Καρτερώντας



Καρτερώντας

Την αυγή να ξαστερέψει
Το γλυκόπιοτο κελάηδισμα κάποιου πουλιού
Στην πολύβουη πολιτεία

Το θαρσερό χλόισμα να καλύψει
Τα καντρόνια του μπετόν

Τη γαλήνη ν’ αγκαλιάσει 
πνίγοντας τους θορύβους

Την πλανεύτρα ζήση μας
Να κεντρίσει τον αργό θάνατο

Δυο χελιδόνια ερωτεύονται
Στο μολυσμένο αγέρα

Κάποια ψάρια αυτοκτονούν
Στο ρυπαρό βουρκόνερο

Τα γεράνια στη γλάστρα
Έχουν μάθει ν’ αντέχουν

Και η ζωή μας σε γύψο

Όπως είναι και πρέπει

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

  1. Ageliki Maniadaki Πολύ ωραίο,Μαρία μου!!!
    Δεν μου αρέσει · Απάντηση · 1 · 14 ώρες

    George Petritsis · Φίλοι με το χρήστη Νικος Φαραζης
    Φοβερο. Το ματωμενο ξημερωμσ. Πολυ ομορφο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΟΥΑΟΥΑ!!! Δεν είχα ξαναδιαβάσει ποίημα σου, κι είναι πολύ-πολύ καλό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

«Motherboard connected» Θεατρικό έργο των Γεωργίας Μπίρμπα- Στέλλας Αρκέντη

Άυλη πολιτιστική κληρονομιά και τα θρησκευτικά μας έθιμα