Όλα περνούν
Τα τρόλεϊ, τροτέζες στο πεζοδρόμιο. Με τακούνι γόβα στιλέτο ισιώνουν της κάλτσας τη ραφή. Σταυροπόδι οι κεραίες. Κλείνουν το μάτι στα μπλόκα, αναβοσβήνουν ράθυμα τα φλας στους διαπληκτισμούς των οδηγών με τους εφήβους και ονειρεύονται την αέναη επανάσταση των ηλεκτροφόρων. Καναρίνια εν αποδημία. Ρολόι ο συσσωρευτής του πάθους έτοιμος να εκραγεί βραδύκαυστος.
Έντρομα λεωφορεία προσπερνούν ασθμαίνοντας εναγώνια γιωταχί, ελίσσονται, κοάζουν οι εξατμίσεις διτρόχων, ταξί σφηνοειδώς αλιεύουν μαργαρίτας.
Μπουγάδα βαριά τα τρόλεϊ προσμένουν την ανάσα της ανάστασης, την επαναφορά του ζωτικού ρυθμού, τα τύμπανα της κανονικότητας στο μποτιλιάρισμα της ρουτίνας. Καθρεφτίζουν τρεμάμενες εικόνες από τηλεοπτικές βιτρίνες που σωριάζονται θρύψαλα πετροπόλεμων και πύρινων γλωσσών λειχόντων την άσφαλτο.
Αυγά και νεράντζια επιστρατευμένα λόγω της σπανιότητας των λίθων. Παλαιολιθική ανεπάρκεια. Εισαγόμενες πέτρες ευλαβικά φυλασσόμενες σε σχολικά σακίδια.
«Δε θα περάσει» απειλούν τη φάλαγγα των ηλεκτροφόρων, που συνδιαλέγεται με τη σύναξη των εκτελεσμένων νεραντζιών στο ρείθρο.
«Θα περάσει κι αυτό» γουργουρίζουν τα τέλια, αντίλογο στους αθλητικούς σκούφους, τα κράνη μοτοσικλετιστών και τα καλυμμένα πρόσωπα των πυρφόρων λιθοβόλων.
Τέλος των χαρακωμάτων και οι κεραίες αναδιπλώνονται κι εκτείνονται παράλληλα σε ανάταση ψυχών θωπεύοντας το ζωοφόρο τέλι. Ήχοι προετοιμασίας κλασσικής ορχήστρας. Πομπή συρμών εξ ανθών γαζίας, σχολικό αριθμητήρι ή ράθυμο κομπολόι, όχημα ορχούμενον εν χορδαίς τροχάδην. Διστακτικό στην ανωφέρεια, ορμητικό στη ευθεία, απελπισμένο στη στροφή, ανθρώπινο.
«Όλα περνούν» σφυρίζουν τα τέλια καθώς φτεροκοπά ως την επόμενη στάση.
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου