Μύθοι

Μύθοι

Πολλοί πιστεύουν ότι η φιλία είναι ανδρικό προνόμιο. Δάμων και Φιντίας. Πελοπίδας και Επαμεινώνδας. Αχιλλέας Πάτροκλος. Αυτά μας μάθαν στο σχολειό. Και επαίρονται ότι μόνον οι άνδρες μπορούν να θυσιάσουν τον έρωτα στο βωμό της φιλίας ή του χρέους. Αυτό το λένε ανδρισμό. Κατηγορούν τις γυναίκες αδίστακτες. Λένε ότι δεν ξέρουν τι θα πει φιλία και ότι δεν βάζουν στεγανά στο ερωτικό παιχνίδι. Δεν είναι, λένε, έντιμες, όπως οι άνδρες. Υπήρχε παλιά ο μύθος για τη μονογαμική φύση της γυναίκας σε αντίθεση με την πολυγαμική του άνδρα. Για να περιφρουρηθεί αυτή η “φύση” την έδεσαν με σιδερένιες ζώνες αγνότητας, την έκλεισαν στο γυναικωνίτη.

 Πρόσφατες έρευνες έφεραν στο φως την γονιδιακή τάση της γυναίκας στην πολυγαμία. Βρήκαν και τη λογική ερμηνεία του φαινομένου. Έτσι πλουτίζουν, λένε, τα χρωματοσώματα. Με την ποικιλία βελτιώνεται το είδος.

Είναι τελικά όλα προκαθορισμένα, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι μοντέρνοι μάγοι της Γενετικής;

Μάλλον όχι. Όλοι μας άνδρες και γυναίκες, είμαστε περίπλοκες μηχανές και σ' ένα τόσο πολυπαραγοντικό φαινόμενο, όπως ο άνθρωπος ΔΕΝ μπορείς ποτέ να προκαθορίσεις τις εξελίξεις.

Η εμπειρία πάντως, όπως καταγράφεται στον έντεχνο λόγο διδάσκει ότι όλα τα ερωτικά τρίγωνα με ήρωες δυο άνδρες και μια γυναίκα καταλήγουν σε τραγωδία (Οθέλλος), ενώ το αντίστροφο είναι τις περισσότερες φορές φάρσα (Διαβολογυναίκα). Όχι πως οι γυναίκες είναι αναίσθητες στον πόνο της προδοσίας (υπήρξαν και η Μήδεια και η Νεφέλη) επειδή δε δολοφονούν όπως οι άνδρες την ακόμη και κατά φαντασίαν άπιστη. Οι γυναίκες ξέρουν ότι στο βάθος δεν είναι για τον άνδρα παρά αντικείμενα κατοχής και δεν πείθονται από τη θεοποίηση της ομορφιάς ή τους υποκριτικούς ύμνους για την μητρότητα. 

Συνήθως συγχωρούν την αντίζηλο ή και συνεργάζονται μαζί της για την αποπομπή του άπιστου. Φλερτάρουν χωρίς αναστολές, όχι επειδή δεν τιμούν την φιλία, αλλ' αντίθετα επειδή ξέρουν ότι η γυναικεία αλληλεγγύη είναι ισχυρότερη από το τεχνητό δίλημμα “έρωτας ή φιλία”.

 Ο έρωτας είναι τυφλός και απόλυτος και δε χωρά σε καλούπια “τιμής”. Γιαυτό και συγχωρούν. 'Αλλωστε και ιστορικά έμαθαν να μοιράζονται τον άνδρα σε γυναικωνίτες, σε περιόδους λειψανδρίας και σε πολυγαμικές κοινωνίες.

Βιολογικά, λέμε σήμερα, ο άνδρας είναι αναλώσιμος και η γυναίκα πολύτιμη. Ισχύει κάτι τέτοιο; Κανείς δεν ξέρει.

δημοσιεύτηκε εφημερίδα Η ΑΥΓΗ στήλη "εξ αφορμής" 9-2-1999

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου