Καρτερώντας

Καρτερώντας

Την αυγή να ξαστερέψει

Το γλυκόπιοτο κελάηδισμα κάποιου πουλιού

Στην πολύβουη πολιτεία

Το θαρσερό χλόισμα να καλύψει

Τα καντρόνια του μπετόν

Τη γαλήνη ν’ αγκαλιάσει 

πνίγοντας τους θορύβους

Την πλανεύτρα ζήση μας

Να κεντρίσει τον αργό θάνατο

Δυο χελιδόνια ερωτεύονται

Στο μολυσμένο αγέρα

Κάποια ψάρια αυτοκτονούν

Στο ρυπαρό βουρκόνερο

Τα γεράνια στη γλάστρα

Έχουν μάθει ν’ αντέχουν

Και η ζωή μας σε γύψο

Όπως είναι και πρέπει

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου