Στο αρχαιολογικό Μουσείο


 Στο αρχαιολογικό Μουσείο

      Είμαστε συνομίληκοι, όταν σε πρωτογνώρισα στο Μουσείο. Ήσουν τ' αγόρι που θα ερωτευόμουν. Αν ήσουν αληθινός. Είχες την ομορφιά της αθανασίας και ζούσα στην παντοδυναμία των ονείρων. Δε μπορεί. Κάπου θα συναντιόμαστε στο απέραντο μέλλον μου. Θα περιβαλλόμουν το φως, ως Νεφέλη, θα στολιζόμουν κτερίσματα μυθικά, θα μαρμαρωνόμουν σ' επιτύμβια στήλη για να σε ανταμώσω. Χωρίς παρήγορο τέλος του παραμυθιού. Δε σμίγουν ατιμώρητα οι θεοί με τους ανθρώπους. 
      Στην πρώτη νιότη όλα απόλυτα. Αρκεί να σπάσουν τα δεσμά. Να υπερβούμε τα σύνορα. Προμηθέας κι ας αλυσοδεθώ στον Καύκασο. Σεμέλη κι ας πυρποληθώ στη θέα του Θεϊκού  Δάφνη και ας ριζώσω ... Μαζί θ' αλλάζαμε τον κόσμο. Όλα όσα τα νιάτα ονειρεύονται.... Αν η μαγεία διαρκούσε... Αν ζούσαμε καλύτερα από το τέλος του παραμυθιού.....
    Μισός αιώνας πέρασε και σε ξανασυνάντησα. Στο ίδιο Μουσείο να με κοιτάς με το ίδιο αποφασιστικό βλέμμα. Στοχεύεις το αιώνιο τάζοντας την αθανασία σε όποιο θνητό σε αντικρίσει. Ούτε ίχνος αναγνώρισης, ή αποδοκιμασίας. Αιώνια έφηβος εσύ κι εγώ περιβεβλημένη τη φθορά του χρόνου. Η προδοσία της ομορφιάς των ζώντων -ανθάκι του αγρού στο πρώτο φύσημα- μπρος τη σαγήνη της αιώνιας Τέχνης.

“Είναι άδικο”, σου ψιθύρισα, μα δεν αποκρίθηκες.
   Ο κόσμος γύρω μας σταθερά μεταβλητός στην επιφάνεια, διαχρονικά απαράλλαγος στον πυρήνα. Τίποτε εγώ δεν άλλαξα στον κόσμο. Η ζωή με άλλαξε συνθέμελα.
   Όχι εσένα. Ακουμπώ πια στον ώμο του θανάτου. Τρυφερά. Όπως θ' ακουμπούσα στο δικό σου ώμο. Αν ενσαρκωνόσουν... για μένα.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου  

Σχόλια

  1. Maria Arvaniti Sotiropoulou13 Ιανουαρίου 2013 στις 11:57 μ.μ.


    Παύλος Κωνσταντινίδης Μαρία δεν συμφωνώ μαζί σου. Εσύ άνθρωπος, αυτός πέτρα. Αυτός άφθαρτος, εσύ φθαρτή. Και όμως στο μισό αιώνα εσύ προσπάθησες κάνεις πολλά για να βελτιώσεις τον κόσμο (ανθρώπους και περιβάλλον). Ταξίδεψες, μελέτησες, έγραψες, έκανες διαλέξεις. Αυτός μόνο κοιτά, δήθεν με ενδιαφέρον. Όμως δεν έχει καρδιά, δεν έχει αισθήσεις, δεν έχει όνειρα, δεν αγωνιά για το μέλλον, ούτε τον ενδιαφέρει το παρελθόν. Ίσως να ακούγεται πεζό, όμως εγώ τον καλλιτέχνη θαυμάζω, που έκανε μια πέτρα να φαίνεται τόσο ζωντανή ώστε κάνει τα κοριτσάκια να τον ερωτεύονται, γιατί σε αυτή την ηλικία βλέπεις μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, και ας είναι παγερά άδειο το εσωτερικό του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Maria Arvaniti Sotiropoulou13 Ιανουαρίου 2013 στις 11:58 μ.μ.

    Maria Sotiropoulou Δεν είναι θέμα ερωτικό. Μάλλον ήταν η έκφραση της ζήλιας γιατί αυτά τα υπέροχα αγάλματα δεν αλλάζουν ποτέ σε αντίθεση με μας, όλους τους θνητούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Εικόνα
Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ        Πόρος. Το πρώτο επισκεπτήριο για τους νεοσύλλεκτους ναύτες και ψάχνεις για τη σωστή πύλη εξόδου κάπου εκεί κοντά στο ηρωικό αντιδικτατορικό «Βέλος» και ξάφνου πλημμυρίζει ο τόπος μπλε στολές μ’ άσπρα καπέλα τριγυρισμένα από παρδαλές αγκαλιές κι ο γιός σου ένας απ’ αυτούς.        «Ο ομορφότερος ναύτης!» σκέπτεσαι πριν τον σφίξεις στην αγκαλιά σου.        10 μέρες με τηλεφωνήματα πικρά. «Μας ξυπνούν από τις 5.... Μελάνιασε ο ώμος μου από το όπλο..... Φέρτε μου αντηλιακό, μας έφαγε ο ήλιος...και ωτασπίδες , 6 ροχαλίζουν στο θάλαμο...και τηλεκάρτες πολλές»       10 μέρες μ’ εκνευρισμό. «Πώς κακομάθαμε τούτη τη γενιά; Τι να λέγαν κι οι παλιότεροι με τα καψόνια;»       10 μέρες αγωνίας. «Καλομαθημένος. Μέχρι τώρα όλα του πήγαν τόσο καλά! Διαβάζεις τόσα! Μέχρι κι αυτοκτονίες στη σκοπιά.        Η Λυδία λίθος, Θ’ αντέξει; Πώς τον μεγάλωσα; Πόσο επηρεάσθηκε απ’ τον περίγυρο;»        -Πώς αντέχαμε εμείς; λένε οι παλιοί. Και μαρτυρούσαμε λόγω φρονημάτ
Διαβάστε περισσότερα

«Motherboard connected» Θεατρικό έργο των Γεωργίας Μπίρμπα- Στέλλας Αρκέντη

Εικόνα
  Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε στο θέατρο «Αλκμήνη» το σύγχρονο θεατρικό έργο των Γεωργίας Μπίρμπα και Στέλλας Αρκέντη  «Motherboard connected» , που αφορά το μοντέρνο πρόβλημα των σχέσεων των γονιών με τα όλο και περισσότερα παιδιά, που εθίζονται στα διαδικτυακά παιχνίδια και βρίσκεται στο δεύτερο μήνα παραστάσεων. Ο τίτλος παίζει με το εξάρτημα του υπολογιστή και τη μητρική σύνδεση, ενώ το θέμα εξοργίζει και προβληματίζει τους θεατές ειδικά όσους απορούν πώς τα σύγρονα παιδιά που τα έχουν όλα από τους γονείς τους καταφεύγουν σε τεχνητούς παραδείσους.  Το έργο ήταν καλογραμμένο με ισορροπημένο προβληματισμό των δύο απόψεων και παρέθετε και τις αιτίες που οδηγούν τους νέους σε αυτή την συχνά θανατηφόρα απόδραση.  Γνωρίζω προσωπικά λόγω συντοπιότητας στη Δίβρη τη συνάδελφο γιατρό λογοτέχνιδα και φίλη Γεωργία Μπίρμπα και πάντα εκτιμούσα το συγγραφικό της λόγο. Πιστεύω ότι με αυτό το έργο κάνει ένα βήμα περισσότερο στην εκφραστική της δεινότητα.  Άλλωστε η  ιατρική της παιδεία εί
Διαβάστε περισσότερα

Άυλη πολιτιστική κληρονομιά και τα θρησκευτικά μας έθιμα

Εικόνα
  Η Ελλάδα έχει υπογράψει τη  Σύμβαση για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς – UNESCO 2003 και ήδη έχει καταγράψει 119 στοιχεία ανάμεσα στα οποία πολλά αποτελούν θρησκευτική παράδοση κάθε τόπου όπως η ψαλτική τέχνη, το έθιμο του Αι Γιώργη στη Νεστάνη, τα πανηγύρια του Αγίου Συμεών στο Μεσολόγγι, του Αγίου Πέτρου στα Σπάτα, της Παναγίας στην Ελευσίνα,  το Μοιρολόι της Παναγίας στα Γιάνεννα και πολλά άλλα. Η εγγραφή στο Εθνικό μας ευρετήριο είναι απλή και γίνεται συνήθως με αίτηση πολιτιτικού Συλλόγου  στο https://ayla.culture.gr/%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%ba%ce%ae/ Στην άγρια εμπορευματοποίηση που επέβαλε ο τουρισμός στη Σαντορίνη είναι θαύμα το ότι επιβιώνουν αναλοίωτα τόσα στοιχεία άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως τα περίφημα πανηγύρια, και τα πασχαλινά μας έθιμα, όπως ο Λάζαρος, τα περίτεχνα βάγια και τα υπόλοιπα κατανυχτικά έθιμα, που έκαναν τη Μεγαλοβδομάδα μας μοναδική σε ευλάβεια. Στο Μεγαλοχώρι ανέκαθεν υπήρχαν κάποιες ιδιαιτερότητες. Οι ευσεβείς γυναίκες κυρι
Διαβάστε περισσότερα