Μόνο για σας

 Μόνο για σας 

    Στο γραφείο την ώρα της δουλειάς, χτυπά διστακτικά την πόρτα μια ευγενική κοπέλα, που αμέσως συστήνεται, προτείνοντας το χέρι.

-Σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω; ρωτάς, εγκαταλείποντας το χαρτομάνι.

-Έχω κάτι μόνο για σας! λέει και πριν διακρίνει τη δυσαρέσκεια στη μορφή σου. Δε θα κάνω πάνω από 30 δευτερόλεπτα, και παρακαλώ να με χρονομετρήσετε. Τα τριάντα δευτερόλεπτα έχουν περάσει πριν καλά καλά ξεθάψει την καρέκλα από τους σκονισμένους φακέλους και καθίσει απέναντί σου, αλλά δεν το σχολιάζεις.

-Μόνο για σας! ξαναλέει και σαν ταχυδακτυλουργός βγάζει από μια τσάντα ένα μηχανισμό που καθαρίζει τζάμια και τον ανοιγοκλείνει απαριθμώντας τα πλεονεκτήματά του για να καταλήξει Μόνο 30.

Γνέφω αρνητικά κι εκείνη απτόητη βγάζει έναν απίθανο λεμονοστίφτη

-Μόνο για σας, για να μη λερώνονται τα χεράκια σας 10 κι αμέσως μετά με ρυθμό πυροβόλου, καθαριστικά για το αυτοκίνητο και παράξενα σύνεργα μαγειρικής.

    -Δεν ασχολούμαι με το νοικοκυριό, λέω για να κόψω τη συζήτηση, πλην ματαίως, αφού ακολουθεί στρατιά προϊόντων καλλωπισμού όλα μόνο για μένα.

   -Αν χρειάζομαι κάτι το αγοράζω απ’ τα μαγαζιά, της ξεκαθαρίζω.

   -Μόνο για σας, τουλάχιστον αυτό, είπε, προτείνοντας ένα φτερό. Μόνο 5 Ευρώ και κοιτώντας γύρω της θριαμβευτικά «Και μη μου πείτε ότι δεν το χρειαζόσαστε!» προσθέτει.

  -Το δωμάτιο σίγουρα, εγώ όχι, ξέκοψα, ενώ σκεπτόμουν ότι το ίδιο αντικείμενο το είχα ήδη αγοράσει μισοτιμής..

  -Επειδή κάνω και έρευνα αγοράς, καταλήγει με πληγωμένη αξιοπρέπεια τι επιτέλους θα θέλατε να αγοράσετε;

   -Βιβλία, της είπα. Όμως ποτέ αυτά που μου φέρνουν οι ντήλερ.

   -Γιατί; ρώτησε κατάκαρδα πληγωμένη. Κι εμείς πώς θα ζήσουμε;

    Σήκωσα τους ώμους σ’ ένδειξη αδυναμίας κι εκείνη αποχώρησε χτυπώντας πίσω της την πόρτα. Δε μπορεί να πιστέψει ότι πέρασε η καταναλωτική άνοιξη των ντήλερ, τώρα που το παιχνίδι παίζεται απ’ το τηλέφωνο, την τηλεόραση και κυρίως το Ιντερνετ. Τώρα που οι πόρτες των σπιτιών έγιναν δύσπιστες, επιβιώνουν ακόμη οι αγορές με δόσεις που γίνονται στις δημόσιες υπηρεσίες από γυναίκες σε γυναίκες. Πουλάνε κυρίως σερβίτσια, λευκά είδη και κοσμήματα και οι πελάτισσες ξέρουν ότι στα μαγαζιά βρίσκουν τα ίδια πράγματα φθηνότερα, αλλά έχουν αποκτήσει φιλική σχέση με την πωλήτρια που έρχεται τουλάχιστον μια φορά το μήνα, τις μέρες της μισθοδοσίας κι υποστηρίζουν ότι με λίγα Ευρώ το μήνα δεν τους φαίνεται ακόμη και την εποχή του ΔΝΤ. Έτσι είναι παιχνίδι καθαρό. Όσο για το «Μόνο για σας», αυτό με προσβάλει. Γιατί σίγουρα κανείς δεν ξέρει τις πραγματικές μου ανάγκες που οπωσδήποτε δε συμβιβάζονται με την παρηγοριά οποιουδήποτε καταναλωτικού προϊόντος, με ή χωρίς εκπτώσεις.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου