Εκτελέσεις δια λιθοβολισμού

Από την τηλεόραση ξανά γίναμε όλοι μάρτυρες του θανάτου δια λιθοβολισμού ενός "παράνομου" ζευγαριού στο Αφγανιστάν, που εξακολουθεί όπως και το Ιράν να εφαρμόζει ποινές σύμφωνα με το ισλαμικό δίκαιο.

Λένε ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, αλλά στις κοινότυπες για τους Ιρανούς και Αφγανούς, αλλ’ αδιανόητες για μας σκηνές φρίκης, τολμώ ν’ αντιπαραθέσω τη διήγηση της ίδιας σκηνής από ένα βιβλίο ντοκουμέντο που διάβασα το 1993 με τίτλο «ο Λιθοβολισμός της Σοράγια Μανουτσέρι».

Μια γυναίκα γεννημένη το 1951 κρίθηκε ένοχη μοιχείας με ψευδομαρτυρία (πράγμα απλούστατο αφού στον ισλαμικό νόμο η γυναίκα πρέπει ν’ αποδείξει την αθωότητά της, ενώ για τον άνδρα πρέπει ν’ αποδειχθεί η ενοχή του) για να μην αναγκασθεί ν’ αποδώσει ο σύζυγος -που ήδη συζούσε με άλλη- την προίκα. Όπως είδαμε και στο βίντεο το θύμα θάβεται στη γη κι οι πρώτοι που λιθοβολούν στ’ όνομα του πολυεύσπλαχνου Αλλάχ είναι τα παιδιά, οι γονείς κι οι στενοί συγγενείς. Ας σημειωθεί ακόμη ότι οι λιθοβολημένοι δεν ενταφιάζονται αλλ’ αφήνονται βορά στ’ αγρίμια

Αντιγράφω. «Στο κέντρο του κύκλου η Σοράγια ξεψυχούσε αργά. Το κεφάλι της κι ο κορμός της δεν ήταν πια παρά ένας σωρός ματωμένες σάρκες. Το πλήθος λύσσαγε πάνω στο θύμα αλαλάζοντας. Ο κύκλος είχε κλείσει γύρω της. το τριχωτό μέρος του κρανίου δεν ήταν παρά μια φριχτή πληγή, το σαγόνι είχε σπάσει και κρεμότανε η μύτη μια ανοιχτή τρύπα. Το κεφάλι έγερνε άγαρμπα σα μάσκα καρνάβαλου πάνω σε ότι της έμενε από το δεξί ώμο. Στην πρώτη γραμμή ο Χασάν (ο ιερέας ψευδομάρτυρας) με τα ρούχα πιτσιλισμένα μ’ αίμα σήκωσε τα μπράτσα κι επέβαλε σιωπή. «Αγαπητοί μου φίλοι, είπε. Νομίζω ότι ο Θεός έκανε το έργο Του. Νομίζω ότι έγινε το θέλημά Του.»..

Νιώθω ντροπή γιατί τόσα χρόνια μετά είδαμε το ίδιο θέαμα, στο κράτος στο οποίο εισέβαλλαν οι αμερικανοί με σύνθημά τους την κατάργηση της μπούρκα, την ώρα που οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο μιλούν για δήθεν αλλαγές.

Νιώθω ντροπή γιατί στην Αλγερία, την Τυνησία και την Αίγυπτο οι εκατόμβες πολλαπλασιάζονται κι όλοι στρουθοκαμηλίζουν. Ο κόσμος βράζει από την επανάσταση των πεινασμένων και οι αγορές συνεχίζουν τα παράλογα παιχνίδια τους. Κανείς δεν ενοχλεί μια πετρελαιοφόρο χώρα, εφ’ όσον δεν εμποδίζει την ελεύθερη ροή του μαύρου χρυσού. Αποδείχθηκε. Αν το πετρέλαιο μυρίζει αίμα, κανείς δεν έχει τόσο ευαίσθητη όσφρηση.

Νιώθω ντροπή γιατί η πολυδιαφημισμένη τεχνολογική πρόοδος δε βελτίωσε την ανθρώπινη βαρβαρότητα και όλες οι κτηνωδίες στ' όνομα του θεού γίνονται. Και όχι μόνο στο Αφγανιστάν.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου