Ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία με την εμπλοκή πυρηνικοκατόχων χωρών, όπου μετά την εντολή Πούτιν να τεθούν τα πυρηνικά σε κατάσταση ετοιμότητας, τόσο ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν όσο και ο Ρώσος ΥΠΕΞ Λαμπροφ συμφώνησαν ότι «Ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος θα είναι πυρηνικός» και επανέφεραν στην επικαιρότητα τον πυρηνικό εφιάλτη.
Αμέσως στις ΗΠΑ επεκράτησε ανησυχία και η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης των ΗΠΑ, εξέδωσε ανακοίνωση η οποία είχε πρωτοεκδοθεί κατά την εποχή του Ψυχρού πολέμου (που οι περισσότεροι εύποροι Αμερικανοί κατασκεύαζαν πυρηνικά καταφύγια στις αυλές τους) και ανέφερε τα 10 πράγματα που πρέπει κάποιος να κάνει σε περίπτωση πυρηνικής έκρηξης. Ήτοι Να καταφύγει σε υπόγειο καταφύγιο. Να έχει μαζί του Νερό για τουλάχιστον 72 ώρες (κάθε άνθρωπος χρειάζεται 3,5 λίτρα την ημέρα) Φαγητό τουλάχιστον και αυτό για 3 ημέρες και οπωσδήποτε συσκευασμένο. Ραδιόφωνο με μπαταρίες. Κουτί πρώτων βοηθειών Φακό με μπαταρίες. Σφυρίχτρα Μάσκα με φίλτρο ενεργού άνθρακα. Υγρά μαντηλάκια, Χάρτες της περιοχής και Εργαλειοθήκη .
Όλα αυτά συγκρινόμενα με τις αναλύσεις των συνεπειών από τη χρήση των σύγχρονων πυρηνικών όπλων, θυμίζουν το εγχειρίδιο που κυκλοφορούσε το δικό μας Υπουργείο Εθνικής Αμύνης κατά την εποχή του Τσερνόμπιλ και στο οποίο η απαιτούμενη προστασία από το πυρηνικό πλήγμα ήταν οποιοδήποτε πεζούλι και είχε μάλιστα παραστατική εικόνα με μαθητή, που κρυβόταν πίσω από το πεζούλι βάζοντας τη σάκα του στο κεφάλι!!
 |
| μόνο το 1995 αναγκαστικά η κυβέρνηση παραδέχθηκε την ύπαρξη των τελευταίων πυρηνικών στον Άραξο |
Η κατάργηση της συνθήκης INF (2-8-2019) είχε τοποθετήσει ξανά την Ευρώπη στις πιο επικίνδυνες για πυρηνικό πόλεμο περιοχές με την νέα κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών να έχει ήδη ξεκινήσει και τα ατυχήματα να πολλαπλασιάζονται.
Οι νέες (μετά την υποβάθμιση του Ινσιρλίκ) συμφωνίες ΗΠΑ -Ελλάδας ίσως σημαίνουν και μεταφορά του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Ελλάδας, που κατά τα τελευταία χρόνια περηφανευόταν ότι είναι ελεύθερη από πυρηνικά. Δε μπορούμε τα ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου και παρά τις διαψεύσεις όλων των κυβερνήσεων πυρηνικά όπλα φυλάσσονταν όχι μόνο στις βάσεις σε Άραξο και Σούδα, αλλά και στον ιστορικό Μαραθώνα.
Αν και οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους μια αδρή εικόνα των εφιαλτικών συνεπειών μιας πυρηνικής βόμβας, καλό είναι να υπενθυμίζουμε και να φέρνουμε κοντά μας τον υπαρκτό πλέον κίνδυνο.Αν λοιπόν η -μικρή για τα σημερινά δεδομένα- ατομική βόμβα της Χιροσίμα χτυπούσε το κέντρο Αθήνας, στη Ομόνοια (σημείο μηδέν) η περιοχή από πλατεία Βάθη, Ψυρρή, Πανεπιστήμιο, Εξάρχεια, Μεταξουργείο θα εξαϋλώνονταν από την έκρηξη. Σε ακτίνα ενός μιλίου (Βικτώρια, Πεδίον του Άρεως, Λυκαβηττός, Κολωνάκι, Σύνταγμα, Πλάκα, Ακρόπολη, Θησείο, Κεραμεικός) το θερμικό κύμα θα σκότωνε το 70% των ανθρώπων, ενώ τα πάντα θα ισοπεδώνονταν από την ισχύ της έκρηξης.
Σε απόσταση τριών μιλίων από το “σημείο μηδέν” (δηλαδή μέχρι και σε περιοχές όπως το Αιγάλεω, το Περιστέρι, το Γαλάτσι, η Φιλοθέη, ο Βύρωνας, η Δάφνη, η Νέα Σμύρνη και η Καλλιθέα) τα κτίρια θα υφίσταντο σοβαρές ζημιές από την έκρηξη, αλλά οι άνθρωποι θα τραυματιζόντουσαν σοβαρά με τραύματα, που λόγω της ραδιενέργειας δεν επουλώνονται και θα εμφάνιζαν τα συμπτώματα Οξείας ακτινοβόλησης (ναυτία, εμέτους, αιμορραγία από τη μύτη, στόμα και γαστρεντερικό σύστημα, ραδιενεργά εγκαύματα, τριχόπτωση, αδυναμία, πονοκεφάλους, σπασμούς, πυρετό και μολύνσεις) που συνήθως οδηγούν σε θάνατο. Σε ακτίνα 12 μιλίων από το σημείο της έκρηξης, δηλαδή σε περιοχές όπως η Σαλαμίνα, η Ελευσίνα, οι Θρακομακεδόνες, ο Διόνυσος, η Πεντέλη, τα Σπάτα, το Κορωπί και η Βουλιαγμένη, τα κτίρια θα ήταν ασφαλή, αν και θα έσπαζαν τζάμια από την έκρηξη, αλλά ακόμη και οι ελαφρά τραυματίες δε θα μπορούσαν να θεραπευθούν, λόγω των επιπτώσεων της ραδιενέργειας, ενώ όλοι θα υπέφεραν από τις συνέπειες της με νόσους του μυελού των οστών, καρκίνους, τερατογενέσεις και μεταλλάξεις, που συχνά εμφανίζονται και στις επόμενες γενιές, ακόμη και μετά από έκθεση σε χαμηλές δόσεις ακτινοβολίας.
Αν υπολογίσουμε ότι στην αραιοκατοικημένη Χιροσίμα των 300.000 κατοίκων τα άμεσα θύματα ήταν 70.000, πόσα θύματα μπορεί να περιμένουμε σήμερα στην πυκνοκατοικημένη Αττική;
Σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό θανάτου και πόνου, όλοι ξεχνούν να μνημονεύσουν ότι την ώρα που θα πέφτει η βόμβα, ο ηλεκτρονικός παλμός καταστρέφει στο έδαφος κάθε ηλεκτρονικό σύστημα, έτσι που όχι μόνο οι επικοινωνίες, οι δημόσιες υπηρεσίες αρωγής, αλλά κυρίως τα νοσοκομεία, που πλέον βασίζονται σε ηλεκτρονικά μηχανήματα και είναι πλήρως εξαρτημένα από την ψηφιοποίηση, να μη μπορούν να λειτουργήσουν, σε μια τραγική κατάσταση με τόσα πολλά θύματα. Αυτή ακριβώς η αδυναμία της Ιατρικής να λειτουργήσει σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου, ήταν η αφορμή που ιδρύθηκε η -τιμημένη με Νόμπελ ειρήνης 1986- IPPNW βασιζόμενη στο Ιπποκρατικό ρητό "Κάλλιον εστι το προλαμβάνειν του θεραπεύειν" και μια ανίατη νόσος όπως ο πυρηνικός όλεθρος μόνο με πρόληψη μπορεί να θεραπευθεί.
Αυτό έγινε τότε αντιληπτό από τους ηγέτες και ξεκίνησε η υπογραφή των Αντιπυρηνικών Συμφωνιών και η μείωση των πυρηνικών όπλων, που τότε ήταν τόσο πολλά και μεγάλα ώστε να είναι ικανά να καταστρέψουν όχι μια αλλά πολλές φορές τον πλανήτη μας.Τα πυρηνικά όπλα είναι με τεράστια διαφορά τα πιο αδιακρίτως καταστροφικά, επίμονα τοξικά όπλα, που ανακάλυψε ο άνθρωπος. Κάθε πυρηνικό όπλο έχει κατασκευασθεί με δυνατότητα μεγαλύτερη από τη συνδυασμένη δύναμη πυρός όλων των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν σε όλους τους πολέμους της ανθρώπινης Ιστορίας.
Σήμερα μόνο 100 πυρηνικές κεφαλές μεγέθους της Χιροσίμα, δηλαδή λιγότερο του 1% του παγκόσμιου πυρηνικού οπλοστασίου θα μπορούσε να προκαλέσει εκτός από την ρύπανση με ραδιενέργεια, έκλυση πάνω από 5 εκατομμύρια τόνων σκόνης με καταστροφικές για το περιβάλλον συνέπειες που θα προκαλούσαν λιμό τέτοιας διάρκειας και μεγέθους που θα προκαλούσε 2 δις θανάτους παγκόσμια.
Αυτό το ενδεχόμενο είναι μέσα στις δυνατότητες όχι μόνο του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ και της Ρωσίας, οι οποίες κατέχουν το 90% των 13.000 πυρηνικών όπλων, αλλά και των μικρότερων χωρών, όπως η Γαλλία, Κίνα, Βρετανία, Ινδία, Πακιστάν και Ισραήλ, πλην της Β. Κορέας.
Είναι πλέον αναγνωρισμένος ο κίνδυνος και οι τεράστιες παγκόσμιες επιπτώσεις ΚΑΙ από ένα περιορισμένο πυρηνικό χτύπημα. Έχει ήδη υπολογισθεί ότι αρκούν οι πυρηνικές κεφαλές που μεταφέρει ένα πυρηνικό υποβρύχιο (τύπου Οχάιο) να πλήξουν μια κινεζική πόλη για να προκληθούν όχι 5, αλλά 23 εκατομμύρια τόνοι στάχτης. Οι ΗΠΑ διαθέτουν 14 τέτοια υποβρύχια και η Ρωσία 10.
Όποια δικαιολογία και αν χρησιμοποιείται για την κατοχή τους, το πυρηνικό όπλο, άπαξ και πυροδοτηθεί, λόγω ατυχήματος, χάκιν, αποτυχίας των συστημάτων ασφαλείας ή άλλων τεχνικών ή ανθρώπινων λαθών, θα προκαλέσει καταστροφή που υπακούει μόνο σε φυσικούς νόμους. Ακόμη και μια απλή πυρηνική έκρηξη πάνω από μια πόλη θα προκαλέσει μια ανθρωπιστική καταστροφή για την οποία δεν υπάρχει πλέον δυνατότητα αποτελεσματικής παρέμβασης. Αν χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα από οποιαδήποτε πλευρά η πυρηνική απάντηση είναι αναμενόμενη. Δεν έχει σημασία ποιος έκανε το πρώτο πυρηνικό πλήγμα, η ηλεκτρονική απάντηση είναι άμεση και τα όπλα των φίλων ή των εχθρών θα πλήξουν αδιάκριτα όλους τους ανθρώπους.
Αλλά είναι απίθανο μια κλιμακούμενη πυρηνική σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας να περιλαμβάνει μεμονωμένες κεφαλές πάνω από τις αντίστοιχες πρωτεύουσές τους. Είναι πιο πιθανό ότι θα υπήρχαν πολλά όπλα, που στρέφονται εναντίον πολλών πόλεων και πολλά από αυτά τα όπλα θα ήταν σημαντικά μεγαλύτερα από 100 Kt. Για παράδειγμα, οι κεφαλές 460 SS-18 M6 Satan της Ρωσίας έχουν απόδοση από 500 έως 800 Kt. Η κεφαλή W88 που αναπτύσσεται στα αμερικανικά υποβρύχια Trident έχει απόδοση 455 Kt.
Μεγάλες πόλεις όπως η Νέα Υόρκη ή η Μόσχα πιθανότατα στοχοποιούνται με τουλάχιστον 10 έως 20 πυρηνικά όπλα η καθεμία 30 έως 50 φορές πιο ισχυρά από τη βόμβα της Χιροσίμα.
Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons (TPNW), η οποία υιοθετήθηκε από τα δύο τρίτα των κρατών μελών στη Γενική Συνέλευση της 7/7/2017 και μετά την επικύρωση από πάνω από 50 κράτη μέλη εντάχθηκε στο Διεθνές Δίκαιο στις 22 Ιανουαρίου 2021 και έχει ισχύ για ΟΛΑ τα κράτη μέλη.
Μόνη ελπίδα για την Ευρώπη είναι το τέλος του καταστροφικού πολέμου στην Ουκρανία, ο οποίος αποτελεί τον Τρίτο Ευρωπαϊκό πόλεμο μετά το 2ο Παγκόσμιο (μεσολάβησαν η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία) και ο οποίος απειλεί με εξέλιξη σε πυρηνικό (λόγω των εργοστασίων) ακόμη και χωρίς την χρήση πυρηνικών όπλων.
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
πρόεδρος του ελληνικού κλάδου της IPPNW
Αντιπρόσωπος της ICAN στην Ελλάδα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου