Μοίρα των ανθρώπων

Σκοτεινά υπόγεια ρεύματα της ψυχής ποιος να σας βυθομετρήσει τόλμησε;
Φωσφορίζουσες πεθυμιές διαχέονται μόλις τ’ ασκί του Αιόλου ανοίξουμε αστόχαστα. Ο Άλλος καρτερεί υπομονετικά να μας κουρσέψει. Φράσεις απομονωμένες αιωρούνται. Φευγαλέες κινήσεις κι αγγίγματα μιας στιγμής που εκτείνεται ως το άπειρο, κάτω από τους προβολείς του ποτηριού που αδειάζει ρυθμικά σαν την αναπνοή φιλτράροντας την όψη του κόσμου για μια στιγμή πριν όλα βυθιστούν ξανά στης λογικής την άβυσσο..
Κι έπειτα έρχεται κείνο το κλάμα των εφηβικών χρόνων, ο παραπονιάρικος ψίθυρος μπροστά στ’ ανέφικτο, η σπαραχτική κραυγή στο διαμελισμό των «θέλω» και των «πρέπει».
Μοίρα των ανθρώπων τούτη η ασταμάτητη παλίρροια των γεγονότων, που, από τα πιο απλά, όπως μια τρύπα στην κάλτσα μας, όπως τα πιο σημαντικά, όπως αυτά που υψώνουμε για λάβαρά μας, στοιχειοθετούν την ιστορία της ζωής του καθενός.
Και κει που το παραμύθι σταματά, η κλωστή της φαντασίας πιάνεται στη ρόδα του τραγουδιστή που μ’ ένα κλότσο ξαναρχινά την ιστορία.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου