Τι είναι τελικά ο ΟΗΕ;

Τι είναι ο ΟΗΕ;

Τι είναι τελικά ο ΟΗΕ; 

Ένα ψηλό κτίριο στη Νέα Υόρκη, που για να ξεχρεώνει στις ΗΠΑ το ενοικιοστάσιο πρέπει να συμπεριφέρεται κόσμια; Μια δράκα από χρυσοπληρωμένους κουστουμάτους που εκπροσωπούν τι διεθνές κεφάλαιο; Ένα οργουελικό σύμπαν όπου όλοι είναι ίσοι, αλλά κάποιοι πιο ίσοι από τους άλλους; Μια κακόγουστη επανάληψη ψηφισμάτων χωρίς αντίκρυσμα και νόμων χωρίς δυνατότητα εφαρμογής; Ένα ετοιμοθάνατο δίδυμο της Κοινωνίας των Εθνών, που λοιδωρείται από τον κοσμάκη που σιχάθηκε τα ευχολόγια για την ειρήνη και πιστεύει στο αναπότρεπτο της αδιάλειπτης ανθρωποσφαγής; Και τι κάνει ο ΟΗΕ στη Συρία; Και τι έκανε για την Κύπρο; Και πόσο ζυγίζει το βέτο κάποιων και ποιος καθορίζονται όσους κάθονται στις καρέκλες του; Και γιατί μέσα στους κόλπους του, η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας να έχει μεγαλύτερη ισχύ και χρηματοδότηση  από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας;

Ποιος πιστεύει σήμερα στον ΟΗΕ;

Αλλά ποιος ΔΕΝ ανήκει σήμερα στον ΟΗΕ;

Από τα 51 που ξεκίνησαν το 1945, σήμερα 153 κράτη έχουν ισότιμη φωνή στην αγκαλιά του και οι ασήμαντοι και φτωχοί αποκτούν ισότιμο βήμα με τους παντοδύναμους, ενώ η κοινωνία των πολιτών βρίσκει κοντά του μοχλούς για ν’ αλλάξει τον κόσμο.

Όσο ουτοπικοί κι αν ακούγονται σήμερα οι στόχοι του ΟΗΕ, για ειρήνη, συνεργασία κι ανθρώπινα δικαιώματα σ’ ένα κόσμο που φλέγεται, κανείς δε μπορεί να μηδενίσει τη δράση του, κανείς δε μπορεί να διαγράψει την ανθρωπιστική του προσφορά για τα παιδιά, τους πρόσφυγες, το περιβάλλον και τον πολιτισμό, κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τους ανθρώπους του, που χάθηκαν τείνοντας κλάδο ελιάς ανάμεσα σε εμπολέμους. Όσο και αν πολλά θα μπορούσαν να είχαν γίνει, όσο κι αν  ΟΗΕ δεν έχει την απαιτούμενη ισχύ να επιβάλει τις αποφάσεις, όσο κι αν οι ισχυροί βρίσκουν τρόπους να κατασκευάζουν το χάος, όσο κι αν ύποπτοι μηχανισμοί φρακάρουν αρκετές προσπάθειες, η απόφαση της πλειοψηφίας δεσμεύει τους ισχυρούς και γιαυτό με κάθε τρόπο προσπαθούν να εξαγοράσουν ψήφους σε κάθε διαδικασία.  

Τα τελευταία χρόνια ο ΟΗΕ στηριζόμενος στο Ανθρωπιστικό Δίκαιο στο οποίο στηρίχτηκαν όλες οι προηγούμενες Συμφωνίες Απαγόρευσης των όπλων Μαζικής καταστροφής κατάφερε βήμα βήμα με δημοκρατικές διαδικασίες, σε στενή συνεργασία με το κίνημα πολιτών, δηλαδή την πολυσυλλεκτικής και πολυεθνικής ICAN, κόντρα στη βούληση των ισχυρών πυρηνικοκατόχων κρατών και του ΝΑΤΟ, να θέσει σε ισχύ (22 Ιανουαρίου 2021) την ΤPNW Συμφωνία Πλήρους Απαγόρευσης των Πυρηνικών όπλων. Και όσο και αν κάποιοι λοιδωρούν αυτές τις απαγορεύσεις, επειδή πάντα οι δυνατοί θα βρίσκουν τρόπους να ξεφεύγουν, πρέπει να τους θυμίσουμε ότι ο πολιτισμός στηρίζεται στο Δίκαιο και όσο υπάρχουν άνθρωποι θα πρέπει να κατακτούμε την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσα από αγώνες. Γιατί η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των αγορών, που αυτή τη στιγμή δείχνει κα ισοπεδώνει κάθε δημοκρατικό και ανθρώπινο δικαίωμα δε μπορεί να κρατήσει αιώνια. 

Η Ιστορία μεταμορφώνει το πρόσωπο της γης και η ανθρωπότητα αν θέλει να επιβιώσει πρέπει να ξαναψελλίσει τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ

«ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ 

Να σώσουμε τις ερχόμενες γενεές από τη μάστιγα του πολέμου,
Να διακηρύξουμε και πάλι την πίστη μας στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στην αξιοπρέπεια και στην αξία του ανθρώπου, στα ίσα δικαιώματα ανδρών και γυναικών και μεγάλων και μικρών εθνών.

Να συμβάλουμε στην κοινωνική πρόοδο και στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου μέσα σε μεγαλύτερη ελευθερία, αποφασίζουμε….»

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου