάντηση, όμως την έχασε. Κι ο γυναικολόγος ξέρετε... Δε μπορεί. Θα πρέπει να κρατάτε κάποιο αρχείο.

-Βεβαιότατα, σπεύδεις ν' απαντήσεις, περήφανος για τη χρησιμότητα του καινούριου σου αποκτήματος, του ηλεκτρονικού υπολογιστή, που σε δευτερόλεπτα ανακαλεί στη μνήμη του οποιαδήποτε πληροφορία, που είναι απαραβίαστος ως προς το ιατρικό απόρρητο κι εχέμυθος μπροστά σε κακοήθεις βιαστές (διάβαζε εφοριακούς).

Περήφανος βαδίζεις προς τα πλήκτρα. Με μια δυο κινήσεις, να τ' όνομα. Παπαδοπούλου.

-Φωτεινή, τον ρωτάς.

-Ναι, κατανεύει με αγωνία.

-Ήταν πριν δεκαπέντε μέρες, τον διορθώνεις, κορδωμένος για την επαγγελματική σου αξιοπιστία.

Πατάς τα πλήκτρα για ν' αρχίσει η εκτύπωση του αποτελέσματος.

-Ήταν θετικό; ρωτά εκείνος ενώ μια παράξενη αγωνία χρωματίζει τη φωνή του.

-Μα φυσικά, σου ξεφεύγει πριν το καλοσκεφθείς. Μα δεν το ξέρατε; θάθελες να προσθέσεις όμως εκείνος σε προφθαίνει.

-Τη βρώμα, τη σκρόφα, την πουτάνα... Που τόλμησε να μου το κάνει αυτό... σε ποιόν; σε μένα , που με ξέρει όλη η πιάτσα.. Θα τη φάω την άτιμη. Δε θα μου γλυτώσει. θα τη σκοτώσω.

Ο αριστοκρατικός κύριος έχει μεταμορφωθεί σε καραγωγέα ή έστω σε ταξιτζή. Το πειστήριο του εγκλήματος λευκό βγαίνει απ' τα παρθενικά σπλάχνα του εκτυπωτή.

-Μα ησυχάστε, κύριε, προσπαθείς να τον ηρεμήσεις, αλλ' αυτός στρέφεται κατά του πολύτιμου συνεργάτη σου, του ηλεκτρονικού υπολογιστή με άγριες διαθέσεις.

-Λογικευθείτε, λες, ενώ προτάσσεις τα ηρωικά σου στήθη για να προασπίσεις το αθώο μηχάνημα.

-Μα τι λες, γιατρέ μου! Που μου πούλησε το παραμύθι πως τάχατες της ήλθε αίμα...

Τον αγκαλιάζεις στοργικά από τους ώμους, νοιώθεις πως ετοιμάζεται να καταρρεύσει. Ο υπολογιστής τη γλύτωσε προς το παρόν..

-Ίσως νάγινε και κάποιο λάθος. Ξέρετε υπάρχουν περιπτώσεις που τα τεστ κυήσεως βγαίνουν ψευδώς θετικά.

Αρχίζει πάλι ν' αγριεύει.

-Όχι και να με παραμυθιάζεις, γιατρέ. Δεν τα χάβω εγώ κάτι τέτοια. Εγώ κάτι τζιτζιφιόγκους σαν και σένα τους μασάω.

Κατευθύνεσαι προς τη βιβλιοθήκη για να τον πείσεις μέσα απ' τη σοφία των βιβλίων σου, αλλά μετανιώνεις μόλις βλέπεις το γυαλισμένο βλέμμα του να καρφώνεται στο χαρτί που τρεμοπαίζει έτοιμο να εκτοξευθεί απ' τα σπλάχνα του εκτυπωτή.

-Μα τι φαντάζεστε; τον ξαναρωτάς με αξιοθαύμαστη ευγένεια.

-Τόρριξε στα κρυφά. Κι έπειτα μου πούλησε το παραμύθι πως δεν ήταν λέει έγκυος.

-Το πρώτο σας παιδάκι; ρωτάς σε επιβεβαιωτικό τόνο ενώ μέσα σου αρχίζεις να τον λυπάσαι το φουκαρά. Τι σου είναι τέλος πάντων αυτές οι γυναίκες!

-Όχι γιατρέ μου, το 13ο.

-Το ποιο; ρωτάς ενώ τα μάτια σου διαστέλλονται από την έκπληξη.

-Θάταν το γούρι μου, στενάζει εκείνος. Το 13ο!

-Μα είστε τόσο νέος! λες με την αμφιβολία να σου λεκιάζει τη φωνή.

- Ε, στα 15 παντρευτήκαμε.

-Συγγνώμη, τον ρωτάς με σεβασμό, και πώς τα βγάζετε πέρα; Τόσα παιδιά, θάχουν έξοδα.

-Ας είναι καλά το κράτος, κι οι οργανώσεις, κι η εκκλησία... σκέφτεται μήπως ξέχασε κανένα. Γιαυτό σας λέω. Η παλιοβρώμα. Αφού μας τόπε κι ο παπάς. Όσα στείλει ο Θεός και γω εδώ είμαι.

-Ποιος είναι δω; ρωτάς κάπου μπερδεμένος.

-Ο παπάς, φυσικά.

-Και τι επαγγέλλεσθε; ρωτάς όλο και πιο αδιάκριτα.

-Εγώ; ρωτά ξαφνιασμένος. Μα.. είμαι ανάπηρος.

-Είσαστε τι; ρωτάς σα βλάκας, ενώ τον ψάχνεις μάταια αναζητώντας το παραμικρό ψεγάδι στην εμφάνισή του.

-Είμαι ανάπηρος, επαναλαμβάνει μεγαλόψυχα. Ατύχημα, στο στρατό, όταν ήμουν φαντάρος. Ένα βλήμα μου πήρε κάτι δάκτυλα στο δεξί μου πόδι. Έτσι τώρα παίρνω σύνταξη απ' το δημόσιο κι επιδόματα, δουλεύει κι η κυρά και τα πιο μεγάλα παιδιά. Τα φέρνουμε βόλτα.

Τον κοιτούσες άναυδος καθώς απαριθμούσε τα πλεονεκτήματα των πολυτέκνων. Ώσπου ξαναγρίεψε.

-Γιαυτό σου λέω γιατρέ μου. Θα τη σκοτώσω. Αν είναι δυνατόν να μου δολοφονήσει εμένα, ποια; αυτή... το γούρι μου.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου