Σταυρό στο Λου Λου

Τον πρωτογνώρισα κολλημένο σ' ένα τοίχο. Μουστάκι λεβέντικο, μάτι σπαθί, χαμόγελο φιλήδονο.

- Όμορφος άντρας, ψιθύρισε λάγνα η φιλενάδα μου.

- Μπα , δε βαριέσαι, μουρμούρισα.

- Όμορφο όνομα, συνέχισε κείνη. Λάμπρος Λεβέντης. ...Ξέρεις, θα τον ψηφίσω, συμπέρανε άξαφνα, μα αποφασιστικά.

Η μορφή του μ' ακολουθούσε παντού. Στα τρόλεϊ, στους τοίχους, στον αέρα. Τα πανό που κυμάτιζαν, τα τρυκ που ανέμιζαν, τα ματωμένα γράμματα στις μάντρες και τους τοίχους, τα λευκά γράμματα στην άσφαλτο, όλα για κείνον μου μιλούσαν. Σταυρό στο Λάμπρο Λεβέντη. Σταυρό στο Λου Λου. Σήμα κατατεθέν όπως η Μπε Μπε.

Αυτός ο νέος εκφραστικός άντρας σίγουρα κάποτε θα θριάμβευε. Ανοιγα την εφημερίδα. Ολοσέλιδη η αισθησιακή μορφή του. Τα μαλλιά του πίσω τραβηγμένα άφηναν να φανεί ένα μέτωπο που ξεχείλιζε από ευφυΐα.

Σε λίγο όλοι μιλούσαν γιαυτόν. Ήταν έξυπνος, από κείνους που κάνουν σωστές επιλογές. Ανήκε στο σημαντικότερο πολιτικό συνδυασμό. Σίγουρα θα θριάμβευε.

Ε ναι, λοιπόν. Τον ερωτεύθηκα. Πολλές γυναίκες ερωτεύονται φαντάσματα. Έναν ηθοποιό, έναν εκφωνητή της τηλεόρασης, ένα γιατρό σε σήριαλ, ένα δημοσιογράφο σε έγκυρη εφημερίδα. Γιατί όχι άραγε; Πώς οι άντρες παθιάζονται με τους κορίτσαρους των πορνοπεριοδικών; Εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο εγκεφαλικές να πούμε. Ερωτευόμαστε με την ψυχή πιο πολύ, παρά με το κορμί μας. Κι αυτόν τον υποψήφιο πώς να μην τον αγαπήσεις;

Τι όμορφα που τάλεγε στους λόγους του! Τι όμορφα που τάγραφε σ' εκείνα τα χαρτιά που μας ταχυδρομούσε! Δικαιοσύνη, Ειρήνη, Ενότητα, Ισότητα για τις γυναίκες. Λιγότερη δουλειά, περισσότερα λεφτά. Για μιαν ανθρώπινη ζωή. Για να πεθάνει η μόλυνση. Για τη δημοκρατία. Για το μέλλον των παιδιών. Σταυρό στο Λάμπρο Λεβέντη. Σταυρό στο Λου Λου.

Πώς λοιπόν να μην τον ψηφίσεις; Ποιος θάδινε πιο πολλά;

Ήταν άδικο λοιπόν που τον βγάλαμε πρωταθλητή στον εκλογικό μαραθώνιο; Πρωταθλητή και μ' απίστευτα μεγάλη διαφορά απ' τους υπόλοιπους!

-Ξόδεψε πολλά, είπαν πικρόχολα οι αντίπαλοί του.

-Κι άλλοι ξοδεύουν, κύριοι! Πλην όμως αυτός αξίζει!

Γιαυτό και θριάμβευσε. Γιαυτό και τον λατρεύουν οι ψηφοφόροι του. Γιαυτό και τον σταυρώνουν. Σταυρό στο Λου Λου

Είχαν περάσει έξι μήνες απ' τον εκλογικό του θρίαμβο; Δεν είχαν; Δε θυμάμαι πια.

Τον ξανάδα πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα. Είχε χάσει το λαμπρό του βλέμμα, το ηδονικό χαμόγελο. Φαινόταν τρομοκρατημένος, μα ψυχρός. Τα μάτια του σε τρόμαζαν. Μάτια παγιδευμένου ζώου. Φορούσε χειροπέδες. Τον κατηγορούσαν για χίλια δυο εξωφρενικά πράγματα. Παιδεραστής, ομοφυλόφιλος, έμπορος ναρκωτικών, νονός σε ύποπτα κέντρα!

-Κι έλεγα και γω, λέει εκείνη η φιλενάδα μου, που τόσο τον θαύμαζε. Πού τα βρήκε τόσα λεφτά νέος άνθρωπος; Έτσι φυτρώνουν τα λεφτά στο δρόμο, σα μαρουλόφυλλα; Κι έτσι τα πετάνε σε χαρτομάνι;

Καταδικάστηκε. Αθώος; Ένοχος; Πώς μπορώ εγώ να ξέρω; Πλεκτάνη ήταν, ή αλήθεια; Ολοι οι ψηφοφόροι τον παράτησαν την ίδια ώρα. Σαν το Χριστό του φώναζαν "Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν".

Σταυρό, λοιπόν, στο Λου Λου, το καμάρι της πόλης μας, την ελπίδα του έθνους. Μα αυτή τη φορά ο σταυρός χαράκωνε την ψυχή και το κορμί του εκλεκτού μας με άπειρες σκιές συρματοπλέγματα.

21-10-82

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου