Γιατροί και Μάγοι

Κάνει το πτυχίο το γιατρό; Να το ερώτημα που προβάλει με αφορμή την περίπτωση βιετναμέζου θεραπευτή που καταγγέλθηκε για τυπικούς (πλαστό πτυχίο;) και ουσιαστικούς (βλάβη στην υγεία κάποιων ασθενών) λόγους. Δεν είναι η πρώτη ή η τελευταία περίπτωση. Την εποχή της άσκησης από τους γιατρούς μιας τεχνοκρατικής Ιατρικής όλο και περισσότεροι στρέφονται σε μοντέρνους μάγους θεραπευτές, που με την πειθώ επιτυγχάνουν, εκεί όπου τα φάρμακα έχουν αποτύχει. 

Για τον ασθενή (και η πλειοψηφία των νόσων έχουν ψυχοσωματικό υπόβαθρο) το αποτέλεσμα μετρά και όχι τα πτυχία του θεραπευτή και η διαμάχη ιατρικής και μαγείας είναι παλιά όσο και η Ιατρική επιστήμη και καθόλου σπάνια μέχρι τις μέρες μας. Αντίθετα με κάποιους που υποπίπτουν στην τυπική περίπτωση αντιποίησης επαγγέλματος, επειδή στερούνται πτυχίου ή δεν έχουν καταφέρει να το αναγνωρίσουν μέσω ΔΙΚΑΤΣΑ (πλήθος μετανάστες γιατροί από τις ανατολικές χώρες εργάζονται σαν «αποκλειστικές» στα νοσοκομεία μας) ή το αγόρασαν σε κάποιο πανεπιστήμιο της Σικελίας, υπάρχουν και τσαρλατάνοι με όλα τα νόμιμα δικαιολογητικά, όπως ήταν η περίπτωση του οδοντιάτρου που έβαζε βίδες συνεργείου σε στοματικά μοσχεύματα, γιατροί ευρωπαίοι που νόμιμα σε πολυτελή ξενοδοχεία εξετάζουν με ραντεβού ασθενείς κυρίως καρκινοπαθείς και τους ληστεύουν πουλώντας φρούδες ελπίδες ή άνθρωποι που καταφέρνουν να πείσουν βασιζόμενοι στην πίστη και εκμεταλλευόμενοι τα ΜΜΕ (περίπτωση Καματερού). 

Όλοι έχουν φανατικούς οπαδούς όπως κάθε μάγος. Άλλωστε και η Ιπποκρατική Ιατρική αξιοποιούσε τον ψυχολογικό παράγοντα. Τα ασκληπιεία ήταν κτισμένα σε υποβλητικούς τόπους, προηγείτο κάθαρση και μετά από νηστεία η καθ’ ύπνον  εμφάνιση του Ασκληπιού που έθετε τη διάγνωση της νόσου και τη θεραπεία. Ο Ιπποκράτης στο «Περί αρχαίης ιατρικής» εκφράζει τη σχέση της Ιατρικής με την παραϊατρική (βελονισμός, ομοιοπαθητική) που θα πρέπει να είναι συμπληρωματική και όχι ανταγωνιστική, υπό τον όρο ότι ασκείται για το καλό του ασθενούς και όχι από τσαρλατάνους που θέλουν μόνο να πλουτίσουν από τον ανθρώπινο πόνο. 

Το φαινόμενο των τσαρλατάνων -γιατρών και μη- δεν πρόκειται να εκλείψει, αλλά αντίθετα θα επιδεινώνεται όσο η τεχνολογία επικρατεί του ανθρωπισμού. 

Παρ’ ότι μας τάζουν ότι μπορούν να δημιουργήσουν τον ίδιο το Χριστό από το χημικό τύπο του DNA του, είμαστε σίγουροι ότι ο άνθρωπος είναι πολύ περισσότερο από γενετικό υλικό. 

Αν η Ιατρική δεν ξαναδεί τον άνθρωπο σαν ενιαία ψυχοσωματική οντότητα, αν δεν πάψει να τον τεμαχίζει σε ειδικότητες που η μία αγνοεί πλήρως το αντικείμενο της άλλης, οι τσαρλατάνοι θα πλουτίζουν κι η Ιατρική θα έχει χάσει εντελώς την αξιοπιστία της σαν θεραπεύτρια όλων των ανθρώπων, ακόμη κι αν καταφέρει να δημιουργεί στα εργαστήρια βιονικούς υπερανθρώπους. 

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου