Αγαπώ τον PC μου


                      Αγαπώ τον PC μου
      Γράφω με μελάνι κι απολαμβάνω την ανατολή κάθε λέξης που στεγνώνοντας αποτυπώνεται στο παρθένο χαρτί. Αρκεί μια σταλαγματιά νερό κι οι λέξεις διαλύονται σε λεκέδες κατάλληλους για παιχνίδια ψυχανάλυσης.
      Στο άλλο άκρο συνεργάζομαι με τον «Προσωπικό»!! μου Υπολογιστή (PC), γράφοντας εκτενή κείμενα κι εκείνος στοργικά με διορθώνει κι επιτηρεί την ορθογραφία, επισημαίνει την επανάληψη κάποιας λέξης, ξαφνιάζεται με τα αρχαιοελληνικά κι αναρωτιέται για τους νεολογισμούς, μετρά τις λέξεις, κόβει και ράβει το κείμενο κατά τις επιθυμίες μου, το ανακατατάσσει, το αποθηκεύει στη μνήμη του και το στέλνει χωρίς κόπο, όπου του δώσω εντολή, δυνητικά σε άπειρους παραλήπτες.       Αρκεί ένα παιχνίδισμα της τάσης στη ΔΕΗ και ο PC μου διαγράφει μονοκονδυλιά πολύωρους λεκτικούς πειραματισμούς, που η δική μου μνήμη είναι ανίκανη πια ν’ ανακαλέσει.
   -Να το σώζεις, να το κρατάς σε αντίγραφο, λένε οι γνώστες της τεχνολογίας, όμως νιώθω προδομένη από ένα φίλο, όποτε ο PC μου αυθαδιάζει, τεμπελιάζει ή αυθαιρετεί.
    Σκέπτομαι τους αντιγραφείς των μεγάλων βιβλιοθηκών που διέσωσαν από τη μούχλα και τη φθορά του χρόνου τα κείμενα της αρχαιότητας με σέβας. Φρίττω στη θύμηση της πυρπολημένης Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Συσσωρευμένη γνώση αιώνων παρανάλωμα του πυρός! Μεσαίωνας, λογοκρισία, σκότος. Κι έπειτα η επανάσταση της τυπογραφίας που έκανε προσιτή την ηδονή της ανάγνωσης στις πλατιές μάζες και τώρα η επικράτηση των PC που έφερε όλη την ανθρώπινη γνώση στο σπίτι μας με το πάτημα κάποιων πλήκτρων.
    Ο δαίμων του τυπογραφείου έγινε τώρα ηλεκτρονικός. Υπάρχει. Αυθαίρετος όπως η λήθη. Αναπόδραστος όπως ο θάνατος. Καθοριστικός όπως η Ειμαρμένη. Δε μπορείς ν’ αποθηκεύσεις την έκφραση της ζωής. Πάντα αυθαιρετείς. Πάντα κινδυνεύεις από μια σταγόνα νερό, μια πυρκαγιά, έναν «ιό» ή μια πτώση της τάσης.
     Αγαπώ τον PC μου γιατί είναι φθαρτός, όσο και γω. Όσους Καρπώφ κι αν νικήσει στο σκάκι είναι κουτούτσικος και καταδικασμένος να εκτοπιστεί μόλις η νέα γενιά PC έλθει στην κατανάλωση. Δεν μπορώ να τον δαγκώσω, στη δύσκολη λέξη, όπως την άκρη του μολυβιού, αλλά τον αγγίζω τρυφερά μόλις μαζί τελειώσουμε κάτι που μας εκφράζει, όπως θα χάιδεψε τον τοίχο της σπηλιάς ο πρώτος άνθρωπος που χάραξε κάποιο σύμβολο. Στο βάθος τίποτε δεν άλλαξε από τότε.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Εικόνα
Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ        Πόρος. Το πρώτο επισκεπτήριο για τους νεοσύλλεκτους ναύτες και ψάχνεις για τη σωστή πύλη εξόδου κάπου εκεί κοντά στο ηρωικό αντιδικτατορικό «Βέλος» και ξάφνου πλημμυρίζει ο τόπος μπλε στολές μ’ άσπρα καπέλα τριγυρισμένα από παρδαλές αγκαλιές κι ο γιός σου ένας απ’ αυτούς.        «Ο ομορφότερος ναύτης!» σκέπτεσαι πριν τον σφίξεις στην αγκαλιά σου.        10 μέρες με τηλεφωνήματα πικρά. «Μας ξυπνούν από τις 5.... Μελάνιασε ο ώμος μου από το όπλο..... Φέρτε μου αντηλιακό, μας έφαγε ο ήλιος...και ωτασπίδες , 6 ροχαλίζουν στο θάλαμο...και τηλεκάρτες πολλές»       10 μέρες μ’ εκνευρισμό. «Πώς κακομάθαμε τούτη τη γενιά; Τι να λέγαν κι οι παλιότεροι με τα καψόνια;»       10 μέρες αγωνίας. «Καλομαθημένος. Μέχρι τώρα όλα του πήγαν τόσο καλά! Διαβάζεις τόσα! Μέχρι κι αυτοκτονίες στη σκοπιά.        Η Λυδία λίθος, Θ’ αντέξει; Πώς τον μεγάλωσα; Πόσ...
Διαβάστε περισσότερα

«Motherboard connected» Θεατρικό έργο των Γεωργίας Μπίρμπα- Στέλλας Αρκέντη

Εικόνα
  Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε στο θέατρο «Αλκμήνη» το σύγχρονο θεατρικό έργο των Γεωργίας Μπίρμπα και Στέλλας Αρκέντη  «Motherboard connected» , που αφορά το μοντέρνο πρόβλημα των σχέσεων των γονιών με τα όλο και περισσότερα παιδιά, που εθίζονται στα διαδικτυακά παιχνίδια και βρίσκεται στο δεύτερο μήνα παραστάσεων. Ο τίτλος παίζει με το εξάρτημα του υπολογιστή και τη μητρική σύνδεση, ενώ το θέμα εξοργίζει και προβληματίζει τους θεατές ειδικά όσους απορούν πώς τα σύγρονα παιδιά που τα έχουν όλα από τους γονείς τους καταφεύγουν σε τεχνητούς παραδείσους.  Το έργο ήταν καλογραμμένο με ισορροπημένο προβληματισμό των δύο απόψεων και παρέθετε και τις αιτίες που οδηγούν τους νέους σε αυτή την συχνά θανατηφόρα απόδραση.  Γνωρίζω προσωπικά λόγω συντοπιότητας στη Δίβρη τη συνάδελφο γιατρό λογοτέχνιδα και φίλη Γεωργία Μπίρμπα και πάντα εκτιμούσα το συγγραφικό της λόγο. Πιστεύω ότι με αυτό το έργο κάνει ένα βήμα περισσότερο στην εκφραστική της δεινότητα.  Άλλωστε η...
Διαβάστε περισσότερα

Άυλη πολιτιστική κληρονομιά και τα θρησκευτικά μας έθιμα

Εικόνα
  Η Ελλάδα έχει υπογράψει τη  Σύμβαση για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς – UNESCO 2003 και ήδη έχει καταγράψει 119 στοιχεία ανάμεσα στα οποία πολλά αποτελούν θρησκευτική παράδοση κάθε τόπου όπως η ψαλτική τέχνη, το έθιμο του Αι Γιώργη στη Νεστάνη, τα πανηγύρια του Αγίου Συμεών στο Μεσολόγγι, του Αγίου Πέτρου στα Σπάτα, της Παναγίας στην Ελευσίνα,  το Μοιρολόι της Παναγίας στα Γιάνεννα και πολλά άλλα. Η εγγραφή στο Εθνικό μας ευρετήριο είναι απλή και γίνεται συνήθως με αίτηση πολιτιτικού Συλλόγου  στο https://ayla.culture.gr/%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%ba%ce%ae/ Στην άγρια εμπορευματοποίηση που επέβαλε ο τουρισμός στη Σαντορίνη είναι θαύμα το ότι επιβιώνουν αναλοίωτα τόσα στοιχεία άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως τα περίφημα πανηγύρια, και τα πασχαλινά μας έθιμα, όπως ο Λάζαρος, τα περίτεχνα βάγια και τα υπόλοιπα κατανυχτικά έθιμα, που έκαναν τη Μεγαλοβδομάδα μας μοναδική σε ευλάβεια. Στο Μεγαλοχώρι ανέκαθεν υπήρχαν κάποιες ιδιαιτερότητες. Οι ευσ...
Διαβάστε περισσότερα