Οι επιπτώσεις του πολέμου

Οι επιπτώσεις του πολέμου

Για όλους μας πιστεύω ισχύει το ότι η Ειρήνη είναι η κατάσταση υγείας της ανθρώπινης κοινωνίας. Είναι όμως αρρώστια ο πόλεμος; Πολλοί φιλόσοφοι τον θεωρούν σα φυσική κατάσταση στην ανθρώπινη ιστορία. Οι αριθμοί τους δικαιώνουν. Από το 3.600 π.Χ. έγιναν πάνω από 14.000 πόλεμοι από τους οποίους 3.500 είχαν μεγάλη έκταση και βάρος. Ειρήνη υπήρξε μόνο 292 χρόνια. Συγκεκριμένα μόνο στην Ευρώπη οι πολεμικές απώλειες ήταν 3,3 εκ το 17^ο αιώνα, 5,4 το 18^ο, 5,7 το 19ο και τον 20ο αιώνα 9 εκ κατά τον Α παγκόσμιο και πάνω από 50εκ κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Αλλά και μετά το 1945 και πριν το Γιουγκοσλαβικό έγιναν πάνω από 150 περιφερειακοί και τοπικοί πόλεμοι. Αν προσθέταμε τη διάρκειά τους θα καταλήγαμε στο απίστευτο αποτέλεσμα των 500 χρόνων πολέμου με πάνω από 20 εκ. νεκρούς δηλ. διπλάσιους από εκείνους του Α' Παγκόσμιου πολέμου.

Σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, κάθε μέρα 40.000 παιδιά πεθαίνουν από πείνα, δίψα και ιάσιμες ασθένειες, ενώ κάθε μέρα πάνω από 1000 άνθρωποι σκοτώνονται στους περίπου 40 πολέμους που αυτή τη στιγμή εξελίσσονται στον πλανήτη. Σε αυτούς τους σκοτεινούς πολέμους που δεν περνούν ούτε στα ψιλά των εφημερίδων φρικτά εγκλήματα κατά των αμάχων συντελούνται, και η βαρβαρότητα τεκμηριώνει το γεγονός ότι ο άνθρωπος παρ’ ότι καυχάται για το επίπεδο του πολιτισμού, παραμένει στο βάθος χειρότερος ανθρωποφάγος απ’ όσο οι πρόγονοί του στα σπήλαια.

Εκτός από την αύξηση των θυμάτων μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μεταμόρφωση του πολέμου που από ανδρική υπόθεση έγινε άνανδρο παιχνίδι με θύματα αποκλειστικά τους αμάχους. Και δε μιλάμε μόνο για τους βομβαρδισμούς όπως της Γιουγκοσλαβίας ή του Ιράκ όπου αεροπλάνα συστηματικά κατέστρεψαν πόλεις και εγκαταστάσεις ζωτικής σημασίας, παραβιάζοντας κατάφωρα το ισχύον πολεμικό δίκαιο και χωρίς ούτε ένα νεκρό πιλότο κατάφεραν να σφαγιάζουν τους ανήμπορους, βαφτίζοντάς τους παράπλευρες ζημιές. Οι άμαχοι δυστυχώς και στις εμφύλιες συρράξεις σήμερα χρησιμοποιούνται σαν όμηροι, εξαναγκάζονται σε μαζική μετανάστευση και θάνατο από λιμούς και λοιμούς ενώ τα παιδιά συχνά εκπαιδεύονται σαν στρατιώτες από τις αντιμαχόμενες παρατάξεις. Η γυναίκα ανέκαθεν ήταν το μεγαλύτερο θύμα κάθε πολέμου, ο δέκτης της οργής των εισβολέων που με βιασμούς προσπαθούσαν να ξεπεράσουν τον τρόμο τους και με την ανεπιθύμητη κυοφορία να επιβάλουν ζωόδικα την επικυριαρχία τους στο ανίσχυρο κορμί της. Ο πόλεμος καταπατεί πάντα όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλο τον δεχόμενο την επίθεση πληθυσμό και αυτό κάνουν ότι το ξεχνούν εκείνοι που ξεκινούν πολέμους για να προστατεύσουν δήθεν τα ανθρώπινα δικαιώματα κάποιων.

Στους σύγχρονους πολέμους κανείς δε θα μάθει ποτέ τον αληθινό αριθμό των νεκρών. Όταν αναφέρονται στις αμερικανικές απώλειες οι αρμόδιοι μιλούν με ακρίβεια. Για τους ιρακινούς όμως ο αριθμός των πτωμάτων αποτελεί μυστήριο. Για παράδειγμα μόλις εισήλθαν στην Βαγδάτη οι αμερικανοί ανέφεραν ότι εξόντωσαν περίπου 3.000 μαχητές ενώ δεν υπήρχε πια ιρακινή κυβέρνηση για να δώσει δικούς της υπολογισμούς. Οι αμερικανοί έπαψαν να μετρούν τις εχθρικές απώλειες από την εποχή του Βιετνάμ, όταν οι μέθοδοι, που χρησιμοποίησαν ήταν τόσο αναξιόπιστες, που έπλητταν καίρια την αξιοπιστία των ΗΠΑ. Το Πεντάγωνο ποτέ δεν εξέδωσε ανακοίνωση για τις απώλειες των Ιρακινών που προκλήθηκαν στον πόλεμο του Κόλπου το 1991. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν ο στρατηγός Τόμυ Φράνκς και διοικητής της νέας εισβολής στο Ιράκ είχε δηλώσει «Δε μετράμε πτώματα». 

Διαφορετικές είναι οι εκτιμήσεις των ΜΚΟ. Από τον ΟΗΕ πριν από την εισβολή, υπολόγιζαν  σε 500.000 τις ανθρώπινες ζωές, που θα πλήρωναν άμεσα το κόστος του φθηνότερου πετρελαίου και της εδραίωσης της ηγεμονίας των ΗΠΑ. Και φαίνεται μετά τις εξελίξεις ότι θα υπερβούν αυτό τον αριθμό, αφού δε μπορεί να μετράμε μόνο τα ματωβαμένα από τους τρομερούς βομβαρδισμούς κορμιά, αλλά και τις απώλειες από επιδημίες λόγω της καταστροφής των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης. Η σημερινή επιμένουσα επιδημία χολέρας στη Βασόρα, η οποία ξεκίνησε με την πολιορκία της πόλης δεν ενοχλεί πια κανένα, ενώ όλοι προβάλουν τον πανικό των χορτάτων λαών από τα σχετικά ελάχιστα κρούσματα της Ατύπου Πνευμονίας.

Ας σημειωθεί ότι στο Ιράκ πριν από την έκρηξη του πολέμου, ένα στα πέντε παιδιά πέθαινε από τις επιπτώσεις της χρήσης των DU και του εμπάργκο (από λιμούς και γαστρεντερίτιδες λόγω μη χλωρίωσης του ύδατος, αφού το Χλώριο και το Alum είναι ανάμεσα στις ουσίες που έχουν απαγορευθεί, επειδή μπορεί με αυτό κάποιος να κατασκευάσει χημικά όπλα).

 Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ η παιδική θνησιμότητα στο Ιράκ (ανά 1000 γεννήσεις) από 38 που ήταν το 1989 ανέβηκε σε 131 το 1999 (αύξηση 345%), οι λοιμώδεις νόσοι που μεταδίδονται με το νερό αυξήθηκαν κατά 1000% (τα κρούσματα του Τυφοειδούς από 2.200 που ήταν το 1990 ανέβηκαν σε 27.000 το1999). Υπολογίζεται ότι μέχρι τον Οκτώβρη του 1999 πέθαναν λόγω του εμπάργκο και της χρήσης βλημάτων DU 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι, εκ των οποίων 750.000 ήταν παιδιά. Αυτά τα παιδιά θεωρούνται από τις ΗΠΑ τμήμα των παράπλευρων ζημιών και «αναγκαίο τίμημα κατά τη Μαντλιν Ολμπράιτ σε τηλεοπτική της συνέντευξη. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο ότι θα χρησιμοποιηθούν ξανά αυτά τα όπλα τόσο στην επίθεση κατά το Αφγανιστάν όπου οι πρόσφατες μετρήσεις του δρ Ντρουγκάνοβιτς απέδειξαν την αύξηση του Ουρανίου στον οργανισμό των αβγανών από 100-400 φορές. Στο Ιράκ στην πρόσφατη επίθεση γερμανοί δημοσιογράφοι (ΑRD, Taggesschau) με μετρήσεις εντόπισαν ραδιενέργεια 500 φορές μεγαλύτερη (40 Sieverts) στις τρύπες των βλημάτων απ’ ότι στον παρακείμενο δρόμο. Από τους αμερικανούς χρησιμοποιήθηκαν και άλλα απαγορευμένα όπλα όπως οι βόμβες διασποράς, ενώ βομβαρδίστηκαν συστηματικά σκόπιμα πολιτικοί στόχοι, όπως Μαιευτήρια, λαϊκές αγορές κεραίες τηλεπικοινωνίας και σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής, ενώ όλοι είδαμε τους πανικόβλητους εισβολείς «απελευθερωτές» να βάλλουν αδιακρίτως κατά λεωφορείων με αμάχους.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ πριν από την νέα επίθεση στο Ιράκ, λόγω της προηγούμενης  χρήσης 400 τόνων όπλων DU (950.000 βλήματα), η αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου φθάνει στο 700%, των λευχαιμιών στο 10%, οι τερατογενέσεις το 5%,  ενώ εμφανίσθηκαν πολλές καινοφανείς νόσοι. Υπενθυμίζουμε ότι οι αμερικανοί Βετεράνοι (200.000 από τους 697.000) εμφάνισαν το αποκληθέν Σύνδρομο του Κόλπου, ενώ 67% των παιδιών τους γεννήθηκαν με σοβαρές ασθένειες ή τερατογενέσεις. Μετά από δικαστικούς αγώνες συνταξιοδοτήθηκαν χωρίς να υπάρξει παραδοχή του αιτίου που προκάλεσε το σύνδρομο. Σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη οι μελέτες για τις επιπτώσεις αυτών των όπλων από τις δυο χρήσεις τους στα Βαλκάνια, στη Βοσνία (10.800) και το Κόσοβο (31.000) και Γιουγκοσλαβία (7.000) -ας σημειωθεί ότι στην τελευταία χρησιμοποιήθηκαν όπλα όχι απλά καθαρού Απεμπλουτισμένου Ουρανίου, αλλά με προσμίξεις επικινδυνότερων στοιχείων προερχόμενα από μη επεξεργασμένα απόβλητα πυρηνικών αντιδραστήρων, ενώ στο Αφγανιστάν χρησιμοποίησαν φυσικό Ουράνιο που είναι δέκα φορές πιο επικίνδυνο από το Απεμπλουτισμένο. Ήδη υπάρχουν καταγγελίες για ασθένειες ελλήνων στρατιωτικών, λόγω της χρησιμοποίησης τουλάχιστον 40,000 τέτοιων όπλων σε ασκήσεις, ακόμη και μετά τις καταγγελίες μας το 1999 και παρά την απαγόρευση χρήσης τους σε αμερικανικό έδαφος. Παρακολουθήσαμε στην τηλεόραση παιδιά του Ιράκ, τα αυριανά θύματα, να πανηγυρίζουν σε καπνίζοντα  και ακτινοβολούντα ραδιενέργεια συντρίμμια αμερικανικών τανκ, ενώ μετά τη λήξη των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία είδαμε ότι οι αμερικανοί στρατιώτες τα πλησίαζαν μόνο με στολές ακτινοπροστασίας και ήδη όλοι οι στρατευμένοι της άνομης συμμαχίας μετά το φιάσκο του Συνδρόμου του Κόλπου έχουν καταψύξει γενετικό τους υλικό πριν μπουν ξανά στη μάχη.Αν δεν είναι γενοκτονία, αυτή η μόλυνση των γεννητικών κυττάρων και η επιβάρυνση των επερχόμενων γενεών με γη λιπασμένη με Ουράνιο για 4,5 δις χρόνια,  τότε τι είναι γενοκτονία;

Ας μη ξεχνάμε ότι οι πυρηνικές δραστηριότητες ευθύνονται μέχρι σήμερα παγκόσμια για

500 εκατομμύρια αποβολές.

5 εκατομμύρια θανάτους νεογέννητων,

376 εκατομμύρια καρκίνους,

235 εκατομμύρια γενετικές βλάβες,

587 εκατομμύρια τερατογενέσεις,

5 εκατομμύρια διανοητικές καθυστερήσεις.

            Θύματα κάθε πολέμου δεν είναι μόνον οι άνθρωποι, αλλά και το περιβάλλον. Το περιβάλλον όμως μπορεί να είναι και η αφορμή για πόλεμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η λειψυδρία στην Αιθιοπία που απετέλεσε το σπινθήρα ενός τόσο καταστροφικού πολέμου στη χώρα που κάποτε ήταν ο σιτοβολώνας της Αφρικής.  Τα  οικοσυστήματα,  ακόμη και όταν δεν αποτελούν στρατηγικούς στόχους  επηρεάζονται από τις πολεμικές συγκρούσεις. Οι βομβαρδισμοί, οι νάρκες, οι πυρκαγιές αφανίζουν τα ζώα και καταστρέφουν τη  βλάστηση. Όλοι παρατηρήσαμε τη χρονιά των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία την σιωπή των ελληνικών χωριών, χωρίς τη φλυαρία των μεταναστευτικών πουλιών που κάθε χρόνο απολαμβάνουμε. Οι επιπτώσεις αυτών των καταστροφών συχνά παραμένουν για δεκαετίες από την κατάπαυση των εχθροπραξιών. Ο πόλεμος υποστρέφει την ανθρώπινη πρόοδο και προκαλεί οικολογικές ανακατατάξεις με τις μετακινήσεις πληθυσμών  που  στερούνται  των βασικών  πόρων  και  αναγκάζονται  να  αναζητήσουν  νέους  τόπους εποικισμού.

          Οι ένοπλες  δυνάμεις και σε ειρηνικές  περιόδους είναι η μεγαλύτερη πηγή μόλυνσης  του πλανήτη, αφού  συμβάλουν και  στην εξαφάνιση των  πρώτων υλών και στην  περιβαλλοντολογική υποβάθμιση, ενώ η  παραγωγή, παραμονή  και  αποθήκευση  όπλων  κάθε  τύπου δημιουργεί  μεγάλες ποσότητες τοξικών καταλοίπων. Το Υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ  είναι ο  μεγαλύτερος  καταναλωτής  πετρελαίου  στη  χώρα και πιθανώς  στον  κόσμο. Η  ενέργεια  που  καταναλώνει  ετησίως  θα μπορούσε να καλύψει τις κυκλοφοριακές ανάγκες  όλων  των δημοσίων και ιδιωτικών μέσων μεταφοράς για  14  χρόνια  (και  σε  αυτό δεν περιέχεται  η ενέργεια  που  ξοδεύεται  για  τα  πυρηνικά  και τα διαστημικά προγράμματα).  Το 86%  της ενέργειας για κυβερνητική χρήση των ΗΠΑ ξοδεύεται  σε στρατιωτικούς σκοπούς.  Μόνο για το πετρέλαιο το ποσόν αναλογεί με την ολική κατανάλωση ενέργειας της Ιαπωνίας που είναι η  δεύτερη  οικονομική  δύναμη  στον  κόσμο.

  Η συμβολή των στρατιωτικών  πηγών στη δημιουργία  της τρύπας του  Οζοντος  είναι  σημαντική.  Στις  ΗΠΑ  το  Υπουργείο  Αμυνας υπολόγισε ότι ευθύνεται για το 76%  των εκπομπών του Αλον-211 και περίπου το μισό των εκπομπών του CFC-113 στη χώρα. Εκτός από τη συνηθισμένη μόλυνση οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις  ευθύνονται  και  για  οικολογικές  καταστροφές που οφείλονται σε ατυχήματα. Ο τρόπος καταστροφής των  όπλων θέτει πολλά ερωτηματικά  και ανησυχίες.

Αφορμή για την εισβολή στο Ιράκ ήταν η υποτιθέμενη και ψευδής όπως αποδείχθηκε κατηγορία για κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής. Πράγματι και το Ιράκ απέκτησε με την βοήθεια των ΗΠΑ (που τότε βάφτιζαν εχθρό το Ιράν) από το 1980 και χρησιμοποίησε 2 φορές χημικά όπλα (μια κατά των ιρανών και μια κατά των κούρδων υπηκόων του στην πόλη Χαλάτζια, όπου εξοντώθηκαν 5.000 άμαχοι χωρίς ν’ αντιδράσει κανείς τότε από τον πολιτισμένο κόσμο). 

Οι ΗΠΑ εξ άλλου διαθέτουν συστοιχίες παραβιάσεων, όχι μόνο στα χημικά αλλά και στα βιολογικά και τα πυρηνικά όπλα. Οι ΗΠΑ που αποτελούν το 6% του παγκόσμιου πληθυσμού, κατέχουν το 50% του παγκόσμιου πλούτου και ξοδεύουν το 50% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών, που ανέρχεται σε πάνω από 900 δισεκατομμύρια $, ενώ σύμφωνα με τον ΟΗΕ το 10% αυτού του ποσού θα αρκούσε για να εξασφαλίσει την επιβίωση όλων των κατοίκων της γης. Οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που ήδη έχει χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα (στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι) και σήμερα κατέχουν πάνω από 10.000 πυρηνικές κεφαλές. Μόνο στο Βιετνάμ έριξαν 17 εκατομμύρια γαλόνια από τον απαγορευμένο Πορτοκαλί παράγοντα, αρνούνται συστηματικά να επικυρώσουν κάθε παγκόσμια συμφωνία και θεωρούν ότι δεν πρέπει να υπόκεινται στις κυρώσεις των εγκλημάτων πολέμου  από το Διεθνές δικαστήριο.

Οι ΗΠΑ δε  συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο σε άλλα κράτη που σίγουρα παράνομα κατέχουν πυρηνικά και ήδη έχουν επιδείξει εξ ίσου επιθετική συμπεριφορά προς τους γείτονές τους. Το Ισραήλ, που ενισχύεται κάθε χρόνο με 5 δισεκατομμύρια $ από τις ΗΠΑ, χωρίς να έχει υπογράψει καμιά αντιπυρηνική συμφωνία έτσι που ποτέ δεν δέχθηκε επιθεώρηση, κατέχει 400 πυρηνικές κεφαλές προηγμένης τεχνολογίας και απειλεί να τις χρησιμοποιήσει κατά του Ιράκ, ενώ παράνομα κατέχει το 42% των παλαιστινιακών εδαφών τους οποίους προκλητικά συνεχίζει να σφαγιάζει με προληπτικούς βομβαρδισμούς, σε απάντηση τρομοκρατικών χτυπημάτων αυτοκτονίας και μόνο από το 1992 έχει παραβιάσει πάνω από 65 αποφάσεις των Ηνωμένων εθνών, ενώ σε άλλες 30 καταδικαστικές αποφάσεις οι ΗΠΑ άσκησαν βέτο για να προασπιστούν τα εβραϊκά συμφέροντα. 

Βιολογικά λέγονται τα όπλα που είναι δυνατόν να προκαλέσουν επιδημίες στον εχθρό. Αυτή η πολεμική πρακτική είναι παλιά, όσο ο άνθρωπος γιαυτό και ο Ιπποκράτης στο 2^ο Όρκο του αναφέρει «Ορκίζομαι στο μέγα θεό που βρίσκεται πάντοτε ανάμεσα στους αθανάτους ότι δε θα μολύνω με αρρώστια κανένα ξένο, ούτε θα τελέσω ολέθρια έργα στους συντοπίτες μου κι ακόμη κι αν προσπαθήσει κάποιος με δωροδοκία να με πείσει, δε θα εκτελέσω αλγεινή παράβαση (δε θα προκαλέσω άλγος), ούτε θα δώσω βλαβερά φάρμακα που γνωρίζω ότι θα επιφέρουν θάνατον, ούτε χάριν φιλίας θ’ ανεχθώ να δίνονται τέτοια φάρμακα, αλλά υψώνοντας τα καθαρά μου χέρια στο λαμπρό ουρανό και με λογισμό αμόλυντο από κακία θα πράξω εκείνα όσα διατηρούν τον άνθρωπο σώο παρέχοντας σε όλους την ποθητή ζωοδότρα Υγεία.»

Στις ΗΠΑ συστηματική έρευνα για Βιολογικά όπλα άρχισε κατά τη διάρκεια του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου και συνεχίστηκε τη δεκαετία του 50 κάτω από την εποπτεία του Πανεπιστημίου της Αιόβα, όπου παρασκευάστηκε ένα άκρως τοξικό στέλεχος του Άνθρακα, αυτό που αναγνωρίστηκε στις πρόσφατες -μετά την 11^η Σεπτεμβρίου -περιπτώσεις στις ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ είχαν προηγηθεί ελάχιστα μεμονωμένα κρούσματα, μόλυνσης με στέλεχος Άνθρακα που αποδόθηκαν σε ψυχοπαθείς ή περιθωριακούς. Και η Σοβιετική Ένωση είχε προχωρήσει σε παρόμοια πειράματα (το 1979 υπήρξε διαρροή Άνθρακα από εργοστάσιο βιολογικών όπλων με αποτέλεσμα τον θάνατο 68 ανθρώπων). Το 1995 η ομάδα Aum Shinryko απελευθέρωσε σπόρους Άνθρακα στην Ιαπωνία, αλλά επειδή δεν τους φάνηκαν αρκετά αποτελεσματικοί, προχώρησαν στην γνωστή διοχέτευση αερίου Σαρίν στο Μετρό του Τόκιο με αποτέλεσμα το θάνατο 12 και τον τραυματισμό 5.500 ανθρώπων.

Ο Άνθρακας επειδή  υπακούει σε αντιβιοτικά, δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και ποτέ δεν προκάλεσε επιδημίες, είναι περισσότερο ψυχολογικό, παρά ιατρικό πρόβλημα για τις πολιτισμένες κοινωνίες. Για τον Άνθρακα, πράγματι μπορούμε να λάβουμε προφυλάξεις με αντιβιοτικά και να περιορίσουμε τη ζημιά σε σποραδικά κρούσματα. Πριν από τον πόλεμο του Κόλπου το 1991, οι αμερικανοί και βρετανοί στρατιώτες είχαν εμβολιασθεί με αμφίβολης αποτελεσματικότητας εμβόλια -μάλιστα αυτά είχαν αρχικά ενοχοποιηθεί, πριν αποκαλυφθεί η χρήση Απεμπλουτισμένου Ουρανίου, για την εμφάνιση του Συνδρόμου του Κόλπου με αποτέλεσμα τώρα 1000 στρατιώτες να αρνηθούν να κάνουν το συγκεκριμένο εμβόλιο.

Η Ευλογιά αντίθετα (θέριζε την Ευρώπη με επιδημίες κάθε 22-25 χρόνια λειτουργώντας σαν σύστημα βιολογικής κάθαρσης του είδους) τιθασεύτηκε χάρη στον εντατικό εμβολιασμό (δαμαλισμός) ο οποίος ξεκίνησε από το Jenner στα τέλη του 18^ου αιώνα και έπαψε να  εφαρμόζεται το 1972. Το 1979 η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας κήρυξε τη νόσο εξαφανισμένη, αφού τα τελευταία 10 χρόνια δεν είχε εμφανιστεί ούτε ένα κρούσμα σε ολόκληρο τον κόσμο και κάλεσε όσα εργαστήρια συντηρούσαν ιούς Ευλογιάς να τα καταστρέψουν. Ούτε η Σ. Ένωση ούτε οι ΗΠΑ  κατέστρεψαν τον ιό, αλλά αντίθετα συνέχισαν τις έρευνες για να τον κάνουν τοξικότερο. Κανείς από όσους γεννήθηκαν μετά το 1972 δεν έχει εμβολιαστεί κατά της Ευλογιάς, ενώ το επίπεδο ανοσολογικής ανταπόκρισης των εμβολιασμένων απέναντι σε κάποιο τροποποιημένο ιό είναι αβέβαιο. Η σημερινή κατάσταση θυμίζει την εποχή που ο Κορτές με όπλο την Ευλογιά νίκησε του Ατζέκους, που δεν είχαν έλθει ως τότε σε επαφή με τη νόσο. Στην πρώτη επίθεση των ευρωπαίων κατακτητών οι Αζτέκοι έριξαν  τους εισβολείς στη θάλασσα. Ένας, μόνον ένας, από τους κουβανούς σκλάβους του Κορτές είχε Ευλογιά. Όταν επέστρεψε ο Κορτές μετά 2 μήνες με 200 στρατιώτες βρήκε «τους δρόμους τις πλατείες, τα σπίτια και τις αυλές γεμάτες με πτώματα έτσι που ήταν αδύνατο να περάσει κάποιος». Έτσι η Ιστορία γράφτηκε ξανά με όπλο την αρρώστια.

Το  1998 κατά τη διάρκεια γυμνασίων στα σύνορα με το Μεξικό, ποσότητα ιού Ευλογιάς διέφυγε και οι υπεύθυνοι διαμαρτύρονταν επειδή δεν υπήρχαν επαρκείς ποσότητες εμβολίου (δεν υπάρχει άλλη θεραπεία για τον ιό) και παρατηρήθηκε πανικός καθώς δεν υπήρξε επαρκώς εκπαιδευμένο και ανοσοποιημένο προσωπικό. Στην Ελλάδα με τα ράντζα στους διαδρόμους των νοσοκομείων, όπου και η απλή επιδημία Γρίπης προκαλεί βραχυκύκλωμα σε όλο το σύστημα Υγείας, δε μπορούμε στα σοβαρά να μιλάμε για το τρομαχτικό ενδεχόμενο μιας τέτοιας επιδημίας. Παραμονές της νέας εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ ο πρόεδρος των ΗΠΑ και μέτοχος εταιρείας παραγωγής βιολογικών όπλων δηλώνει ότι εμβολιάστηκε κατά της Ευλογιάς και μοσχοπουλά στους συμμάχους (και την Ελλάδα) ένα εμβόλιο επικίνδυνο ιδίως για τους πρωτοδαμαλιζόμενους ενήλικες, το οποίο εκτός των άλλων πολλών και δυσάρεστων επιπλοκών προκαλεί και μεταδαμαλιτική εγκεφαλίτιδα σε ποσοστό 1/100.000 με θνητότητα 40%.

        Τα στοιχεία που ακολουθούν προέρχονται από πληροφορίες του Παραρτήματος Βιολογικών όπλων των ΗΠΑ, που αποχαρακτηρίστηκαν το 1977.

1915

Ένας γιατρός στο Μισισιπή προκάλεσε Πελάγρα σε τροφίμους ιδρυμάτων προσπαθώντας να βρει θεραπεία για τη νόσο.

1931

Ο δρ Cornelius Rhoads αναλαμβάνει το Πειραματικό κέντρο κατά του Καρκίνου στο Πουέρτο Ρίκο. Μετά από καταγγελίες του Κέντρου Ροκφέλερ αποκαλύφθηκε ότι ο Rhoads σκόπιμα μόλυνε άτομα με καρκινικά  κύτταρα. Δεκατρία από αυτά πέθαναν. Μετά την αποκάλυψη ο Rhoads εργάστηκε στις εγκαταστάσεις των Βιολογικών όπλων των ΗΠΑ στο Μέριλαντ, Ούτα και Παναμά,  ενώ αργότερα διορίστηκε στην Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας και ήταν η καρδιά των πρόσφατα ανακαλυφθέντων πειραμάτων με ακτινοβολία σε φυλακισμένους, ασθενείς και στρατιώτες.

1932

Στο Tuskegee 200 φτωχοί μαύροι χρησιμοποιούνται σαν πειραματόζωα με Σύφιλη. Δεν τους είπαν ότι ήταν άρρωστοι και δεν τους χορήγησαν θεραπεία. 100 από αυτούς πέθαναν ενώ οι οικογένειές τους μολύνθηκαν επίσης από τη νόσο. 

1940

Στην προσπάθεια να δημιουργήσουν νέα φάρμακα κατά της Ελονοσίας κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου, γιατροί στο Σικάγο μολύνουν 400 φυλακισμένους με τη νόσο. Αυτοί δεν αντιμετωπίστηκαν σας εγκληματίες πολέμου στη Νυνεμβέργη, σε αντίθεση με τους ναζί γιατρούς που έκαναν ανάλογα πειράματα και οι οποίοι χρησιμοποίησαν τα πειράματα των αμερικανών για να υπερασπισθούν τη θέση τους στη δίκη.

1950

Το Ναυτικό των ΗΠΑ ψέκασε με σπρέι βακτηρίων την πόλη του Σαν Φρανσίσκο. Ισχυρίστηκαν ότι τα βακτηρίδια ήταν αβλαβή και ότι τα χρησιμοποίησαν σαν δοκιμή πολέμου, αλλά πολλοί κάτοικοι έπαθαν νόσους που μοιάζουν με πνευμονία και τουλάχιστον ένας βεβαιώθηκε ότι πέθανε από αυτό.

1950-1953

Μια σειρά μικροβίων χρησιμοποιήθηκαν με κάλυψη στον πόλεμο της Κορέας. Υπολογίζεται ότι ερίφθησαν φτερά(!) μολυσμένα με Άνθρακα και κουνούπια και μύγες φορείς Πανώλους και Κίτρινου πυρετού και τρωκτικά με ποικιλία νόσων, Χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες τεχνικές με την ανοσοποίηση και στα ίδια εργαστήρια. Επί προεδρίας Αϊζενχάουερ προσήχθησαν σε δίκη τρεις αμερικανοί που δημοσίευσαν για αυτές τις δραστηριότητες. Κανείς δεν καταδικάστηκε.

1952-1953

Απελευθερώθηκαν σύννεφα «αβλαβών» μικροβίων με ψεκασμούς σε 6 πόλεις των ΗΠΑ και του Καναδά για να μελετηθούν τεχνικές στα σενάρια χημικού και βιολογικού πολέμου. Αναφορά  του στρατού επισημαίνει τα προβλήματα στο αναπνευστικό  που παρουσίασαν οι ανύποπτοι πολίτες.

1955

Στον Κόλπο Τάμπα της Φλόριντα παρατηρήθηκε αιφνίδια αύξηση των κρουσμάτων Κοκίτη με 12 θανάτους, όταν μετά από τεστ της CIA διέφυγε βακτήριο στην ατμόσφαιρα.

1965

Σε μια μελέτη 3 ετών 70 εθελοντές φυλακισμένοι στις φυλακές Holmesburg της Φιλαδέλφεια υποβλήθηκαν σε δοκιμές για την αντοχή στη Διοξίνη και τον Πορτοκαλί παράγοντα. Τα συμπτώματα που παρουσίασαν οι άνδρες δεν αντιμετωπίστηκαν και παρέμειναν χωρίς θεραπεία επί 7 μήνες. Κανείς δεν τους είχε προειδοποιήσει ότι αργότερα θα τους χρησιμοποιούσαν και σαν πειραματόζωα για τη μελέτη της ανάπτυξης του καρκίνου.

1966

Ο στρατός των ΗΠΑ διέσπειρε βάκιλο στον υπόγειο σιδηρόδρομο της Νέας Υόρκης σαν δοκιμή. Αν και δεν παρατηρήθηκαν επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων οι λεπτομέρειες του πειράματος ακόμη αξιολογούνται.

1868-1969

Η CIA πειραματίστηκε στην πιθανότητα δηλητηρίασης του πόσιμου νερού ρίχνοντας χημικό παράγοντα στο νερό της Ουάσιγκτον. Αν και δεν επακολούθησαν συμπτώματα στον πληθυσμό το πείραμα έγινε χωρίς τη γνώση και τη συναίνεση των κατοίκων.

1969

Στις 9 Ιουνίου 1969 ο δρ Μc Artor τότε διευθυντής του τμήματος ερευνών για την Άμυνα παρουσιάστηκε στην Επιτροπή Υποτροφιών ζητώντας χρηματοδότηση για την παραγωγή κάποιου συνθετικού παράγοντα που θα προκαλούσε μείωση της ανοσολογικής επάρκειας των ατόμων. Έλαβε χρηματοδότηση 10 εκατομυρίων $ για να παράγει αυτό τον παράγοντα εντός 5-10 ετών. Το ΑΙDS εμφανίστηκε σαν κοινωνική απειλή μετά 10 έτη.

1980-1981

Σε κέντρα συγκέντρωσης στο Μαϊάμι και Πουέρτο Ρίκο αϊτινοί πρόσφυγες εμφάνισαν γυναικομαστία και ισχυρίστηκαν ότι τους έκαναν κάποιες ενέσεις με ορμόνες.

1981

Πάνω από 300.000 κουβανοί εμφάνισαν Δάγκειο αιμορραγικό πυρετό. Μια έρευνα του περιοδικού «Covert Action Information Bulletin» που συνεργάζεται με διάφορα κέντρα πληροφοριών στον κόσμο, ισχυρίστηκε ότι αυτό οφειλόταν σε απελευθέρωση μολυσμένων κουνουπιών από αντεπαναστάτες σε συνεργασία με την CIA.

1985

Επιδημία Δάγκειου πυρετού εμφανίστηκε στη Μανάγκουα της Νικαράγουα μετά εκτεταμένες αεροπορικές αναγνωριστικές πτήσεις των ΗΠΑ. Προσεβλήθη σχεδόν ο μισός πληθυσμός της πόλης και αρκετοί πέθαναν. Ήταν η πρώτη τέτοια επιδημία στη χώρα και έμοιαζε με την επιδημία του 1981 στην Κούβα. Ο Δάγκειος ήταν το αντικείμενο πειραματισμού στις επιχειρήσεις του Ντιετριχ στο Μέριλαντ.

1996

Μετά από πίεση από το κοινό και το Κογκρέσο το Υπουργείο άμυνας των ΗΠΑ παραδέχθηκε ότι τουλάχιστον 200.000 στρατιώτες από τις 678.000 μπορεί να έχουν εκτεθεί σε χημικά όπλα στον πόλεμο του Κόλπου. Δεν αποδέχθηκαν την επικινδυνότητα των βομβών απεμπλουτισμένου Ουρανίου και ισχυρίστηκαν ότι τα υπόλοιπα ανεξήγητα συμπτώματα ίσως οφείλονται στους πειραματικούς εμβολιασμούς των στρατιωτών για το βιολογικό πόλεμο.

Η πολύνεκρη αντιμετώπιση (με χημικά αέρια) της τρομοκρατικής επίθεσης  των τσετσένων στο θέατρο της Μόσχας ανέδειξε τη συνωμοσία σιωπής που επιβάλουν τα συνένοχα κράτη, όταν χρησιμοποιούν απαγορευμένες ουσίες. Στο βωμό της τρομοκρατίας σφαγιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν υπάρχει τομέας τεχνολογικής προόδου, που να μην αξιοποίησαν οι στρατοκράτες. Αυτή τη στιγμή στο Γουάκο της Αλάσκας οι ΗΠΑ παρασκευάζουν νέα όπλα ακτινοβολίας (συγγενούς με της των φούρνων μικροκυμάτων) η οποία μπορεί σε μικρές δόσεις να ακινητοποιήσει μάζες διαδηλωτών -προκαλώντας «ελαφρά» ή και βαριά εγκαύματα- και σε μεγάλες να σχίσει την ιονόσφαιρα πάνω από εχθρικές χώρες νεκρώνοντας τεχνολογικά περιοχές από ώρες μέχρις απεριόριστο χρονικό διάστημα ή και προκαλώντας κλιματικές αλλαγές τέτοιες που να καταστρέψουν τη γεωργική παραγωγή μιας χώρας.

Οι επεμβάσεις στο γενετικό υλικό και η μελέτη ασθενειών που προσβάλουν μόνο ορισμένες φυλές ανθρώπων είναι άλλο φιλόδοξο πεδίο των βιολογικών όπλων. 

Παρ’ όλα αυτά για μας, τους γιατρούς, η ειρήνη είναι η κατάσταση υγείας της διεθνούς κοινωνίας. Γιατί μόνο σε συνθήκες ειρήνης μπορεί ο γιατρός ν' ασκήσει το λειτούργημά του, που είναι η προάσπιση της ζωής πάνω στον πλανήτη μας.

Γιαυτό και η Ιnternational Physicians for the Prevention of Nuclear War ( Νόμπελ Ειρήνης 1986) της οποίας αποτελούμε τον ελληνικό κλάδο, παρουσίασε στις 20-3-03 σε όλα τα 58 κράτη όπου υπάρχει κλάδος μια σημαντική νέα μελέτη για τις ιατρικές επιπτώσεις της χρήσης  των μικρών πυρηνικών. Η μελέτη έγινε από μια ομάδα  ειδικών υπό τους Victor Sidel, γιατρού του Κολλεγίου  Albert Einstein της Ν Υόρκης και του φυσικού  Robert Nelson, ειδικού στις επιπτώσεις των χαμηλά ραδιενεργών υλικών του πανεπιστημίου του Princeston.

Οι ΗΠΑ πρόσφατα ανέπτυξαν συμβατικά και πυρηνικά EPW EPW (Earth penetrating weapons) ή Nuclear Buncker Blusters (4 από αυτά ευτυχώς συμβατικά δοκιμάστηκαν στο εστιατόριο, όπου υποτίθεται κρυβόταν ο Σαντάμ) ισχύος από 0,3-340 κιλοτόνων, περιλαμβανομένων 50 πυρηνικών  Β61-11, που μπορούν να διαπεράσουν μέχρι 34 μέτρα. Αυτά παρ’ ότι έχουν ισχύ μικρότερη από το 1/10 των βομβών τύπου Χιροσίμα και προκαλούν ωστικό θερμοπυρηνικό κύμα (το γνωστό μας μανιτάρι) σε αστικές περιοχές θα έχουν σα αποτέλεσμα θανατηφόρους δόσεις ραδιενέργειας σε δεκάδες χιλιάδες πολίτες επειδή μια έκρηξη EPW βόμβας μολύνει αναπόφευκτα το περιβάλλον με ραδιενεργό σκόνη σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων.

Τον Ιανουάριο του 2002 το Υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ ανακοίνωσε κατάλογο χωρών που αποτελούν πυρηνικό στόχο. Σε αυτόν δεν περιέχονται για πρώτη φορά Ρωσία και Κίνα αλλά περιέχονται Ιράκ. Ιράν, Συρία, Λιβύη και Β. Κορέα. Το Κογκρέσο είχε ήδη εγκρίνει τη χρήση πυρηνικών από τον πρόεδρο Μπους στην επίθεση κατά του Ιράκ, ενώ τον Μάιο του 2003 το Κογκρέσο ενέκρινε την χρήση των μίνι πυρηνικών διαγράφοντας όλες τις προηγούμενες αντιπυρηνικές συμφωνίες.

Επειδή η ραδιενέργεια είναι αόρατη, οι πολίτες χωρίς ανιχνευτές αναπόφευκτα θα εκτεθούν στον κίνδυνο. Όσοι βρίσκονται στο επίκεντρο προσλαμβάνουν ακτινοβολία 1000 rads/h και πεθαίνουν μέσα σε 10-45 λεπτά, σε ακτίνα 1 χιλιομέτρου από το επίκεντρο θα λάβουν θανατηφόρους δόσεις ραδιενέργειας σε 1-5 ώρες, άλλοι με οξεία πρόσληψη ραδιενέργειας θα υποφέρουν από εμέτους, διάρροια, μείωση των υγρών και ηλεκτρολυτών, βαριά αναιμία, αιμορραγική διάθεση, μολύνσεις και άλλα συμπτώματα, όσοι εκτέθηκαν σε υψηλές δόσεις (Leathal dose= 3-4 Sv που προκαλεί θανάτους 50% σε 30 ημέρες) θα χρειαστεί μέρες έως εβδομάδες μέχρι να καταλήξουν. Απώλειες αυτού του μεγέθους μπορεί να ξεπεράσουν τις δυνατότητες και του πιο οργανωμένου συστήματος Υγείας. Τα θύματα απαιτείται να απομακρυνθούν άμεσα να αποβάλουν τα ρούχα τους και οτιδήποτε άλλο έχει ακτινοβοληθεί και να τοποθετηθούν σε αρκετή απόσταση για να μη μολύνουν άλλους ανθρώπους. Χρειάζεται επίσης να έχουν πρόσβαση σε άφθονο νερό καθαρό για να ξεπλυθούν με ντους. Τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και οι χρονίως πάσχοντες ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Επιπρόσθετα αν τα EPW χρησιμοποιηθούν κατά υπογείων αποθηκών χημικών και βιολογικών όπλων, υπάρχει η ισχυρή πιθανότητα ότι αυτοί οι θανατηφόροι παράγοντες δεν θα καταστραφούν εντελώς αλλά αντίθετα θα διασπαρούν στο έδαφος και την ατμόσφαιρα

           Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για το σύνδρομο από οξεία σε ραδιενέργεια. Η συμπτωματική αγωγή (ενδοφλέβια χορήγηση ορών, μεταγγίσεις, αντιβιοτικά) είναι κρίσιμη για την επιβίωση και θα μπορούσε να οδηγήσει σε περιστασιακή ανάκαμψη, αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο για χώρες που δεν έχουν οργανωμένα κέντρα εντατικής νοσηλείας, όπως το Ιράκ, η Συρία, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν δηλαδή οι χώρες τις οποίες το Πεντάγωνο καθόρισε σαν στόχους των πυρηνικών όπλων.

          Επειδή η συνολική δόση ραδιενέργειας που προσλαμβάνουμε έχει σχέση κυρίως με τις πρώτες ώρες μετά την έκρηξη είναι απαραίτητο να γίνει ταχεία  εκκένωση. Αν γινόταν έκρηξη EPW βόμβας σε μια πολυάνθρωπη πόλη όπως η Νέα Υόρκη,ή η Αθήνα θα χρειαζόταν να μετακινηθούν γρήγορα εκατομμύρια ανθρώπων.

          Η χρήση όπλων EPW θα είναι η επιστροφή στον πυρηνικό εφιάλτη αφ’ ότου πριν από 50 χρόνια μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ακολούθησε μια αυτοσυγκράτηση στη χρήση ατομικών όπλων. Περαιτέρω ανάπτυξη των EPW απαιτεί νέες υπόγειες πυρηνικές δοκιμές, διασπώντας το υπάρχον παγκόσμιο μορατόριουμ και καταστρέφει τις προοπτικές παγκόσμιας επικύρωσης της Συμφωνίας Περιορισμού των Πυρηνικών όπλων (CTBT) γεγονός που θα ξεκινήσει μια νέα κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών παγκόσμια.

          Ας σημειωθεί ότι η Εταιρεία μας είχε επισημάνει με δημοσιεύματα στην Ελλάδα τον κίνδυνο παραγωγής νέας γενιάς πυρηνικών από το 1997 όταν οι ΗΠΑ προχωρούσαν στη Νεβάδα στις υποκρίσιμες πυρηνικές δοκιμές, ενώ ταυτόχρονα κατηγορούσαν την Ινδία και το Πακιστάν επειδή δεν υπέγραφαν τη Συνθήκη απαγόρευσης πυρηνικών δοκιμών, την οποία οι ίδιες οι ΗΠΑ τελικά δεν επικύρωσαν.

            Οι επιπτώσεις του πολέμου στα μνημεία πολιτισμού δεν πρέπει να αποσιωπάται και η περίπτωση του Ιράκ είναι χαρακτηριστική.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Βαγδάτης, το οποίο είχα επισκεφθεί το 2000, ήταν το πλουσιότερο στον κόσμο σε εκθέματα Ασσυριακής, Βαβυλωνιακής και Σουμερικής τέχνης, ένα πραγματικό μνημείο της ανθρώπινης κληρονομιάς. Είχε κλείσει το 1991 την εποχή των βομβαρδισμών για να φυλαχτούν τα εκθέματα σε τόπο ασφαλή και άνοιξε ξανά φρουρούμενο από ένστολους τον Απρίλη του 2000 για να ξανακλείσει δυο βδομάδες πριν την εισβολή των άνομων «απελευθερωτών». Δεχόταν με ραντεβού τους ελάχιστους ξένους και δεν είχε φύλακες σε καμιά αίθουσα, έτσι που πράγματι είχαν χαθεί κάποιοι από μας αναζητώντας ματαίως στις δαιδαλώδεις διαδρομές  την έξοδο. Και στο εισιτήριο των μουσείων σήκωνε παζάρι, ενώ φυσικά δεν έκοβαν εισιτήρια. Δεν υπήρχαν κάρτες ή ενημερωτικά βιβλία γιατί και το χαρτί ήταν ανάμεσα στα απαγορευμένα από το εμπάργκο είδη. Οι πλιατσικολόγοι βανδαλιστές -τα 50 με 100 ίδια άτομα που πυρπόλησαν, αφού λεηλάτησαν και τη Βιβλιοθήκη- δε δυσκολεύτηκαν καθόλου να επαναλάβουν τις ληστείες του 1991 και να καταστρέψουν με μανία ότι δε μπορούσαν να κουβαλήσουν. Τα δάκρυα της διευθύντριας του Μουσείου μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής θάπρεπε νάναι ο θρήνος κάθε ανθρώπου που θέλει να νογάται πολιτισμένος. Επί ποταμών Βαβυλώνος εκαθίσαμεν και εκλαύσαμε, υμνωδούσε ο ψαλμωδός της Βίβλου και αυτό που σήμερα αρχές του 21^ου αιώνα βιώνουμε είναι απεχθέστερο από τα εγκλήματα των Ταλιμπάν ή των μογγόλων. Τότε οι εισβολείς δεν είχαν το θράσος να προπαγανδίζονται σαν εκπολιτιστές απελευθερωτές, ούτε να προσβάλουν ιδέες, όπως η δημοκρατία και η ελευθερία δολοφονώντας και καταστρέφοντας με μίσος, που μόνο οι βάρβαροι κατέχουν. Οι ναζί του Χίτλερ είχαν σεβαστεί την Αθήνα, ενώ οι «ηλεκτρονικοί» στρατιώτες των ΗΠΑ σκόπιμα καταστρέφουν τη Βαγδάτη. Αυτό το έγκλημα πολέμου βαραίνει αποκλειστικά τους εισβολείς και πια δεν υπάρχει κανένας Σαντάμ ή Μπιν Λάντεν για να προβάλουν σαν άλλοθι. Αποκαλύπτοντας την κουλτούρα και τους στόχους τους φρόντισαν να ασφαλίσουν μόνο τις πετρελαιοπηγές, αφήνοντας αφύλακτα νοσοκομεία μνημεία και κέντρα πολιτισμού, αν και ήξεραν πριν από τον πόλεμο τις συνέπειες των άνομων ενεργειών τους. Ίσως διακατέχονται από το κόμπλεξ του παρία, που προτιμά να καταστρέψει τους θησαυρούς παρά να αποδεχθεί τα τεκμήρια της ανωτερότητας εκείνου που καταπιέζει. Την εποχή που η Μεσοποταμία πρόσφερε τα φώτα της στην οικουμένη στην Αγγλία, την Ισπανία και την Αμερική κατοικούσαν ακόμη δεινόσαυροι. Ο συνομιλητής του Σαντάμ και μετά λαλίστατος κος Ραμσφηλντ, που δεν έβλεπε τίποτε από το μακελειό των βομβαρδισμών και ισχυριζόταν ότι αυτή την ελευθερία -του πλιατσικολογήματος- επέλεξαν οι ιρακινοί, αυτός ο άξεστος που δεν ξέρει τη διαφορά ανάμεσα στο Λένιν και το Στάλιν, αυτός που με στόμφο επιμένει ότι θα «απελευθερώσει» και άλλους λαούς αν δε συμμορφωθούν, πρέπει να καθίσει μαζί με τους υπόλοιπους της συμμορίας Μπους Μπλερ και Αθνάρ, στο σκαμνί ενός νέου Διεθνούς Δικαστηρίου για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Οι αμερικανοί, οι οποίοι κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών- στόχων τους,  φρόντισαν να μείνουν στο απυρόβλητο μη επικυρώνοντας οιανδήποτε διεθνή σύμβαση, αρνούμενοι την αρμοδιότητα οιουδήποτε παγκόσμιου φόρουμ για να λογοδοτήσουν. Όσο όμως και αν προσπαθήσουν να παραχαράξουν την Ιστορία θα παραμείνουν στις πιο μελανές δέλτους της, δείγματα προς αποτροπιασμό,  όπως οι ορδές του Αττίλα ή τα μπουλούκια του Τσέγκις Χαν.

          Στο Μουσείο της Βαγδάτης τα εκθέματα ξεκινούσαν το 6000 πΧ με εκπληκτικά κεραμικά. Προχωρούσαν με πανέμορφα χρυσαφικά και αγαλματίδια από πολύτιμα υλικά όπως λάπις λαζούρις και ελεφαντόδοντο. Το 2500 πΧ θάφτηκε στον τάφο μιας πριγκίπισσας μια πεντάμορφη άρπα στολισμένη με χρυσά διακοσμητικά εκπληκτικής τέχνης, που το κυριότερο ήταν ένα κεφάλι ταύρου. Μια άλλη πριγκίπισσα η Εντεχουάνα είναι η πρώτη μυθιστοριογράφος, όπως απέδειξαν οι πλάκες με τη σφηνοειδή γραφή. Εκπληκτικές γιγάντιες πύλες των Ασσυρίων με τα χαρακτηριστικά γεννειόμορφα ζώα να παραστέκουν και οι περίφημες πλάκες των Σουμέριων, η πρώτη ίσως γραφή της ανθρωπότητας. Παντού δείγματα της ώσμωσης των πολιτισμών. Ο ταύρος της Κρήτης και της Σαντορίνης δυναμικός σε μέταλλο, το Λιοντάρι των Μυκηνών να μεταλλάσσει σε τεχνοτροπία μέχρι να συναντά το κινέζικο, ο Όσιρις και η Αίγυπτος, ο Σέλευκος κι ένα καταπληκτικό μπρούτζινο γλυπτό του Διονύσου. Καθώς βιαστικά περνούσαμε τόσην ομορφιά, δε χορταίναμε τις αποδείξεις για την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Ακολουθούσε ο Ισλαμικός κόσμος με τα περίφημα χειρόγραφα, τα ξυλόγλυπτα, τα κεραμικά. Είχες όμως μιαν έντονη αίσθηση παρακμής. Λες και τα νεώτερα πήλινα δεν αποτελούν παρά κακή απομίμηση των νεολιθικών. Το μόνο σταθερό τα κοσμήματα. Από την παλαιολιθική και την ισλαμική εποχή μέχρι τις προθήκες των μαγαζιών στο παζάρι η ίδια μόδα, το ίδια υλικά και η ίδια τεχνοτροπία κυριαρχούν στα γούστα του γυναικόκοσμου. Άλλωστε η Ιστάρ ήταν η Αφροδίτη, δηλαδή η γόνιμη θηλυκότητα της Μεσοποταμίας μέχρι που βόμβες ραδιενεργές μπόλιασαν την εύφορη γη με θάνατο. Κανείς σήμερα δε συνδέει τι Ιράκ με τους λαούς της Μεσοποταμίας. Σκόπιμα. Αυτό που πληγώνουμε είναι η ρίζα του πολιτισμού, η μήτρα της ανθρωπότητας. Οι ιρακινοί είναι απόγονοι εκείνων των λαών όπως εμείς είμαστε των Αχαιών και των Μυκηναίων. Κάτι που σκόπιμα διαγράφουν οι εισβολείς σήμερα. Kάτι που και μεις πρέπει να θυμόμαστε επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Την πρώτη δεκαετία του 5^ου πΧ αιώνα οι αθηναίοι σκλάβωσαν τη Μακεδονική Ηιόνη, το 427 πΧ αποφάσισαν «άπαντας Μυτιληναίους εξανδραποδίσαι». 4 χρόνια αργότερα οι αθηναίοι αφάνισαν τη Μήλο, ενώ 8 χρόνια πριν, μετά την άλωση της Θυρέα Κυνουρίας, που είχε παραχωρηθεί από τη Σπάρτη στους αιγινήτες, κατέκαψαν την Αίγινα. Όλα αυτά τα περιστατικά δεν ήταν πράξεις κάποιου τυράννου ή μιας δράκας ολιγαρχικών, αλλά η επίσημη πολιτική μιας δημοκρατικής πόλης που βασιζόταν σε αποφάσεις της εκκλησίας του δήμου. Η πλειοψηφία των πολιτών (κάτι που μας θυμίζει και τα σημερινά αμερικανικά γκάλοπ) είχε συνειδητοποιήσει ότι η αθηναϊκή ηγεμονία (και η ευημερία των αθηναίων πολιτών) μπορούσε να διατηρηθεί μόνο με την υποταγή, τον καταναγκασμό και την άλωση άλλων πόλεων.

          Αυτό που πρέπει να φοβόμαστε είναι η σιωπή που ακολούθησε την εγκατάσταση της νέας τάξης στο Ιράκ. Η κοινή γνώμη κορεσμένη από το αίμα και τη δυστυχία, έχει αηδιάσει από την υποκρισία των αμερικανών. Επαναλαμβάνεται αυτό που βιώνουμε και στην Παλαιστίνη, όπου καθημερινά δεκάδες άμαχοι σφαγιάζονται από τα «προληπτικά» χτυπήματα των ισραηλινών, πόλεις ισοπεδώνονται και οι μπουλντόζες μεταμορφώνονται σε όπλα αποτελεσματικότερα των βομβών και όμως όλα περνούν στα ψιλά των ΜΜΕ. Ζούμε δυστυχώς την εποχή όπου ότι δεν δημοσιοποιείται είναι σα να μην έγινε ποτέ και ήδη οι αμερικανοί λογοκρίνουν τα ΜΜΕ και καταπνίγουν ακόμη και τον ψίθυρο από τις διαμαρτυρίες όσων αντιστέκονται στην προπαγάνδα τους. Σε μια χώρα όπου τα νοσοκομεία θυμίζουν σφαγείο, οι αντιφρονούντες μένουν θαμμένοι ζωντανοί στα πηγάδια του παλιού καθεστώτος, οι νεκροί σαπίζουν στους δρόμους, σε πόλεις χωρίς καθαρό νερό και ηλεκτρικό, όπου τα βλήματα του Απεμπλουτισμένου Ουρανίου και ό,τι νέο χρησιμοποιήθηκε για ν’ αποκαλυφθεί μελλοντικά ακτινοβολούν με θάνατο τις αγέννητες γενιές, ακούγονται παράδοξοι οι θρήνοι για τα μνημεία του πολιτισμού. Όμως οι ιρακινοί σίγουρα γιαυτά πονούν περισσότερο, όπως οι έλληνες, που  κατά την Επανάσταση, λέγεται ότι πρόσφεραν μολύβι στον πασά της πολιορκούμενης Ακρόπολης για να πάψει να γκρεμίζει τις κολώνες. Γιατί πιότερο από το αίμα που ακόμη τρέχει παντού, περισσότερο τους πονά αυτή η καταρράκωση της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού, που κατάφεραν να περάσουν σε όλο τον κόσμο οι άξεστοι εισβολείς. Όλοι οι λαοί στην Ευρώπη είχαμε πλιατσικολόγους, συνεργάτες των κατακτητών και δοσίλογους. Αυτά τα καθάρματα όμως τότε ντρέπονταν και κρύβονταν στη σκιά κάτω από τις κουκούλες της αιώνιας καταισχύνης. Είδαμε LIVE στις τηλεοπτικές μας οθόνες, με τεχνικές παραπληροφόρησης, την διαπόμπευση ενός περήφανου πολιτισμένου λαού, από μια φούχτα κακοποιούς, τους οποίους οι γενναίοι ράμπο κανακεύουν, αν δεν προτρέπουν σε βανδαλισμούς με το σκεπτικό, όσο μεγαλύτερες καταστροφές τόσο μεγαλύτερα τα κέρδη από την «ανοικοδόμηση». Έτσι και αλλιώς αυτός που θα πληρώσει ξανά είναι ο ιρακινός λαός και ας ψήφιζαν δήθεν κονδύλια ανθρωπιστικής βοήθειας. Με τα παρακρατηθέντα από το εμπάργκο χρήματα του Ιρακινού λαού θα αγοραστούν όλα ξανά και το περίφημο πρόγραμμα «τροφή για πετρέλαιο» πρέπει να κάνει όλους, εμάς τα μέλη του ΟΗΕ να νιώθουμε ντροπή. Η φθηνότερη βενζίνη μας μυρίζει θάνατο και το αίμα των αδικοχαμένων παιδιών του Ιράκ δε θα στεγνώσει ποτέ το μελάνι των συμφωνιών διαπλοκής που υπογράφησαν. Ο ιρακινός λαός αντιστάθηκε για όλους εμάς, τα μελλοντικά θύματα του νέου άξονα κακού. Όλοι οφείλουμε να υπερασπίσουμε την αξιοπρέπεια του ιρακινού λαού, ειδικά τώρα που μετά το Μπιν Λάντεν και ο Σαντάμ Χουσείν αποδείχθηκε αδειανό πουκάμισο. Μακάρι να ξέχασαν οι αμερικανοί ότι τα όπλα μαζικής καταστροφής ήταν η πρόφαση αυτής της εισβολής. Αυτά τα όπλα που δεν βρήκαν οι μόνοι αρμόδιοι, οι επιθεωρητές του ΟΗΕ και δεν χρησιμοποιήθηκαν όσο ο Σαντάμ ήταν στο προσκήνιο, υπάρχει πάντα κίνδυνος να αξιοποιηθούν για να παραδειγματιστεί ο αμέσως επόμενος στόχος. Οι ΗΠΑ, η μόνη χώρα που έχει χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα έχουν ήδη διαφημίσει μια νέα χρήση των νέων τους μίνι πυρηνικών και ο κίνδυνος νέου πυρηνικού εφιάλτη ενεδρεύει.

 Ομιλία  σε συνέδριο 2003

 Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου