οι επιπτώσεις της πυρηνικής εποχής στην ανθρώπινη υγεία

Το Ιπποκρατικό «Κάλλιον εστι το προλαμβάνειν του θεραπεύειν» είναι κοινό σημείο αφετηρίας της Εταιρείας σας με την τιμημένη με Νόμπελ Ειρήνης 1985 ΙPPNW του ελληνικού κλάδου της οποίας έχω την τιμή να είμαι πρόεδρος. Πιστεύουμε ακόμη ότι η ειρήνη είναι η κατάσταση υγείας της ανθρώπινης κοινωνίας και θεωρούμε ότι η προάσπισή της αποτελεί ιατρικό καθήκον, σύμφωνα με το παράδειγμα του ίδιου του Ιπποκράτη, ο οποίος δεν αρκέστηκε στην περίθαλψη των θυμάτων του λιμού των Αθηνών κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, αλλά με τον Επιβώμιο λόγο του κατάφερε χρησιμοποιώντας το ιατρικό του κύρος να αποτρέψει έναν πόλεμο, την εισβολή των Αθηναίων στην Κω.

Ο πόλεμος όμως είναι δυστυχώς μια υπαρκτή πραγματικότητα. Θύματά του δεν είναι μόνον οι άνθρωποι, αλλά και το περιβάλλον. Οι ένοπλες δυνάμεις και σε ειρηνικές περιόδους είναι η μεγαλύτερη πηγή μόλυνσης του πλανήτη, αφού συμβάλουν και στην εξαφάνιση των πρώτων υλών και στην περιβαλλοντολογική υποβάθμιση, ενώ η παραγωγή, παραμονή και αποθήκευση όπλων κάθε τύπου δημιουργεί μεγάλες ποσότητες Τα πυρηνικά όχι μόνο δεν έχουν απαγορευθεί, (παρ’ ότι με πρωτοβουλία της Εταιρείας μας και με τη συνεργασία της ΠΟΥ και της ΙΑLΑΝΑ το θέμα ήλθε στο το Διεθνές Δικαστήρια της Χάγης 8-6-96 το οποίο αν και δέχθηκε ότι η απειλή χρήσης των πυρηνικών είναι αντίθετη από τους ανθρωπιστικούς νόμους μπορεί να επιτρέπεται σε περίπτωση απειλής της εθνικής ανεξαρτησίας κάποιου κράτους) αλλά με την υπογραφή του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ υιοθετήθηκε για πρώτη φορά η λογική του πρώτου πλήγματος από την συμμαχία εναντίον κάθε πιθανού εχθρού. Έτσι τα ραδιενεργά όπλα DU θεωρούνται συμβατικά αν και ήδη από τον πόλεμο του Κόλπου είδαμε καθαρά τις συνέπειες από τη χρήση τους.

Οι πιο βαθιές και επίμονες περιβαλλοντολογικές βλάβες έχουν σχέση με την παραγωγή και τις δοκιμές των πυρηνικών όπλων. Είναι πια γνωστό ότι τα ραδιενεργά παράγωγα των πυρηνικών εκρήξεων έχουν μολύνει κάθε οικοσύστημα, την τροφή και το νερό και όλα τα έμβια παντού στον πλανήτη και θα εξακολουθούν να μολύνουν για χιλιάδες χρόνια. Οι πέντε επίσημα διακηρυγμένες πυρηνικοκάτοχοι χώρες έχουν κάνει από το 1945 πάνω από 1900 πυρηνικές δοκιμές με συνδυασμένη εκρηκτική δύναμη περίπου 40.000 φορές μεγαλύτερη από την ατομική βόμβα της Χιροσίμα. 518 από αυτές τις δοκιμές που έγιναν μεταξύ του 1945 και του 1980 είναι ατμοσφαιρικές και η έκρηξη έγινε στην ατμόσφαιρα, κάτω από το νερό, στην επιφάνεια της γης ή στο διάστημα. Αυτές διέσπειραν ραδιενέργεια παντού στον πλανήτη και διπλασίασαν τα επίπεδα ραδιενέργειας του εδάφους. Κατά τις ατμοσφαιρικές πυρηνικές δοκιμές περίπου 300 διαφορετικά ραδιοϊσότοπα γεννιούνται. Οι συνέπειες αυτών των δοκιμών για τους κατοίκους των εγγύς περιοχών και το προσωπικό που συμμετείχε ήταν τραγικές και δυστυχώς οι άνθρωποι χρησιμοποιήθηκαν σαν πειραματόζωα. Χρειάστηκαν 20 χρόνια για ν’ αποκαλυφθεί ότι το Πεντάγωνο ενημέρωνε με έγγραφα την ΚΟDAK για τις πυρηνικές δοκιμές στη Νεβάδα για να μη καταστραφεί το στοκ των φιλμ της), αλλά όχι τους κατοίκους (μορμόνους στην πλειοψηφία) οι οποίοι παρά τον υγιεινό τρόπο διαβίωση άρχισαν να εμφανίζουν τεράστια αύξηση σε καρκίνους μετά τις πυρηνικές δοκιμές. Έρευνες που έγιναν σε πολλές χώρες όπως στην Αυστραλία, τη Μ. Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση απέδειξαν το αυξημένο ποσοστό λευχαιμίας, καρκίνου του θυρεοειδούς και άλλων καρκίνων που σχετίζονται με τη ραδιενέργεια. Ενδιαφέρον για τους κινδύνους αυτής της ραδιενέργειας αναπτύχθηκε μόνο μετά την εμφάνιση αύξησης του Στροντίου-90 στα δόντια των παιδιών που οδήγησε σε μαζικές λαϊκές διαμαρτυρίες και την υπογραφή της Συμφωνίας περιορισμού των ατμοσφαιρικών πυρηνικών δοκιμών το 1968.

Μετά την αποκάλυψη των συνεπειών των ατμοσφαιρικών πυρηνικών δοκιμών οι εκρήξεις μεταφέρθηκαν υπόγεια. Με τις υπόγειες δοκιμές τα προβλήματα συγκαλύφθηκαν και ο κίνδυνος μετατέθηκε στις επόμενες γενιές γιατί αφήνουν μεγάλες ποσότητες ραδιοϊσοτόπων με μεγάλο χρόνο διάσπασης και οι συνέπειές τους δεν μπορούν ακόμη να εκτιμηθούν πλήρως. Ο κίνδυνος αποδείχτηκε στις γαλλικές πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό, όταν ένα υπόγειο ρεύμα ύδατος πέρασε από τέτοια περιοχή. Η δοκιμή στο νησί Moruroa μόλυνε εκτεταμένες περιοχές της ατόλης και το επίπεδο της ραδιενέργειας στην επιφάνεια αυξάνεται συνέχεια. Καμιά χώρα μέχρι σήμερα δεν έχει βρει ασφαλή τόπο για την αποθήκευσή των ραδιενεργών καταλοίπων παρ' ότι έγιναν μεγάλες προσπάθειες από πολλές χώρες. Οι τόποι πυρηνικών δοκιμών και τα παλιά πυρηνικά εργοστάσια χρησιμοποιούνται σαν εκτεταμένες, αχαρακτήριστες "χωματερές" για υψηλού κινδύνου ραδιενεργά απόβλητα, ενώ η περιοχή όπου ήταν εγκαταστημένος ένας πυρηνικός αντιδραστήρας παραμένει επικίνδυνη για πολλές δεκαετίες μετά την αποδόμηση του. Στις ΗΠΑ η κυβερνητική πολιτική απαίτησε να ξοδευτούν δισεκατομμύρια δολαρίων για να μελετηθεί αν το βουνό Yucca στη Nevada είναι κατάλληλο για την αποθήκευση αποβλήτων που προέρχονται από πυρηνικούς αντιδραστήρες εργοστασίων. Αυτά τα απόβλητα τοποθετήθηκαν σε ειδικά δοχεία ενισχυμένα με πολλαπλές επιστρώσεις και τάφηκαν. Και όμως μόλις λίγα μίλια μακριά από τα υψώματα Yucca ο ίδιος τύπος ραδιενέργειας με του νησιού Moruroa εμφανίστηκε ξεπερνώντας όλους τους φραγμούς. Στις ΗΠΑ εκτιμάται ότι για τον καθαρισμό από τη ραδιενεργό μόλυνση που έχει σχέση με τα πυρηνικά όπλα απαιτείται να δημιουργηθούν εγκαταστάσεις με κόστος περίπου 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Για να έχουμε κάποιο συγκριτικό μέγεθος αναφέρουμε ότι το 1990 ο ΟΗΕ έθεσε ορισμένους στόχους μέχρι το 2000, που περιλαμβάνουν τη μείωση της μητρικής και παιδικής θνησιμότητας, τον έλεγχο των επιδημιών όπως τετάνου και πολιομυελίτιδας και τη βελτίωση της διατροφής και μόρφωσης γυναικών και παιδιών. Το κόστος εκτιμήθηκε σε 20 δις δολάρια το έτος, ποσόν που αντιστοιχεί μόνο στο 2,3 των ετήσιων στρατιωτικών δαπανών παγκόσμια. Το τεράστιο κόστος της αποθήκευσης των πυρηνικών καταλοίπων έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αξιοποίηση του Ουρανίου 238 σε όπλα και άλλες βιομηχανικές χρήσεις.

Μέχρι σήμερα χρήση των πυρηνικών έχει επιβαρύνει αναπόφευκτα όλο τον πλανήτη με ραδιενέργεια που ευθύνεται για την αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου παγκόσμια και για γενετικές μεταλλάξεις. Το Τσέρνομπιλ προσέφερε τεράστιο πραγματικό ανθρώπινο υλικό για να αξιολογήσουμε τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας και να συγκρίνουμε την εμπειρία με τις επιπτώσεις των ατομικών βομβών στην Ιαπωνία και των κατοίκων του Ειρηνικού από τις πυρηνικές δοκιμές. Για πρώτη φορά το 2000 βγήκαν τόσες μελέτες που καταρρίπτουν τις θεωρητικές εκτιμήσεις των υπέρμαχων των πυρηνικών που σκόπιμα υποβάθμιζαν τους κινδύνους. Έτσι:

Οι υπέρμαχοι της πυρηνικής ενέργειας ισχυρίζονται ότι η συμμετοχή της ραδιενέργειας στην αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου είναι ασήμαντη. Πράγματι η Ιατρική στάθηκε αδύνατη ν’ ανακόψει την καταστροφική πορεία (τα κρούσματα διπλασιάζονται κάθε 25 χρόνια) αυτή της κατάρας. Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά του καρκίνου σχεδίαζε το 1985 το Πρόγραμμα «η Ευρώπη κατά του καρκίνου» είχε σα στόχο τη μείωση του αριθμού των θανάτων από Καρκίνο κατά 15% μέχρι το 2000. Σήμερα θα είμαστε ευτυχείς να μείνει στο 25% με συνεχή αυξητική τάση. Ας σημειωθεί ότι ενώ στη Δανία υπάρχουν επιδημιολογικά στοιχεία διαθέσιμα από το 1940, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ούτε πρόσφατα. Το Νοέμβρη του 1998 ο κ. Ν Δοντάς, πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας κατήγγειλε το Υπουργείο Υγείας που «εδώ και 15 χρόνια δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει και να εκδώσει ούτε μια στατιστική». Από την ως τώρα τακτική των κρατών φοβόμαστε ότι δεν πρόκειται για απλή αμέλεια των υπηρεσιών διότι σύμφωνα με την κρατούσα τακτική:

Α) Πολλοί τύποι βλαβών διαγράφονται σκόπιμα ή κατά λάθος από τις επίσημες εκτιμήσεις,

Σύμφωνα με τα κριτήρια της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας δεν θεωρούνται «βλάβη» :

α) ένας καρκίνος οφειλόμενος σε ραδιενέργεια που δεν είναι θανατηφόρος. β) ένας καρκίνος που οφείλεται σε άλλη καρκινογενετική αιτία αν και επιταχύνεται ή επιδεινώνεται από την έκθεση στη ραδιενέργεια. γ) ένα αυτοάνοσο νόσημα ή κάποια μη καρκινογόνος νόσος που προκαλείται από τη ραδιενέργεια δ) έμβρυα που έπαθαν βλάβη από ραδιενέργεια ή εκτρώσεις που προκλήθηκαν από αυτή. Συγγενής τύφλωση, κώφωση και άλλες προγενετικές βλάβες δεν προσμετρώνται ε) η αύξηση της προδιάθεσης για καρκίνο του μαστού και καρδιοπάθεια δεν υπολογίζεται αφού δε θεωρούνται «σοβαρή γενετική ασθένεια» με τη Μεντέλεια έννοια.

Ακόμη και όταν η ραδιενέργεια προκαλέσει πράγματι καρκίνο των πνευμόνων, η περίπτωση δεν προσμετράται, αν το άτομο ήταν καπνιστής. Επιπρόσθετα οι δόσεις ακτινοβολίας υπολογίζονται με το μέσο όρο της ακτινοβολίας που δέχεται ένα όργανο - πχ ο Θυρεοειδής- και όχι το σύνολο του σώματος. Με αυτό το τρικ διαιρούνται οι δόσεις και εξασφαλίζεται ότι το κατώφλι των 100 mSv δε θα ξεπεραστεί.

Β) Η πυρηνική βιομηχανία χρησιμοποιεί λαθεμένη μεθοδολογία για τον υπολογισμό των κινδύνων. Ο υπολογισμός του επισήμου κινδύνου υποτιμά ή διαγράφει πολλούς σημαντικούς παράγοντες και λαθεμένα συγκρίνει την επικινδυνότητα καθημερινών φυσιολογικών δραστηριοτήτων (που έχουν επιτόπιο μόνο και στιγμιαίο αποτέλεσμα) με τον κίνδυνο από σπάνια ασυνήθιστα συμβάματα όπως οι πυρηνικές δοκιμές ή το ατύχημα στο Τσερνομπίλ (που έχουν ευρείες και απροσδόκητες επιπτώσεις που στην πλειοψηφία τους εμφανίζονται μετά από πολλά χρόνια ακόμη και στους απογόνους των ανθρώπων που ανύποπτοι και χωρίς τη θέλησή τους εκτέθηκαν στην ακτινοβολία). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η συλλογή γραμματοσήμων να εμφανίζεται σαν πιο επικίνδυνη στην υγεία από το πυρηνικό εργοστάσιο.

Γ) Η ατομική ιδιαιτερότητα στην ραδιοευαισθησία παραβλέπεται. Η ρωσική βιβλιογραφία για κάποια θηλαστικά σε σύγκριση με τους κατοίκους του Τσέρνομπιλ έδειξε ότι η ισχύουσα δόση κανονισμών (βασισμένη στο μέσο όρο της ραδιοευαισθησίας των ζώων) δεν προστάτευσε το 30-40% των ανθρώπων. (Yablokov 1997) Ας σημειωθεί ότι οι πιο συνηθισμένες μορφές καρκινοπαθειών που προκαλούνται από την ακτινοβολία είναι λευχαιμίες, καρκίνοι του στήθους, του μυελού των οστών, του πνεύμονα, των οστών, του εντέρου, του θυρεοειδούς, του ήπατος, του λεπτού εντέρου και του δέρματος. Η λανθάνουσα περίοδος εμφάνισης της νόσου ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου. Οι λευχαιμίες αρχίζουν αμέσως μετά την έκθεση και φθάνουν το μέγιστο μετά 7 έτη ενώ η εκδήλωση των εντοπισμένων καρκίνων αρχίζει 7 χρόνια μετά την έκθεση και φθάνει το μέγιστο 40 χρόνια μετά. Το 50% των κρουσμάτων αναμένεται στην πρώτη περίπτωση εντός διαστήματος 12,5 ετών ενώ στην δεύτερη περίπτωση στα 25 χρόνια.

Δ) Η Πολιτική της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας σε σχέση με την ακτινοβολία είναι απαράδεκτη. Πολλοί από τους παραπάνω λάθος υπολογισμούς δημιουργήθηκαν μετά τη συμφωνία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας με την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας το 1959, σύμφωνα με την οποία η ΠΟΥ δε μπορεί να δημοσιεύσει τίποτε κατά της πυρηνικής βιομηχανίας. Παρ’ όλα αυτά ειδικά η ανακοίνωση της ΠΟΥ για την επέτειο του Τσέρνομπιλ το 2000 ήταν καταπέλτης. Τα πορίσματα των ερευνών της αναφέρουν ότι το 36,4% των παιδιών της περιοχής που ήταν κάτω των 4 χρόνων στις 26-4-1986 αναμένεται ότι θα αναπτύξουν καρκίνο του Θυρεοειδούς. 225 νέες περιπτώσεις καρκίνου του θυρεοειδούς ήδη καταγράφησαν από το 1996 σε παιδιά στη Λευκορωσία και 158 στην Ουκρανία. Κάτω από κανονικές συνθήκες θα αναμέναμε 2-3 τέτοιες περιπτώσεις. Το πολύ αυξημένο αυτό ποσοστό (δεκαπλάσιο έως και εκατονταπλάσιο) σε σχέση με τις επιπτώσεις των ατμοσφαιρικών δοκιμών στους κατοίκους του Ειρηνικού και της Χιροσίμα οφείλεται στην προϋπάρχουσα έλλειψη Ιωδίου στους κατοίκους της Ουκρανίας που αύξησε την απορρόφηση του ραδιενεργού Ιωδίου από τον Θυρεοειδή. Όπως επιβεβαίωσε ο Κόφι Ανάν το χειρότερο αναμένεται ενώ ήδη πάνω από 7 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από τις συνέπειες αυτού του ατυχήματος. Είναι σαφές ότι ποτέ δε θα μάθουμε τον αληθινό αριθμό των θυμάτων αυτού του ατυχήματος, είπε, αλλά είναι σίγουρο ότι αυτή τη στιγμή 3 εκατομμύρια παιδιά απαιτούν θεραπεία και πολλά θα πεθάνουν σύντομα. Και όμως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι το ατύχημα του Τσέρνομπιλ ήταν λιγότερο θανατηφόρο απ' ότι τα τροχαία και ότι τα πυρηνικά είναι η λυδία λίθος για το ενεργειακό..

2) Νέες εκτιμήσεις των επιπτώσεων στην υγεία της ανθρωπότητας από τα ανθρωπογενετικά ραδιονουκλείδια.

Σύμφωνα με μελέτες αμερικανών και ρώσων γιατρών (Βertrell-Yacovlοf)που δημοσιεύτηκαν το 2000 οι βιομηχανικές πυρηνικές δραστηριότητες και οι ατμοσφαιρικές πυρηνικές δοκιμές προκάλεσαν μέχρι σήμερα παγκόσμια

500 εκατομμύρια αποβολές.

5 εκατομμύρια θανάτους νεογέννητων,

376 εκατομμύρια καρκίνους,

235 εκατομμύρια γενετικές βλάβες,

587 εκατομμύρια τερατογενέσεις,

5 εκατομμύρια διανοητικές καθυστερήσεις.

Συνολικά πάνω από 1.5 δισεκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν, παραμορφώθηκαν ή αρρώστησαν μέχρι σήμερα από την πυρηνική τεχνολογία.

Όλες οι δημογραφικές μελέτες πριν από 40-50 χρόνια προέβλεπαν ότι το 2000 ο πληθυσμός της γης θα ήταν 8-9 δις. Στην πραγματικότητα είμαστε 6,5 δις. Κάποιοι θριαμβολογούν γιαυτή τη μείωση σαν νίκη της δημογραφικής τους τακτικής. Είναι έτσι; Κατά πόσο ευθύνεται γιαυτή τη δημογραφική κάμψη η πυρηνική βιομηχανία;

Το περίφημο σύνδρομο του Κόλπου ή των Βαλκανίων από το οποίο πάσχουν τουλάχιστον 100.000 βετεράνοι άγγλοι και αμερικανοί, από τους 697.000 που συμμετείχαν στην «Καταιγίδα της ερήμου, είναι μια καινοφανής νόσος. Η περίπτωση της έκθεσης των ανθρώπων στο Ουράνιο 238 είναι εντελώς διαφορετική από τις περιπτώσεις των ατομικών βομβών Χιροσίμα και Ναγκασάκι ή των πυρηνικών ατυχημάτων τύπου Τσέρνομπιλ. Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να εκτιμήσουμε τις βλάβες από μικρή ποσότητα ραδιενέργειας κυρίως α, που όμως εκπέμπεται μέσα από το σώμα υγιών ανθρώπων ισόβια.

Αν και βάσει της τοξικότητας και ακτινοβολίας του Ουρανίου 238 αναμένεται χρόνος επώασης 5-10 χρόνων όπως για κάθε ασθένεια όλα εξαρτώνται από το ποσόν της προσλαμβανόμενης βλαπτικής ουσίας, τον τρόπο και την ιδιοσυστασία του ατόμου. Έτσι στον πόλεμο του Κόλπου, όπου οι στρατιώτες προέλασαν δίπλα στα πυρά ακάλυπτοι, είδαμε πολύ νωρίς την εμφάνιση του Συνδρόμου, ενώ στα Βαλκάνια οι περισσότεροι στρατιώτες που εμφάνισαν νόσο ή πέθαναν προέρχονται από τη Βοσνία (1994-95). Οι βόμβες ουρανίου που έπεσαν κατά τη διάρκεια των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών δεν έδειξαν ακόμη το αποτρόπαιο αποτέλεσμά τους και μάλιστα σε συνέργεια με τους τοξικούς ρύπους από τους βομβαρδισμούς εργοστασίων που σκέπασαν τα Βαλκάνια. Οι αποκαλυφθείσες για πρώτη φορά προσμίξεις Ουρανίου 236 Αμερικίου και Πλουτωνίου (δηλαδή τεχνητών στοιχείων που εκπέμπουν εκατονταπλάσια ραδιενέργεια και είναι αρκετά εκατομμύρια φορές τοξικότερα του Ουρανίου 238 και προέρχονται από τα απόβλητα πυρηνικών εργοστασίων), επιδεινώνουν την πρόγνωση των επιπτώσεων στην ανθρώπινη υγεία από τη χρήση αυτών των όπλων. Η πρόσφατη αποκάλυψη περιεκτικότητας του γνωστού καρκινογόνου ραδιενεργού Θορίου (με χρόνο ημιζωής 14 δις χρόνια και με εκπομπή ραδιενέργειας τύπου α αλλά και γ που είναι πολύ πιο επικίνδυνη) στα τροχιοδεικτικά του αντιαρματικού πυραύλου Μίλαν είναι μια ακόμη απόδειξη τόσο της εγκληματικής αδιαφορίας των κατασκευαστών όπλων για τις συνέπειες στην υγεία, όχι μόνο των αντιπάλων αμάχων και του περιβάλλοντος, αλλά και των «φίλιων» στρατιωτών και των ανύποπτων περιοίκων στρατιωτικών βάσεων, όσο και της ανεπάρκειας των στρατιωτικών και πολιτικών κύκλων για τη θωράκιση του πληθυσμού όχι από εχθρικά, αλλά από τα δικά μας επικίνδυνα όπλα.

Αυτή τη στιγμή το νέο έγκλημα της πυρηνικής εποχής είναι η σκόπιμη διασπορά του πλανήτη με ραδιενεργά απόβλητα που μοσχοπουλούνται σαν έξυπνα όπλα. Οι ασαφείς και αντιφατικές εκθέσεις της ΕΕ και του ΟΗΕ που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα περιορίζονται στη ραδιενέργεια και όχι τη μέτρηση των τοξικών ρύπων, ενώ ενδιαφέρονται για τις επιπτώσεις της στους υπηρετούντες στρατιώτες της KFOR και όχι στους αμάχους της περιοχής. Υπενθυμίζουμε όμως ότι απαγορεύεται ιατρικά κάθε αύξηση οιουδήποτε ποσού προσλαμβανόμενης ακτινοβολίας από το άτομο εκτός αν συντρέχουν σοβαροί υπέρ της υγείας του λόγοι (πχ ακτινογραφία) και ο βομβαρδισμός αμάχων με επικίνδυνα ραδιενεργά απόβλητα (Ουράνιο 238, και 236, Αμερίκιο και Πλουτώνιο) δεν έγινε για να προασπίσει την υγεία τους.

Η Εταιρεία μας θεωρεί ότι τα ραδιενεργά όπλα θα έπρεπε να θεωρούνται ήδη παράνομα σύμφωνα με το ισχύον Διεθνές Δίκαιο και τους ανθρωπιστικούς νόμους (Σύμβαση της Γενεύης), επειδή οι βλάβες που προξενούν συνεχίζουν να υπάρχουν μετά την κατάπαυση των εχθροπραξιών, πλήττουν την υγεία των αμάχων, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των μελλοντικών γενεών και δε μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες στο περιβάλλον. Γιατί για μας, τους γιατρούς κανείς θάνατος και καμιά βλάβη δε θεωρείται «παράπλευρη». Ο μόνος τρόπος να σταματήσει αυτή η επιδημία είναι η απαγόρευση των ραδιενεργών όπλων, το κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων (επειδή εκτός από τον υπαρκτό εφιάλτη της λειτουργίας τους είναι πια πασίδηλη η συνενοχή τους στην παραγωγή πυρηνικών και ραδιενεργών όπλων) και φυσικά η εξάλειψη όλων των πυρηνικών όπλων.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου