Πάντα ταύτα σκιάς ασθενέστερα και ονείρου απατηλότερα

ΠΑΝΤΑ ΤΑΥΤΑ ΣΚΙΑΣ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΥ ΑΠΑΤΗΛΟΤΕΡΑ 

Πώς τελειώνει κανείς μιαν ιστορία; Κανένα παραμύθι δε με έπει­θε. Και ζήσανε λοιπόν αυτοί καλά και μεις καλύτερα. Μέχρι πότε ζούσανε καλά; Πότε ξανά ο τροχός γύρισε ανάποδα; Δε γέρασαν ποτέ οι ήρωες των παραμυθιών μας; Δεν αρρώστησαν; 
"Μηδένα προ του τέλους μακάριζε" έλεγε ο Σόλωνας κι ήξερε φαίνεται πως τις ιστορίες τις σταματάνε πάντα οι παραμυθάδες εκεί που βγαίνει το συμπέρασμα αυτών που θεν να πούνε. Ένα βήμα παρακεί τα πάντα ανατρέπονται. 0 Κροίσος βρίσκεται στην πυρά και φωνάζει "Σόλων, Σόλων" κι αυτή του η κραυγή τον διασώζει απ' το θάνα­το, τον μετατρέπει από τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου σ' έναν από τους αξιωματούχους του νέου βασιλιά, ενώ θα μπορού­σε να πεθάνει νικημένος, αλλά άρχοντας. 
Τα παραμύθια είναι πάντα διφορούμενα, όπως η ζωή και διαβάζονται διαφορετικά απ' τον κάθε αναγνώστη. Το τέλος κάθε ιστορίας θά 'πρεπε να σημα­δεύει τουλάχιστον τη βιολογική έκλειψη του ήρωα. Όμως υπάρ­χουν άνθρωποι που με το θάνατο τους ξεκινούν καινούριες ιστο­ρίες που μαγνητίζουν τους ανθρώπους, υπάρχουν άνθρωποι που μένουν αθάνατοι σαν όνομα στα παραμύθια των θνητών.

Κανείς αγώνας δεν πάει χαμένος, λένε όσοι τους συμφέρει να παθιάζουν τους αφελείς. Όσοι θυσιάστηκαν, πρόσφεραν τα πάντα στο βωμό ενός δικαιότερου αύριο. Είναι καλύτερο το σήμερα από το χθες; Κι αν ναι, τούτο οφείλεται αληθινά στους αγώνες των ανθρώπων ή μήπως απλά όλες αυτές οι αλλαγές γίνονται κάτω απ' την πίεση κάποιων φυσικών νόμων και είναι αναπόφευκτες; Όλοι πια κρατούν παντιέρα το Λαμπράκη. Οι επαγγελματίες ειρηνιστές περιφέρουν τα μπάσταρδά του στις πορείες. Το αναγγέλουν απ' τα μεγάφωνα. "Μαζί μας κι οι δυο γιοι του Γρηγόρη Λαμπράκη". Παρατεταμένα χειροκροτήματα. Έτυχε να γνωριστώ με κάποιον απ' αυτούς. Μου μίλησε με πίκρα. Για τον ήρωα που πηδιόταν με τις φοιτητριούλες στα διαλείμματα των μαθημάτων του. Για όσες γκάστρωνε κι έπειθε να το ρίξουν. Για κείνες που το κράτησαν και γίνονταν μετά νονός βαφτίζοντάς τα με το όνομά του. Για κείνα που αναγκάστηκε ν' αναγνωρίσει, ίσως υποκύπτοντας στον εκβια­σμό, ο μεγάλος ήρωας της εργατιάς, που νοιάζονταν να σώσει τον κόσμο, αλλά δεν έβρισκε καιρό ούτε ένα παιχνιδάκι να χαρίσει στα παιδιά που έσπειρε έτσι ανεύθυνα και εγκατάλειψε. Αν ζούσε ίσως να κατέληγε στη φυλακή ή ίσως και μαχαιρωμένος από κάποιο αδελφό μανιάτη. Την είχε γλιτώσει κάμποσες φορές, θυμούνται όλοι. Όμως η Μοίρα τον στεφάνωσε με δόξα. Διέγραψε κάθε κηλίδα απ' τη μνήμη του, τον έκανε εικόνισμα και σημαία, ήρωα και πρωτομάστορα. Κανείς δε θέλει να θυμάται τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας του. Όλοι τώρα χειροκροτούν στη μνήμη του πρωτοπόρου αγωνιστή, όλοι, εχθροί και φίλοι. Και τα παιδιά που ποδοπάτησε χρησιμοποιούν το χειροκρότημα του όχλου για να βγουν απ' την αφάνεια. Έτσι τον εκδικούνται. Γνωρίζοντας το σκουλήκι που διαβρώνει αυτό το οικοδόμημα της ελπίδας. Επωφελούνται απ' την αφέλεια των πολλών. Στους πεθα­μένους ήρωες όλα μπορεί να συγχωρούνται. Αν σε σημαδέψει η Ιστορία δε γλιτώνεις. Βαφτίζεσαι Ιούδας ή Χριστός. Παίζεις το ρόλο τους. Γιατί όλοι κλείνουμε το Χριστό και τον Ιούδα στην καρδιά μας και ποιος θεός θα μας διαμελίσει για ν' αποδώσει τη δικαιοσύνη για τις πράξεις μας;

Μιλάει λοιπόν ο καθρέφτης. Τις στιγμές που γδύνομαι τον εαυτό μου. Τις στιγμές που γίνομαι εκείνη. Εκείνη που ήμουν κάποτε, εκείνη που ίσως κάποτε ξαναβρώ, εκείνη που πάντα θα σκοτώνω, με τη λύσσα που καθημερινά σκοτώνουμε μόνο τον εαυτό μας. 
Είναι οι στιγμές που μιλάω με χρησμούς. Είναι οι στιγμές που αντιστέκομαι στον ορθολογισμό που με τόσο κόπο στήνω γύρω μου. Είμαι μια πορφύρα με γερό όστρακο. Πλασμένη με το αίμα μου να στολίζω μόνο τους βασιλιάδες. Ιερό αντικείμενο λατρείας της Αστάρτης. Στην τρέλα η μνήμη ξανάρχεται. Στις αιμομιξίες των ονείρων. Δίχως τύψεις. Σαν τους αυτόχειρες. Δίχως αίσθημα Σαν τους εγγαστρίμυθους. Μιλώ με τη φωνή της γυναίκας που ποτέ δεν αγάπησα γιατί πάντα κουβαλούσα μέσα μου. Απ' τον ερωτικό καημό της ύπαρξης ποιος θάνατος θα μας λυτρώσει;

ΤΕΛΟΣ

Απόσπασμα 15η συνέχεια από "Ονείρου απατηλότερα"

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου